Τα τελευταία τριάντα χρόνια η Χαλκιδική «μεγάλωσε». Ξέφυγε από την μόνιμη επωδό ημών των Θεσσαλονικέων ως «δεύτερο σπίτι» γιατί σαν κι αυτήν «δεν έχει».
Από ένα πανέμορφο πλην παρθένο μέρος που αποτελούσε τη σύγχρονη Εδέμ, ειδικώς των μη προνομιούχων γεωγραφικά, βορειοελλαδιτών λόγω δύσκολης προσβασιμότητας στα κυκλαδίτικα νησιά, αλλά και των Βαλκάνιων, «μεταμορφώθηκε» σε υπολογίσιμο τουριστικό μέγεθος ισχυροποιώντας το διεθνές brand της.
Μεγάλοι Όμιλοι του εξωτερικού επένδυσαν ξενοδοχειακές μονάδες εκατοντάδων εκατομμυρίων, άρχισε να καλλιεργείται ακόμη και στους αστέρες του Χόλιγουντ η αίσθηση μιας μοναδικής εμπειρίας, έως και ο θεϊκός Μάικλ Τζόρνταν την επισκέφθηκε.
Κι αντί, όσοι παρήλασαν σε θέσεις ευθύνης κατά πρώτο λόγο και όλοι οι πέριξ αυτών να ομονοήσουν σε ένα κοινό στόχο για να καταστήσουν το ευλογημένο αυτό μέρος που συνδυάζει κατά μοναδικό τρόπο το φυσικό κάλλος με τις θεϊκές παραλίες, ελκυστικότερο προορισμό διεκδικώντας ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο του εισαγόμενου τουριστικού συναλλάγματος, κινδυνεύει να μετατραπεί σε έρμαιο ανθρώπινης απληστίας, επιτήδειων που λειτουργούν με πρακτικές σικελικής μαφίας.
Λυμαίνονται τη δημόσια περιουσία και αποκτούν παράνομο πλουτισμό απλώνοντας τα πλοκάμια της διαπλοκής ακόμη και στις δημόσιες νευραλγικές υπηρεσίες.
Περιοχές Natura θυσιάζονται στην άναρχη και – κυρίως – παράνομη οικιστική ανάπτυξη, αρχαιολογικά ευρήματα, ανεκτίμητης αξίας από την εποχή του Σιδήρου, ξεθάφονται και πετάγονται στη θάλασσα άρον άρον, συνήθως με την ανοχή – συνειδητή ή όχι – των αρμοδίων υπηρεσιών.
Ενα ανεξέλεγκτο όργιο απευθείας αναθέσεων πολλών εκατομμυρίων με την διαδικασία του κατεπείγοντος και στο όνομα της πανδημίας, από αγορές καλλοπιστικών φυτών για το στολισμό γραφείων(!) σε δημαρχιακά μέγαρα, έως ζωοτροφές για τα αδέσποτα και από τριπλοδημοπρατημένα έργα αποκατάστασης χωματερών έως καταπατήσεις δασικών εκτάσεων και αρχαιολογικών χώρων είναι μόνο μερικά από τα ατελείωτα παραδείγματα που δείχνουν ότι είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω σκοπιμότητας επιχειρείται και προφανώς –σε πλείστες περιπτώσεις– επιτυγχάνεται από τους επιτηδείους η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος μέσω των περίφημων κρατικών προμηθειών.
Και μπορεί οι δήμοι να μοιάζουν με «ομάδες» επιπέδου … Τσάμπιονς Λιγκ σ΄αυτό το «πάρτι», αλλά τα «κρούσματα» φτάνουν και έως την κεντρική διοίκηση.
Πόσα, αλήθεια, εκατομμύρια έχουν πληρωθεί μέσω της πολυθρύλητης επιδότησης των ΟΤΑ με το νομοσχέδιο του Υπ.Εσ. των ληξιπροθέσμων στους «εργολάβους» χωρίς αντικείμενο;
Και για ποιό λόγο οφειλές προς τους προμηθευτές δεν επιλύονται μεταξύ των ενδιαφερομένων αλλά οδηγούνται στα δικαστήρια με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν το δημόσιο; Εμείς μάθαμε. Και θα αποκαλύψουμε το θέμα προσεχώς.
Δυστυχώς, στην πορεία της έρευνας, ανακαλύψαμε πρόσωπα που εδώ και δεκαετίες διοικούν τη Χαλκιδική, τους εμπιστεύθηκε ο κόσμος αλλά κάποια από αυτά λειτουργούν με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον τους.
Κυριαρχεί ο νόμος της «Σιωπής», η ομερτά, καθώς εκατοντάδες αιρετοί που ενεπλάκησαν με τα κοινά φοβούνται να μιλήσουν. Οι περισσότεροι αποχώρησαν αηδιασμένοι. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση πρώην αιρετού: Τον απείλησαν δυο φορές τον ίδιο και την οικογένειά του επειδή είχε το θάρρος ή «θράσος» να μιλήσει για τα «κακώς κείμενα» του βίου των δημοσίων ανδρών…
Πλέον, είμαστε πεποισμένοι, ότι τον λόγο έχει ο εισαγγελέας διαφθοράς και οικονομικού εγκλήματος.
Όταν τον τελευταίο μήνα αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τα σκάνδαλα στο Νομό Χαλκιδικής, διαπιστώσαμε μια άνευ προηγούμενου ανταπόκριση από επώνυμους και ανώνυμους πολίτες.
Καθημερινά, φτάνουν στα γραφεία της εφημερίδας («Καρφίτσα») δεκάδες καταγγελίες. Τους ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη τους και τους διαβεβαιώνουμε ότι δε πρόκειται να αφήσουμε καμία χωρίς να τη διερευνήσουμε. Οποιονδήποτε κι αν αφορά, όσο «ψηλά» κι αν βρίσκεται, όποιος κι αν χάσει τον ύπνο του…
ΥΓ: Σχετικά με τις Δ.Ε.Υ.Α. (Δημόσιες Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης) Χαλκιδικής, κάποιο … πουλάκι μας είπε ότι υπάρχει μπόλικο υλικό… Ψάξαμε και το βρήκαμε… Και θα επανέλθουμε!
Πηγή: Εφημερίδα «Καρφίτσα»
