Βλεπω τον θανατο μου απο την Μαιρη 17/12/2009 12:46:57 PM

Εχετε σκεφθει τον θανατο σας; Εγω συνεχεια και καθε φορα που διαβαζω κηδειοσημα στις εφημεριδες η στις κολωνες τοιχοκολημενα, παντα βαζω τον εαυτο μου στην θεση της φωτογραφιας. Μαλιστα εχω βγαλει και εβδομαδιαια καλλιτεχνικη γι’αυτην την περιπτωση. Να την βλεπει ο κοσμος οταν θα ελθει το μοιραιο και να τραβουν τα μαλλια τους σαν ηρωες της αρχαιας τραγωδιας και να ορυονται: <<αλλι και τρις αλλι ! Τι γκομεναρα ηταν αυτη!!>> Και οταν σκυβουν στην κασα ν’αναρωτιουνται: <<Ρε μπας και ηρθαμε σε αλλη κηδεια; >> Αυτην την κασα θελω να ειναι απλη. Ουαι και αλλιμονο, εαν με βαλουν σε κανενα φερετρο που εχει φινιστρινια δεξια και αριστερα για να φαινεται το κεφαλι μου! Δεν θα παω για εξερευνηση της Αχερουσιας λιμνης με το βαθυσκαφος του συγχωρεμενου Κουστω! Τερμα. Βολευομαι και αν με βαλουν τεσσερεις ροδες και δυο χερουλια στο πλαι, ετοιμη για αναχωρηση. Φυσικα και δεν θα φοραω κανενα επωνυμο ρουχο απο τα αμετρητα που εχω. Δεν χαλαλιζω τιποτα στον χαρο. Θα ειμαι ντυμενη με το χριστιανικο μου σαβανο φερμενο απο τα Ιεροσολλυμα. Και οχι σκεπασμενη με λουλουδια και με πιασει καμμια αλεργια και αρχισω και φτερνιζομαι..ας τα παρουν οι λουλουδουδες!!
Βλεπω τον θανατο μου!!
Στην εκκλησια να γινεται ο χαμος, το αδιαχωρητο [επωνυμη βλεπεται για!!] Οταν ημουνα ζωντανη, που ηταν η αγαπη σας; Τωρα με θυμηθηκατε ολοι;
Με βολεψανε στο κεντρο της εκκλησιας κατω απο ενα ετοιμοροπο πολυελαιο, ο οποιος με σημαδευε στο δοξα πατρι, και αναψαν ολα τα φωτα, περιμενοντας ν’αρχισει η λειτουργια, για να δω που θα καταληξω: <<Στην κολαση η στον παραδεισο; >>. Το λιβανισμα ειχε ηδη ξεκινησει, και ηταν τοσο εντονο που με ζαλισε. Φαινεται ο παπας εριξε λιγο παραπανω για να εξαγνισθουν οι αμαρτιες μου. Ενα μαυροντυμενο μουστακαληδικο κορακι με πλησιασε, εσκυψε και με ψιθυρησε: <<Αντε μωρη, να σε φυτεψουμε και σενα να βγει το μεροκαματο >>.
Παρατηρουσα ολους γυρω μου που εκαναν ταχα μου τους λυπημενους, ενω απο μεσα τους γελουσαν διοτι την ειχαν σκαπουλαρει, και μονον υγεια να εχουμε και τετοια.. Ηταν ολοι τους περιποημενοι στην τριχα, με κουστουμια, ταγιερ, αρτι αφιχθεντες απο τα κομμωτηρια [που ξερεις μπορει να εκαναν και καμμια γνωριμια πονηρη..] Ε! και μετα την κηδεια να πανε και για κανενα ποτακι για <<θεος χωρεστην>>
Αρχισα να δυσανασχετω γιατι πιαστηκα με τις ωρες εκει μεσα..Αντε τελειωνετε πια! Φτανουν τα κροκοδειλια κλαματα, εξω με περιμενε και η απαστραπτουσα αυτοκρατορικη Μερσεντες για το μεγαλο ταξιδι….
