Η Χάρις Αλεξίου ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Mega Stories» με τη Δώρα Αναγνωστοπούλου στο επεισόδιο που προβλήθηκε το βράδυ της Τετάρτης (20/12) και μίλησε για τη ζωή της, τη μάχη της με τον καρκίνο και τα προβλήματα με τη φωνή της, καθώς και την πορεία της στο ελληνικό τραγούδι.
«Ήρθαμε από τη Θήβα το ’59 με τον πατέρα μου άρρωστο, τη μητέρα μου και τον αδελφό μου. Υποχρεωθήκαμε να έρθουμε εδώ, γιατί ζούσε η γιαγιά μου εδώ, η μητέρα της μητέρας μου. Και δεν ξαναγυρίσαμε ποτέ στη Θήβα. Η μητέρα μου άνοιξε ένα μπακάλικο. Πήρε ένα δωμάτιο, το χώρισε στη μέση, στο μισό δωμάτιο μέναμε και στο άλλο μισό ήταν μπακάλικο να φανταστείς. Είχε δύο παιδιά να μεγαλώσει. Ήταν πολύ γλυκιά, τρυφερή, την αγαπούσαν όλοι αλλά ήταν και πολύ σκληρή ταυτόχρονα. Η μητέρα μας πέθανε πολύ νέα. Αναγκάστηκα να δουλέψω από πολύ μικρή, πήγαινα σχολείο ακόμα. Αυτό σε βγάζει στη ζωή, ξεθαρρεύεις» είπε αρχικά.
Η Χάρις Αλεξίου μίλησε και για τα «χρυσά χρόνια» στο ελληνικό τραγούδι, αναφέροντας: «Ήταν μια ωραία παρέα. Με κάποιους από αυτούς είχα πιο στενή επαφή, όπως ο Μάνος Λοΐζος. Είναι τα χρόνια που μου άνοιξαν την οπτική μου στον πνευματικό κόσμο. Έβγαινα στη ζωή και γνωρίζοντας αυτούς τους ανθρώπους και μόνο να τους ακούς είχες να κερδίσεις πράγματα. Ήρθε η μεταπολίτευση, μπήκαν οι ποιητές, οι λογοτέχνες στη ζωή μου. Όλοι συνέθεταν μια κατάσταση αυτή που λέμε χρυσή εποχή του τραγουδιού. Ήταν κάτι το απίστευτο! Από τις ωραιότερες περιόδους της ζωής μου. Μπαίνοντας σε αυτό τον κόσμο άρχισα να ανακαλύπτω κάτι που ίσως δεν θα είχα γνωρίσει».
«Είναι κάτι σαν αναπηρία»
«Όταν σταμάτησα να τραγουδάω δεν άντεχα να πάω να δω live. Όταν πάμε κάπου μας καλούσαν να πω τραγούδια μαζί τους και το απέφευγα. Δεν ήθελα να μπω σε μια τέτοια στιγμή να φωνάζει ο κόσμος και εγώ να αρνηθώ. Ακόμα δεν έχω πάει να ακούσω τους φίλους μου να τραγουδάνε. Όταν πήγα στη συναυλία που έγινε για τον Βαρδή, έπαθα απίστευτο μπλοκάρισμα. Όταν είδα την σκηνή, τους μουσικούς, τον κόσμο και εγώ θα πήγαινα απλώς να μιλήσω, το λέω και αδειάζει το στομάχι μου», εκμυστηρεύτηκε.
«Είναι κάτι σαν “αναπηρία” αυτό. Στην παρέα μπορεί να τραγουδάνε οι φίλοι μου που δεν είναι τραγουδιστές και εγώ να… Δεν ήθελα να βάλω τον εαυτό μου σε αυτή την δοκιμασία. Το κατάλαβε ο κόσμος ότι κάπως ήμουν και υπήρχε μια σιωπή και μια συγκίνηση. Και είπα στον Μάνο “Πάμε να φύγουμε”».
Χάρις Αλεξίου: «Δεν είμαι η μεγαλύτερη φωνή της Ελλάδας, ποιος μπορεί να το πει για τον εαυτό του;»
Η Χάρις Αλεξίου τόνισε πως πίσω από κάθε της κίνηση ήταν η φιλοδοξία της που την «έσπρωχνε» να πάει παρακάτω. Η τεράστια επιτυχία της και ο τρόπος που τα τραγούδια της αγγίζουν τους ακροατές την έχουν αναγάγει στην κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια για πολλούς. Κάτι που εκείνη, όμως, προτιμά να μην λέει για τον εαυτό της.
«Ήμουν πρώτα αυστηρή με τον εαυτό μου και ίσως γι’ αυτό να ήμουν με τους άλλους. Από την άλλη, δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως συνέβη αυτό το πράγμα και συμβαίνει ακόμη στη ζωή μου. Θέλω να αποδείξω ακόμη πράγματα στον εαυτό μου. Δεν είμαι η μεγαλύτερη φωνή της Ελλάδας. Και ποιός μπορεί να το πει για τον εαυτό του; Είναι μια παγίδα αυτό… Μπορεί να σε πουν ιέρεια, μύθο, θρύλο. Πολλοί από εμάς έχουν φτάσει σε κορυφές, έχουμε ορισμένες ερμηνείες για τις οποίες μπορούμε να καμαρώνουμε. Με συγκινεί περισσότερο να έρθει ένα παιδί και να μου πει “σ’ άκουγε η γιαγιά μου, σ’ άκουγε η μάνα μου και τώρα σ’ ακούω εγώ”».
«Στη ζωή αγωνίζεσαι, αλλιώς πεθαίνεις»
«Είναι σα να μην υπάρχουμε χωρίς το παρελθόν μας. Αυτό που με έχει σχηματίσει, αυτό που είμαι γιατί υπάρχει ο τρόπος που μεγάλωσα, τα βιώματά μου, η σχέση μου με τη μάνα μου… Μπορεί να είχα μια ρομαντική οπτική πως θα ήθελα να με φροντίσουν, να με προσέξουν και να μου έλειψε αυτό και να το αναζήτησα μετά, αλλά έμαθα κιόλας πως στη ζωή αγωνίζεσαι. Δεν μου έχουν χαριστεί πράγματα. Στη ζωή πρέπει να αγωνίζεσαι ως το τέλος, αλλιώς έχεις πεθάνει. Κι εγώ δεν ήθελα να πεθάνω. Όταν διαγνώστηκε ο καρκίνος μου είπα: “τι είναι αυτό τώρα;” Εγώ δεν έπαθα τίποτα ποτέ, δεν αρρώστησα, άρα δεν υπάρχει αυτό. Έκανα μια εβδομάδα αναβολή της πρεμιέρας μου και πήγα και τραγούδησα χειρουργημένη. Το ξόρκισα αμέσως. Είναι σαν να το θεράπευσα την ίδια στιγμή», εξομολογήθηκε η Χάρις Αλεξίου.», κατέληξε.
