Θέση κατά της τεκνοθεσίας από ζευγάρια του ίδιου φύλου πήρε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μέσω εγκυκλίου που απέστειλε προς όλες τις Μητροπόλεις τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου.
Σε αυτή αναφέρονται οι συνοπτικές θέσεις της για το ζήτημα, ενώ διευκρινίζει πως δεν αντιτάσσεται μόνο κατά του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών αλλά γενικά κατά του πολιτικού γάμου. Ως επεξήγηση για την διαφωνία με τον ομόφυλο “γάμο” αναφέρει πως αυτός οδηγεί σε ομόφυλη γονεϊκότητα, καθώς σε διαφορετική περίπτωση, εάν δηλαδή δινόταν αυτή η δυνατότητα στα ζευγάρια του ίδιου φύλου, δεν θα ήταν νομικά επιτρεπτός ο αποκλεισμός τους από το δικαίωμα υιοθεσίας, όπως ισχύει σήμερα για τα έγγαμα ζευγάρια, επισημαίνοντας ότι δεν ικανοποιούνται τα δικαιώματα των παιδιών να έχουν πατέρα και μητέρα. Η εγκύκλιος καταλήγει με την αναφορά ότι “τα παιδιά δεν είναι ούτε κατοικίδια ζώα συντροφιάς για όποιον θέλει να νιώσει κηδεμόνας ούτε αξεσουάρ, που θα επισημοποιήσουν ή θα καταστήσουν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση”.
Χαρακτηριστικά στην εγκύκλιο αναφέρεται πως η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού έχει τη δική της θετική πρόταση ζωής, που είναι ο χριστιανικός γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Σε ό,τι αφορά τις ομοερωτικές τάσεις και πράξεις, σημειώνεται πως όλοι οι άνθρωποι, παρά τις ατέλειες και αδυναμίες τους, είναι εξίσου τέκνα και εικόνες του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να κατακριθεί εξαιτίας των χαρακτηριστικών ή των τάσεων, με τις οποίες γεννήθηκε. Η Εκκλησία, ως οικογένεια που είναι, δεν απορρίπτει κανένα πρόσωπο για τις αδυναμίες του. Ωστόσο, κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και επομένως υπεύθυνος εάν οι επιλογές του, οι πράξεις και ο τρόπος ζωής του τον οδηγούν ή τον απομακρύνουν από τον Θεό.
Αναφορικά με το ζήτημα της “ισότητας” στον γάμο και την υιοθεσία, η εγκύκλιος παραπέμπει στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Ενωσιακό Δίκαιο, καταγράφοντας ως ‘αναληθές’ το γεγονός ότι προκειμένου να γίνει λόγος για ανάγκη ίσης μεταχείρισης ή εξίσωσης μεταξύ ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών στο δικαίωμα του γάμου και της υιοθεσίας στην Ελλάδα, θα έπρεπε να προϋπάρχει νομικά μία αδικαιολόγητη ανισότητα, η οποία πρέπει να αποκατασταθεί. Όμως, τόσο βάσει του Ελληνικού Συντάγματος (άρθρο 21) όσο και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο γάμος προβλέφθηκε ρητά μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Επιπλέον, τα ευρωπαϊκά κράτη υποχρεούνται να νομοθετήσουν για τα ομόφυλα ζευγάρια μόνο εναλλακτικούς θεσμούς αστικής ένωσης, όπως το σύμφωνο συμβίωσης που ισχύει ήδη στην Ελλάδα, και δεν υποχρεούνται σε θέσπιση ομόφυλου γάμου ή δικαιώματος ομόφυλης γονεϊκότητας.
Πηγή:ethnos.gr
