Σε μεγαλύτερους σε ηλικία ενήλικες με παχυσαρκία ο συνδυασμός της αεροβικής προπόνησης με μια μικρή μείωση της ημερήσιας θερμιδικής πρόσληψης οδήγησε σε μεγαλύτερη βελτίωση της αορτικής δυσκαμψίας (ενός σημαντικού δείκτη καρδιαγγειακής υγείας) συγκριτικά με την άσκηση μόνο ή με τον συνδυασμό άσκησης με πιο αυστηρή δίαιτα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Circulation.
Η ευκαμψία των αρτηριών και συγκεκριμένα της αορτής αξιολογήθηκε με μαγνητική τομογραφία καρδιάς εξήγησε η επικεφαλής ερευνήτρια Tina E. Brinkley, επίκουρη καθηγήτρια Γεροντολογίας και Γηριατρικής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή Wake Forest. Ο σκοπός της αξιολογησης ήταν να διαπιστωθεί κατά πόσο η προσθήκη της θερμιδικής μείωσης θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη βελτίωση όσον αφορά την αγγειακή ευκαμψία συγκριτικά με την αεροβική άσκηση μόνο σε μεγαλύτερους σε ηλικία ενήλικες με παχυσαρκία.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 160 ενήλικες 65-79 ετών που χωρίστηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες: α) μόνο άθληση, χωρίς διατροφικές αλλαγές, β) άσκηση σε συνδυαμό με ήπια θερμιδική μείωση 250 θερμίδων την ημέρα, γ) άσκηση σε συνδυασμό με πιο μεγάλη ημερήσια θερμιδική μείωση 600 θερμίδων την ημέρα.
Τα αποτέλεσματα της έρευνας έδειξαν ότι απώλεια σχεδον 10% του συνολικού βάρους στη διάρκεια των πέντε μηνών της έρευνας σχετίζοταν με βελτίωσεις της αορτικής ευκαμψίας μόνο στους συμμετέχοντες της δεύτερης ομάδας (άσκηση σε συνδυασμό με ήπια θερμιδική μείωση 250 θερμίδων την ημέρα).
Επίσης τα άτομα της δεύτερης ομάδας παρατηρήθηκε ότι είχαν μια κατά 21% αύξηση της διατατικότητας των αγγείων.
Ωστόσο σε καμία από τις δύο ομάδες – ήπιας και πιο αυστηρής θερμικής μείωσης – δεν παρατηρήθηκε αξιοσημείωτη αλλαγή στις μετρήσεις της αορτικής ευκαμψίας.
Από την άλλη μεριά και στις δυο παραπανω ομάδες σημειώθηκαν μειώωσεις στο συνολικό ποσοστό λίπους του σώματος και στην περίμετρο της μέσης σε σύγκριση με την ομάδα που έκανε μόνο άσκηση.
Όσο για την απώλεια βάρους κυμάνθηκε σε ίδια επίπεδα και στις ομάδες θερμιδικής μείωσης παρά το ότι η μείωση των θερμίδων ήταν σχεδόν διπλάσια στη μία ομάδα συγκριτικά με την άλλη.
Tα αποτελέσματα της έρευνας είναι ενδεικτικά του ότι ο συνδυασμός άσκησης με μέτριο περιορισμό θερμίδων – σε αντίθεση με πιο αυστηρή θερμιδική μείωση ή με την απουσία θερμιδικής μείωσης – πιθανότατα μεγιστοποιεί τα οφέλη για τα αγγεία, ενώ βελτιστοποιεί την απώλεια βάρους και βελτιώνει τη σύνθεση του σώματος και την κατανομή του σωματικού λίπους.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι η διαπίστωση ότι ο μεγαλύτερος περιορισμός θερμίδων μπορεί να μην είναι απαραίτητος έχει σημαντικές επιπτώσεις στις συστάσεις απώλειας βάρους για τη βελτίωση του κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου σε ηλικιωμένους με παχυσαρκία.
