Ένα και πλέον χρόνο μετά την εγκληματική επίθεση με το βιτριόλι στην Καλλιθέα που συγκλόνισε το πανελλήνιο και όχι μόνο, η Ιωάννα Παλιοσπύρου μιλά στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και τη δημοσιογράφο Μαρία Μουρέλατου, ξετυλίγοντας ένα κουβάρι από συναισθήματα, αναμνήσεις και αναπάντητα ερωτήματα.
«Από την πρώτη στιγμή οι γιατροί μου έλεγαν πως δεν πρόκειται για αγώνα εκατό μέτρων αλλά για μαραθώνιο. Η αποκατάσταση είναι ένας αγώνας μακρύς που πρέπει να βρίσκω συνεχώς αντοχές για να τερματίσω. Κάποια στιγμή μαθαίνεις αναγκαστικά να ζεις με τον πόνο. Από την ημέρα της απόπειρας δολοφονίας προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην αποκατάσταση της υγείας μου και στα όνειρα που θέλω να πραγματοποιήσω. Φυσικά δεν τα καταφέρνω πάντα, στα συναισθήματά μου υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, καθώς βιώνω τις συνέπειες του μετατραυματικού στρες, λόγω του ψυχικού τραυματισμού που έχω υποστεί» λέει η Ιωάννα, ερωτηθείσα πώς νιώθει ένα χρόνο μετά την επίθεση.
Η ίδια τονίζει πως ακόμη προσπαθεί να αποδεχτεί την εικόνα της και το γεγονός της επίθεσης.
«Υπάρχει έντονος φόβος για το μέλλον, αποστασιοποίηση και καχυποψία προς τους ανθρώπους, κάτι που δεν με χαρακτήριζε πριν, και μεγάλος θυμός για την αδικία που μου έχει συμβεί. Ολα αυτά τα διαχειρίζομαι με τη βοήθεια του ψυχιάτρου μου, ο οποίος είναι πάντα δίπλα μου ώστε να εκτονώνω αυτά τα άσχημα συναισθήματα ελεγχόμενα και να μην ξεφεύγω από τον στόχο μου» σημειώνει.
Η Ιωάννα δηλώνει σοκαρισμένη με όσα διαδραματίστηκαν στη Μονή Πετράκη, εκφράζοντας την ανησυχία της για το γεγονός πως, αντί να λειτουργήσει αποτρεπτικά η επίθεση με βιτριόλι εναντίον της, υπάρχει μιμητισμός που όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο έντονος και πιο επικίνδυνος.
Στην ερώτηση αν θα άλλαζε κάτι αν γύριζε τον χρόνο πίσω, υποστηρίζει πως «ένα από τα πρώτα πράγματα που νιώθει ένα θύμα μετά από μια τέτοια απρόκλητη επίθεση, εκτός από τα ερωτήματα, είναι ενοχές».
«Για πολλούς μήνες έψαχνα τι δεν έκανα σωστά, γιατί δεν κατάφερα να προστατέψω τον εαυτό μου, πώς δεν αντιλήφθηκα πως με παρακολουθούσε μια εγκληματίας σχεδόν δυο χρόνια. Αυτό είναι μεγάλο βάρος στην ψυχή μου. Είναι πολύ επίπονο όταν η λογική σου δεν σε βοηθά να εξηγήσεις την κατάσταση στην οποία έχεις βρεθεί. Στην πραγματικότητα εννοείται πως δεν θα μπορούσα να έχω κάνει κάτι. Σε αυτό το συμπέρασμα έχει καταλήξει η αστυνομική έρευνα, λαμβάνοντας υπόψη την επιμονή της παρ’ ολίγον δολοφόνου μου και τις τουλάχιστον πέντε απόπειρες δολοφονίας που έκανε εναντίον μου, τρεις στο σπίτι μου, σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα και δύο στον χώρο εργασίας μου. Δεν θα σταματούσε μέχρι να πετύχει τον στόχο της».
