Ένας κομήτης, ο Swift-Tuttle με διπλάσιο μέγεθος από αυτόν που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πλησιάζει όλο και πιο επικίνδυνα την Γη.
Πολύ συχνά οι επιστήμονες μελετούν με τα τηλεσκόπια, τους Περσείδες (μετέωρα ή πεφταστέρια όπως είναι κοινώς γνωστά). Πρόκειται για μικρά κομμάτια (μέχρι και σε μορφή σκόνης) τα οποία είναι απομεινάρια του κομήτη Swift-Tuttle και όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες καίγονται εξαιτίας της συμπίεσης της ατμόσφαιρας μπροστά στο αστρικό μέσα σε δευτερόλεπτα. Όποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης ονομάζονται μετεωρίτες, ενώ όσα είναι τόσο λαμπρά που φαίνονται να σχίζουν τον ουρανό ονομάζονται βολίδες. Συνήθως στο μέγιστο της βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό. Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα, φαίνεται δηλαδή σαν να έρχονται από την κατεύθυνση αυτή.
Ο κομήτης Swift-Tuttle
Ο Swift-Tuttle είναι ένας περιοδικός κομήτης που περιφέρεται γύρω από τον ήλιο μας κάθε 133 χρόνια. Οι κομήτες είναι «κοσμικές χιονόμπαλες από παγωμένα αέρια, βράχους και σκόνη», σύμφωνα με τη NASA. Έχουν δημιουργηθεί από υπολείμματα του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος.
Όταν ένας κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο, σχηματίζει μια «ουρά» από σωματίδια αερίου και σκόνης που κοιτούν μακριά από το μεγάλο αστέρι. Ο Swift-Tuttle ανακαλύφθηκε από τον Lewis Swift και τον Horace Tuttle το 1862. Υπάρχουν επί του παρόντος 3.743 γνωστοί κομήτες στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά ο Swift-Tuttle θεωρείται από τους επιστήμονες ο πιο ανησυχητικός.
Γιατί ο Swift-Tuttle θεωρείται ο πιο επικίνδυνος κομήτης
Αυτός ο κομήτης εκτιμάται ότι έχει έναν πυρήνα πλάτους περίπου 16 μιλίων-διπλάσιο από το μέγεθος του κρουστικού εκκρεμούς Chicxulub, ο οποίος ήταν ο αστεροειδής που σκότωσε τους δεινόσαυρους.
Ο Swift-Tuttle ακολουθεί επίσης, μια πολύ απότομη τροχιά γύρω από τον Ήλιο, η οποία συμβάλλει στην ταχύτητά του που κινείται γρήγορα περίπου 36 μίλια ανά δευτερόλεπτο. Στην πραγματικότητα, ο κομήτης κινείται τέσσερις φορές πιο γρήγορα από ό,τι ο Chicxulub όταν έπληξε τη Γη, σύμφωνα με το Space.com.
Εξαιτίας αυτών των παραγόντων, ο κομήτης έχει ονομαστεί «το πιο επικίνδυνο αντικείμενο για την ανθρωπότητα», σύμφωνα με το Forbes. Και πιθανότατα θα θεωρείται επικίνδυνος για 10.000 έως 20.000 χρόνια, μετά τα οποία «η τροχιά του είναι πιθανό να επιδεινωθεί έτσι ώστε είτε να πέσει στον Ήλιο, είτε να πεταχτεί έξω από το ηλιακό σύστημα», γράφει στο βιβλίο του ο αστρονόμος Gerrit L. Verschuur, «Αντίκτυπος: Η απειλή των κομητών και των αστεροειδών».
Ποιες είναι οι πιθανότητες ο Swift-Tuttle να χτυπήσει τη Γη;
Κάθε 133 χρόνια ο κομήτης έρχεται αρκετά εκατομμύρια μίλια κοντά στην τροχιά της Γης. Εισήλθε για τελευταία φορά στο εσωτερικό μας ηλιακό σύστημα τον Δεκέμβριο του 1992 και δεν αναμένεται να επιστρέψει μέχρι το 2126, όταν θα βρίσκεται σε απόσταση 14,2 εκατομμυρίων μιλίων από τη Γη με φαινομενικό μέγεθος περίπου 0,7, σύμφωνα με μια μελέτη.
Αν και αυτά τα στοιχεία δεν ανησυχούν τους επιστήμονες, το θέμα είναι ότι είναι δύσκολο να αποκλειστεί 100% ο αντίκτυπος. Κάθε φορά που ο κομήτης εισέρχεται στο εσωτερικό ηλιακό μας σύστημα, υπάρχει πιθανότητα ένας από τους αέριους γίγαντες πλανήτες να επηρεάσει την τροχιά του, βάζοντάς τον σε τροχιά προς τη Γη. Κάθε τροχιά περιέχει περίπου 0,000002% πιθανότητα ο κομήτης να χτυπήσει τη Γη.
Ο Swift-Tuttle θα περάσει πολύ κοντά στην Γη στις 15 Σεπτέμβρη 4479 σε απόσταση 0,03 με 0,05 αστρονομικές μονάδες με πιθανότητα 1 στο εκατομμύριο να συγκρουστεί με την Γη. Με ταχύτητα 60 km/s, η ενέργεια που θα απελευθερωθεί σε μια πιθανή πτώση θα είναι 27 φορές μεγαλύτερη από τον αστεροειδή που θεωρείται ότι σκότωσε τους δεινόσαυρους στην Κρητιδική περίοδο του μεσοζωικού αιώνα, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια.
Τι θα συνέβαινε αν ο Swift-Tuttle χτυπούσε τη Γη
Εάν ο Swift-Tuttle χτυπήσει την επιφάνεια του ωκεανού της Γης, η πρόσκρουση θα μπορούσε να προκαλέσει ισχυρούς σεισμούς και τσουνάμι. Εάν προσκρούσει στη Γη, ο κομήτης θα μπορούσε να προκαλέσει την είσοδο αερίων, όπως το διοξείδιο του θείου στη στρατόσφαιρά της. Αυτά τα αέρια θα προκαλούσαν αρχικά ψύξη και στη συνέχεια το διοξείδιο του άνθρακα θα οδηγούσε σε μακροχρόνια θέρμανση. Ένα γεγονός σαν αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζικές εξαφανίσεις σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με τα όσα είπε η γεωεπιστήμονας του Πρίνστον, Gerta Keller, στο Live Science. «Θα ήταν μια πολύ κακή μέρα για τη Γη», είπε ο Donald Yeomans, ερευνητής της NASA, ο οποίος στη συνέχεια διαβεβαίωσε ότι αυτά τα υποθετικά σενάρια «δεν πρόκειται να συμβούν».
