Σηκώνεται νωρίς το πρωί, φορά τα ρούχα της δουλειάς, παίρνει και τα σύνεργά του και πάει να καλλωπίσει κήπους σπιτιών στο Πανόραμα και άλλες εύπορες περιοχές της Θεσσαλονίκης. Πριν από περίπου έξι χρόνια μετανάστευσε με τη σύζυγό του, Αντιγόνη, και τα παιδιά τους στη Γερμανία για να αναζητήσει καλύτερες προοπτικές για τη φαμίλια του, αλλά και να στηρίξει το όνειρο του μικρού γιου του να γίνει ποδοσφαιριστής. Στα 13 του χρόνια, ο πιτσιρίκος έπαιρνε 2-3 λεωφορεία μόνος του για να μη χάσει παιχνίδι της Ακαδημίας στην οποία ανήκε, δείχνοντας στον πατέρα του ότι το «θέλω» του ήταν πολύ ισχυρό.
Αυτή τη δίψα, άλλωστε, την είχε εμφανίσει και σε πιο μικρή ηλικία όταν ξεντυνόταν μέσα στο αυτοκίνητο του πατέρα του, έχοντας μόλις τελειώσει το ένα παιχνίδι με την ομάδα του χωριού του, στον Πεντάλοφο της Θεσσαλονίκης, για να προλάβει το άλλο, στην Ακαδημία του μεγάλου συλλόγου της πόλης που ήθελε να ενταχθεί. Εκεί, πριν φύγει στο εξωτερικό, πρόλαβε να δείξει το σπάνιο ταλέντο του γι’ αυτό και η αγκαλιά αυτού του συλλόγου ήταν ανοιχτή και όταν, όχι πολλά χρόνια μετά, επέστρεψε.
Η δουλειά έγινε ακόμα πιο σκληρή, τόσο για τον μπαμπά Πέτρο, όσο και για τον γιο του, που δούλευε επιπλέον ώρες στο γήπεδο με προπονητή τον μεγάλο αδερφό του Βασίλη. Σιγά σιγά οι κόποι του μικρού αρχίζουν να ανταμείβονται και ο πατέρας του, ο μεγαλύτερος θαυμαστής του, φουσκώνει από περηφάνια. Παρ’ όλα αυτά δεν τον βλέπει σαν τον Ελληνα Μέσι όπως κάνουν πολλοί άλλοι μπαμπάδες στη χώρα μας για τους γιους τους, αλλά φροντίζει συνεχώς να του λέει: «Μείνε αυτός που είσαι, μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα». Αυτή είναι η ιστορία της οικογένειας του Πέτρου Τζόλη και του μικρού γιου του, Χρήστου.
πηγή efsyn.gr