Ο λογος, που με εβγαλε ο αντρας μου ηταν ακρως συγκινητικος..που δακρυσαν και οι πετρες..Κατι αχρειοι μονο επιαναν την κοιλια τους απο τα γελια. Αλλα συμβαινει αυτο στις κηδειες απο τον πονο λυγιζουν και γελανε..αναφερω μονο ενα αποσπασμα απο τον λογο διοτι ηταν μακροσκελης…
<<Αγαπημενη μου γυναικα, ολη η γειτονια γνωριζε οτι επαιρνες ελαφρια ναρκωτικα, και οτι η ηθικη σου ηταν αντιστοιχη των Τσεμτσελη-Μπεζεντακου και Βερας Λαμπρου. Μην βλεπεις που εκλεινα τα ματια και φορουσα καπελο να μην φαινονται τα κερατα. Ισως φοβομουν το ξυλο που ετρωγα. Επρεπε ομως να καταλαβεις οτι δεν ησουν νινι και δεν μπορουσες να συρεις καραβι. Αν τα καταφερες, ειναι επειδη ζυγιζες οσο μια ετοιμογεννη ορκα φαλαινα. Δεν μπορεσες ποτε να πραγματοποιησεις το ονειρο σου, να γινεις πανεληστρια, παρ’ολο που ησουν γνωστης του αντικειμενου και φανατικη θαυμαστρια της Britney Spears. Πιστεψε με, η μοναδικη ομοιοτητα μεταξυ σας, ειναι ο διατρητος παρθενικος υμενας πολλαπλων χρησεων και συχνων επαναληψεων που διαθετετε και οι δυο.
Μαιρη μου, αν δεν το ειχες καταλαβει τα παιδια μας, τα ειχες κανει σαν τα μουτρα σου, και δυστυχως το προσωπο σου, ειχε μια απιστευτη ομοιοτητα με τον κωλο σου. Μετα πολλων βασανων και κοπων, ειχα βαλει στην ακρη χρηματα, ωστε να σου εξασφαλισω αρκετα ραντεβου σε ενα ινστιτουτο ομορφιας. Ηταν στο χερι σου να αποφασισεις να χρησιμοποιησεις αυτα τα χρηματα, γι’αυτον τον ιερο σκοπο η για αλλη μια αποτυχημενη απεξαρτηση σου απο το αλκοολ! Παρ’ολα αυτα, δεν με ακουσες και εκανες πλουσιοτερο τον Παντελη, τον σουβλατζη της γειτονιας.
Επρεπε μοναδικη μου αγαπη, με την πολυεξοδη και δαπανηρη ζωη σου, να ομολογησεις στα παιδια μας, οτι ο μεν γιος μας[που φοραει ακομα τα γουνινα εσωρουχα], ειναι υιοθετημενος απο φυλη των αθιγγανων, η δε κορη μας ειναι προιον εξωσωματικης γονιμοποιησης με σπερμα αγνωστου και ανωνυμου δοτη. Εγω θα κρατησω εις αναμνηση σου, τον επαναφορτιζομενο δονητη σου, που τον φωναζες: << Λαμπρος ο χοντρουλης >>.
Ο κοσμος ειχε ξεσπασει σε γοερα κλαματα, χειροκροτηματα..και ο αντρας μου δεν μπορουσε να συνεχισει αλλο…Εξ αλλου ποιος θα με θυμαται εκτος απο τους δικους μου; Δεν ανακαλυψα κανενα εμβολιο που σωζει ζωες, δεν εγραψα το <<πολεμος και ειρηνη>>, δεν ανακαλυψα κατι επαναστατικο, οπως το φερμουαρ η το καλαμακι…Τετελεσται!!!
Η ουρα σχηματιζεται και με χαιρετουν στα γρηγορα…ωωωωωωπ!!!Μαυρη μαυριλα πλακωσε το σωμα μου…Ακολουθω το φως στο τουνελ..που ολο στενευει
Απλως αναρωτιεμαι εκει που θα παω… Θα γινω ζομπι; Θα περπαταω μ’ενα ζομπι; Θα με καλουν ως πνευμα οι αργοσχολοι οταν κανουν τραπεζακι; Θα ειμαι καλο η κακο πνευμα; Θα μπορω να βλεπω αυτα που γινονται στον κοσμο σαν αορατος ανθρωπος και θα σκαω γιατι δεν θα συμμετασχω; Θα ξαναγεννηθω μετα απο διαγραφη μνημης και θα φτιαξω ενα πιο βελτιωμενο ανθρωπο; Θα παω στην κολαση η την εζησα εδω; Θα μετανοιωνω αιωνια για την κακοσυνη μου;

Κριμα δεν μπορεσα να παρω απαντηση γιατι…..ξυπνησα…!!!!