Στα καλύτερά της βρίσκεται η Δέσποινα Βανδή. Η τραγουδίστρια πλέει σε πελάγη ευτυχίας, αφού έχει βρει τον έρωτα στο πλευρό του Βασίλη Μπισμπίκη.
Αν και οι δυο τους στην αρχή δίσταζαν να εκφράσουν δημοσίως τα συναισθήματά τους, πλέον μιλούν ανοιχτά για όσα νιώθουν, στηρίζοντας ο ένας τον άλλο.
Η Δέσποινα Βανδή μίλησε για τη σχέση της στην Εβελίνα Νικόλιζα και τον Παναγιώτη Ραφαηλίδη για το «Καλύτερα Δε Γίνεται» και έκανε ειδική μνεία στην προσωπική της ζωή.
«Όσον αφορά τον έρωτα, δεν ήταν κάτι που το επεδίωξα, αλλά προέκυψε. Δεν προκύπτει ποτέ τίποτα τυχαία στη ζωή μας. Συμβαίνει γιατί είναι να συμβεί. Γιατί κάτι δεν είναι καθόλου καλά μάλλον και σου συμβαίνει», σημείωσε για το πώς προέκυψε η σχέση με τον Βασίλη Μπισμπίκη.
Όταν ρωτήθηκε για το αν την πείσμωσε η αντίδραση για τη σχέση τους, η ίδια είπε πως είναι ευτυχισμένη και δεν δίνει σημασία στα σχόλια τρίτων.
«Είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Το τι άποψη μπορεί να έχει ο καθένας, δεν με αφορά καθόλου. Δεν κοιμάμαι κάθε βράδυ με την άποψη του καθενός, αλλά σε μια αγκαλιά. Έχω έναν άνθρωπο με τον οποίο πραγματικά αισθάνομαι αρμονία, πόθο, χαρά, παιδί, γυναίκα και τόσα πολλά πράγματα. Είναι το λιμάνι μου. Είναι η χαρά μου», υπογράμμισε.
Kαι συνέχισε: «Είμαστε εγκλωβισμένοι, γιατί έτσι είμαστε μεγαλωμένοι. Υπάρχει συγκεκριμένο σημείο στο πότε θα σπουδάσεις, θα κάνεις παιδιά. Ποιος σου είπε ότι μια γυναίκα 50 χρονών αν θέλει να κάνει παιδί, δεν μπορεί να κάνει; Μπορεί να γίνει μάνα εάν θέλει. Όταν κοιτάξεις στην ουσία τι είναι αυτό που εσένα σε κάνει χαρούμενο δεν υπάρχει ηλικία σε αυτό το πράγμα. Όταν κάτι σε γεμίζει γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και λειτουργείς καλύτερος στο περιβάλλον σου, γίνεσαι καλύτερη μαμά. Τα παιδιά αυτό που θέλουν είναι να έχουν ευτυχισμένους γονείς. Εμένα αυτό που με νοιάζει είναι τα παιδιά μας να είναι καλά και από τη στιγμή που είναι καλά, είμαστε κι εμείς πάρα πολύ ευτυχισμένοι».
Σε ερώτηση για τις αλλαγές στη ζωή της, η τραγουδίστρια επισήμανε: «Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να κάνει restart στη ζωή του, όποτε θέλει. Αυτή η μεταστροφή έρχεται εκεί κοντά στα 40. Οι άνθρωποι είμαστε εγκλωβισμένοι να κάνουμε πράγματα που θεωρούμε οικεία. Μου ήταν πολύ δύσκολο να βγάλω το ποδαράκι μου έξω από τον κύκλο της ασφάλειας. Μετά τα 40 άρχισα να νιώθω ενστικτωδώς ότι κάτι άλλο πρέπει να κάνω».
«Για να φτιάξεις μία ομελέτα, πρέπει να σπάσεις αυγά. Για φαντάσου μια μέρα να πεθάνεις και να μην έχεις τολμήσει πράγματα που ήθελες να κάνεις και κάποιες περιοριστικές πεποιθήσεις να σε κρατούσαν πίσω. Έτσι τόλμησα και έκανα θέατρο και τηλεόραση, ενώ έλεγα “τι σχέση έχω εγώ με την τηλεόραση και αν ο κόσμος δεν με συμπαθήσει;”. Μπορεί και κάποιοι να μην με συμπαθούν, τι να κάνω;», κατέληξε.
