Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από προδιαβήτη, μια κατάσταση η οποία, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες υγείας, όπως η παχυσαρκία, αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων με προδιαβήτη είναι παχύσαρκοι, γεγονός που αναδεικνύει τον ρόλο της «σύγχρονης επιδημίας», όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται η παχυσαρκία, στον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη. Η παχυσαρκία προκαλεί την αντίσταση του οργανισμού στην ινσουλίνη, οδηγώντας σε αυξημένη συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα, εξηγεί ο δρ. Samuel Klein, διευθυντής του Κέντρου Ανθρώπινης Διατροφής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Washington.
Βάσει αυτών των δεδομένων, προκύπτει φυσικά το συμπέρασμα ότι μια διαιτητική προσέγγιση με στόχο την απώλεια κιλών θα μείωνε την παχυσαρκία, απομακρύνοντας παράλληλα και τον κίνδυνο του σακχαρώδη διαβήτη. Μια νέα μελέτη, ωστόσο, έρχεται να καταδείξει ότι τα αποτελέσματα στη ρύθμιση του σακχάρου είναι πολλαπλάσια όταν η απώλεια βάρους μέσω της διατροφής συνδυάζεται με τη σωματική άσκηση. Τα νέα ερευνητικά συμπεράσματα δημοσιεύθηκαν στο Nature Metabolism.
Στη μελέτη έλαβαν μέρος 16 παχύσαρκα άτομα, με προδιαβήτη και διαγνωσμένη αντίσταση στην ινσουλίνη. Οκτώ από τους εθελοντές μπήκαν σε ένα πρόγραμμα απώλειας κιλών και έχασαν το 10% του σωματικού τους βάρους. Οι άλλοι οκτώ έκαναν επίσης δίαιτα και έχασαν το 10% του σωματικού τους βάρους, αλλά συμμετείχαν και σε ένα πρόγραμμα άσκησης με επίβλεψη τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας.
«Η μελέτη μας περιελάμβανε λεπτομερείς αναλύσεις μεταβολικών αλλαγών στους μύες και το σωματικό λίπος, πριν και μετά, από μια απώλεια βάρους 10% σε άτομα που έχασαν βάρος μόνο με δίαιτα και σε εκείνους που έχασαν το ίδιο βάρος με δίαιτα και ασκήσεις υπό επίβλεψη. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα οφέλη του συνδυασμού της άσκησης με την απώλεια βάρους είναι σημαντικά» αναφέρουν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η τακτική άσκηση υπερδιπλασίασε την ευαισθησία στην ινσουλίνη, συγκριτικά με την απλή απώλεια βάρους. Η επίδραση αυτή έχει τη δυνατότητα να καθυστερήσει ή ακόμη και να εμποδίσει τον προδιαβήτη να εξελιχθεί σε διαβήτη τύπου 2, ενώ παράλληλα μειώνει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας.
«Η αντίσταση στην ινσουλίνη αποτελεί κύριο παράγοντα πρόκλησης διαβήτη τύπου 2, μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος και υπερβολικών επιπέδων λιπιδίων στο αίμα. Δείξαμε ότι ο συνδυασμός άσκησης και δίαιτας προκαλεί αξιοσημείωτη βελτίωση στην ευαισθησία του σώματος στην ινσουλίνη, με αποτέλεσμα να μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη και μεταβολικών νόσων που σχετίζονται με την παχυσαρκία σε έναν πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο μπορεί να καταφέρει από μόνη της η δίαιτα. Εν κατακλείδει, τα μεταβολικά οφέλη που ανέδειξε η μελέτη καταδεικνύουν τους σοβαρούς λόγους για τους οποίους η άσκηση πρέπει πάντα να συμπεριλαμβάνεται στη διαχείριση βάρους», κατέληξε ο δρ. Klein.
