Μία διαδικασία πραγματική ιεροτελεστία. Μία διαδικασία που κρατά και αντέχει αιώνες τώρα. Μία διαδικασία που πολλοί την περιμένουν πως και πως. Μία διαδικασία που δίνει την αφορμή να στηθούν τρικούβερτα γλέντια, κάνοντας ακόμη και το θεό Διόνυσο να… ζηλεύει. Όποιος δεν έχει παραβρεθεί σε διαδικασία παραγωγής τσίπουρου σε παραδοσιακό καζάνι, δεν ξέρει τι θα πει- έστω και μεταφορικά- «μυσταγωγία».
Από τον Οκτώβριο ξεκινούν να παίρνουν «φωτιά» τα καζάνια και στα μέσα Δεκεμβρίου σβήνουν. Οι… τσιπουράδες, έχουν βάλει τα δυνατά τους, έτσι ώστε κάθε παραγωγή να είναι η καλύτερη. Παρά τα προβλήματα που ταλανίζουν τον κλάδο τους, οι παραγωγοί επιμένουν. Άλλωστε γι’ αυτούς δεν είναι μια απλή διαδικασία, αλλά πραγματική ιεροτελεστία.
Όλα ξεκινούν από το σταφύλι. Μπορεί πλέον η τεχνολογία να έχει προχωρήσει και να μην πατάνε με τα πόδια τα σταφύλια, αλλά η ποιότητα και η διαδικασία παραμένουν εξίσου εντυπωσιακές.
Ο καζανάς, όπως αποκαλείται, δηλαδή ο ιδιοκτήτης του καζανιού, έχει έτοιμο και καλά καθαρισμένο όλο τον εξοπλισμό και περιμένει τον παραγωγό- πελάτη να φέρει τα σταφύλια.
Αυτά μπαίνουν στο καζάνι, για να πάρουν την πρώτη βράση και η θερμοκρασία είναι περίπου 85 βαθμοί. Βέβαια, μπορεί η βράση να γίνεται στους 85 βαθμούς, ωστόσο το απόσταγμα καταλήγει στους 17 βαθμούς.
Εφόσον τελειώσουν όλα τα σταφύλια, ακολούθως γίνεται η μετάβραση. Καθαρίζεται το καζάνι πολύ καλά εκ νέου, καθώς και ο ψύκτης και βάζουν το καθαρό οινόπνευμα να βράσει, δηλαδή το απόσταγμα που βγαίνει από την πρώτη βράση και ταυτόχρονα ο παραγωγός συνθέτει τη συνταγή του, προσθέτοντας τα υλικά που επιθυμεί, όπως για παράδειγμα το γλυκάνισο.
Με γλυκάνισο ή χωρίς, όπως και να το πιείς, το τσίπουρο σου «γαργαλάει» λαιμό και ουρανίσκο και ευφραίνει τις αισθήσεις. Όταν αυτό «συνοδεύεται» από καλό φαγητό κι ακόμη καλύτερη παρέα, δεν είναι να απορεί κανείς πως τόσοι και τόσοι περιμένουν την εποχή των καζανιών.
Πηγή:infonews24.gr
