Η 8η Μαρτίου, καθιερωμένη ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, είναι εφέτος ημέρα πολέμου με τον αόρατο και πολύ επικίνδυνο εχθρό, τον SARS-CoV2. Σε αυτό τον πόλεμο οι εορτάζουσες είναι στην πρώτη γραμμή, ως νοικοκυρές, σύζυγοι, μητέρες, εργαζόμενες. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ φιλοξενεί απόψεις γυναικών γιατρών οι οποίες εργάζονται σε δομές υγείας και καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας κάτω από πολύ ιδιαίτερες και δύσκολες συνθήκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Μάλιστα σύμφωνα με έκθεση της ΕΕ οι γυναίκες αποτελούν τη μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων στην υγεία. Τις βλέπουμε να πρωταγωνιστούν στις δομές υγείας επιδεικνύοντας την αυταπάρνηση και το αίσθημα ευθύνης που τις διακρίνει και μας δίνουν σιγουριά ότι ο πόλεμος αυτός θα κερδηθεί. Η ζωή, που αυτές από τη φύση τους δημιουργούν, θα νικήσει για μια ακόμη φορά.
Οκτώ γυναίκες εξιστορούν την εμπειρία τους, μοιράζονται την σκέψη τους και εξηγούν τι κράτησαν στο μυαλό, στην καρδιά και την ψυχή τους από τον πόλεμο αυτόν, που πέρασε τον ένα χρόνο. Ένας απολογισμός του αγώνα κατά του κορονοϊού από θηλυκό μυαλό και γυναικεία ματιά, κατάθεση σοφίας και ελπίδας για τη ζωή που έχουμε μπροστά μας.
«Δεν θα σταθώ σ’ αυτά που μας πήρε η πανδημία. Θα σταθώ σε αυτά που μας έδωσε. Μαζί με τα σπίτια μας νοικοκυρέψαμε και τις προτεραιότητες μας και αυτό το κλισέ ετών “η υγεία πάνω από όλα”, ξαφνικά απέκτησε νόημα. Ήταν σαν κάποιος να μας έλεγε σταμάτα και δες!», δηλώνει από την Ρόδο η γιατρός πνευμονολόγος Σοφία Αναστασίου.
Αισιόδοξο είναι το μήνυμα της Μαρίας Παλαύρα, η οποία είναι πνευμονολόγος στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του “Σωτηρία”. «Ένας χρόνος πανδημίας από τον ιό SARS-CoV2 και οι γυναίκες γιατροί με συναίσθηση ευθύνης και καθήκοντος στην πρώτη γραμμή της μάχης, ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον, με εφόδια την επιστημονική γνώση και τον εμβολιασμό».
Την δική της εμπειρία περιγράφει συνοπτικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πνευμονολόγος, Γιούλα Δαμιανού, από την Αρκαδία. «Μέσα στην πανδημία ως γιατρός ωρίμασα, ως πολίτης θύμωσα με τους επιπόλαιους, ανεύθυνους “παντογνώστες”, ως μητέρα τσακώθηκα πολύ προστατεύοντας τα “μικρά” μου, ως σύντροφος απόλαυσα όσα δεν προλάβαινα, ως γυναίκα με ομόρφυνε μια ακόμα ρυτίδα που… κέρδισα».
Στις εναλλαγές των συναισθημάτων της σε συνδυασμό με την επιστημονική πρόκληση στέκεται η γιατρός πνευμονολόγος, Ιωάννα Σιγάλα, επιμελήτρια στην Κλινική Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου “Ευαγγελισμός”: «Η πανδημία για εμένα είναι οι εναλλαγές έντονων συναισθημάτων, η επιστημονική πρόκληση, οι άνθρωποι που παλεύουν ή πεθαίνουν μόνοι, o αναγκαίος περιορισμός των ατομικών δικαιωμάτων αλλά και η ευκαιρία για ενδοσκόπηση, η ελπίδα του εμβολίου.», αναφέρει.
Από τη Θεσσαλονίκη, που βίωσε πολύ βαριά την πανδημία, η πνευμονολόγος Πασχαλίνα Γκιουλέκα στέλνει το δικό της μήνυμα, συνιστώντας λίγο ακόμη υπομονή καθώς η αρχή του τέλους έχει γίνει. «Η ανάγκη για τη διατήρηση της ζωής μας ένωσε και πάλι σαν Έθνος. Η συνεργασία όλων των φορέων και ειδικοτήτων έφερε ένα καλό αποτέλεσμα συνολικά. Όλοι έχουμε κουραστεί αλλά τώρα πρέπει να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, η αρχή του τέλους έχει γίνει.»
Βαρύ φορτίο SARS-CoV-2 «σηκώνει» ο νομός Αχαΐας και η Πάτρα από την αρχή της πανδημίας. «Ένας χρόνος αβεβαιότητας, απόγνωσης, κούρασης αλλά και ικανοποίησης για τους ασθενείς που βγήκαν νικητές από την μάχη με τον κορονοϊό. Αυτό το χρόνο οι γυναίκες υγειονομικοί εργάστηκαν στην πρώτη γραμμή με αυταπάρνηση, έχοντας αισιοδοξία για επιστροφή στην κανονικότητα», αναφέρει η επικουρική Πνευμονολόγος, στο Νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας», Νίκη Τσόλκα.
Η πνευμονολόγος Σωτηρία Δεβενέ από την Λιβαδειά είδε την “οικογένειά της” να…μεγαλώνει: «Τον τελευταίο χρόνο» μας λέει «η οικογένεια μου έχει διευρυνθεί με πολλά μέλη, τους ασθενείς με covid. ‘Απειρες ώρες στο τηλέφωνο και ταυτόχρονα να τρέχουν και οι οικογενειακές υποχρεώσεις. Δύσκολος και απαιτητικός ρόλος.»
Στους ρόλους της γυναίκας αναφέρεται η Σύλβια Ραφτοπούλου Πνευμονολόγος ΜΕΘ στο “Σωτηρία”. «Γιατρός, σύζυγος, μάνα, γυναίκα. Ώρες ατέλειωτες στο νοσοκομείο και μετά οι δουλειές στο σπίτι όπως όλες οι γυναίκες. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω, αλλά ξέρω ότι η θετική έκβαση του ασθενούς και η αγκαλιά της κόρης μου έχουν γίνει πια όλη μου η ζωή.»
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σωστά έχει αφιερώσει τη φετινή Ημέρα της Γυναίκας στον παγκόσμιο αγώνα των γυναικών κατά της κρίσης του COVID-19, καθώς εν πολλοίς είναι ένας δικός τους αγώνας. Μπορεί οι γυναίκες σε πολλά να αδικούνται, να έχουν δεύτερους ή τρίτους ρόλους και να αγωνίζονται σε πολλά μέτωπα να κερδίσουν αυτά που τους ανήκουν, αλλά σε αυτόν τον αγώνα κυριαρχούν.
