Συνεχίζεται η ταλαιπωρία για τη 10χρονη μαθήτρια από τα Σήμαντρα Χαλκιδικής, που η Διεύθυνση Εκπαίδευσης αποφάσισε να διώξει με την αστυνομία από το σχολείο και να την στείλει να φοιτήσει σε σχολείο διπλανού χωριού, για να μην χρειαστεί να δημιουργήσει δεύτερο τμήμα στην Ε’ Τάξη του Δημοτικού και ανέθεσε την ευθύνη της μεταφοράς του παιδιού στους γονείς του.
Σ’ αυτή την περίπτωση προβάλλει ολοκάθαρα το αποκρουστικό πρόσωπο του κράτους που μετράει μόνο ως κόστος τη μόρφωση των παιδιών και αδιαφορεί για τα ψυχικά τραύματα που δημιουργεί πάνω τους.
Καταγγέλλοντας αυτή την πολιτική, σήμερα Τετάρτη, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της περιοχής έχει προκηρύξει στάση εργασίας και κινητοποίηση στη 1 το μεσημέρι στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης Χαλκιδικής στον Πολύγυρο.
Η οικογένεια του Αλτίν Τοτσίλα αναγκάστηκε να μετακομίσει από την Ημαθία στη Χαλκιδική, αναζητώντας ένα πιο σταθερό εισόδημα και καλύτερες συνθήκες ζωής. Εγκαταστάθηκε στα Σήμαντρα Χαλκιδικής. Ο ίδιος εργάζεται σε ένα εργοστάσιο τροφίμων (επεξεργασία ελιάς, κλπ) και η γυναίκα του είναι άνεργη.
Όπως είπε, «την πρώτη μέρα πήγαμε κανονικά στο σχολείο στα Σήμαντρα. Πήγε το παιδί στον Αγιασμό. Την επόμενη μέρα η Διευθύντρια μας ενημέρωσε ότι ο Διευθυντής Εκπαίδευσης έδωσε εντολή το παιδί να πάει σχολείο στην Πορταριά, επειδή το τμήμα της Ε’ Τάξης έχει 26 παιδιά και δεν μπορεί να σπάσει την τάξη. Εγώ τους είπα ότι θέλω να κρατήσετε το παιδί να ξεκινήσει μαθήματα. Θέλω το παιδί να σπουδάσει όχι να κάνει βόλτες. Μετά καλέσανε την αστυνομία για να βγάλει το παιδί μου έξω από το χώρο του σχολείου. Το παιδί τρόμαξε και άρχισε να κλαίει.
Για να μην κλαίει το παιδί και για να απομακρυνθεί η αστυνομία, ώστε να μην φοβηθούν και τα παιδιά, πήραμε το παιδί και φύγαμε. Αναγκάστηκα να πάρω το παιδί μου στη δουλειά εκείνη την ημέρα, γιατί η σύζυγος μου είχε πάει στα Μουδανιά να ολοκληρώσει την εγγραφή του άλλου μας παιδιού στην Α’ Λυκείου στο σχολείο των Μουδανιών.
Τώρα αναγκάζομαι να φεύγω από τη δουλειά για να πηγαίνω κάθε πρωί το παιδί μου στο σχολείο της Πορταριάς 8 χιλιόμετρα μακριά. Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται. Ούτε μπορώ να στέλνω το παιδί μου με το λεωφορείο. Ποιος γονέας θα άφηνε 10 χρονών παιδί να πάει με το λεωφορείο μόνο του, χωρίς συνοδό; Ζητάω το παιδί να επιστρέψει στο σχολείο του χωριού που μένουμε ή να εξασφαλιστεί η μεταφορά του με ευθύνη του κράτους. Και ευχαριστώ όσους με στηρίζουν σε αυτή την προσπάθεια».
Η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών ΣΕΠΕ Χαλκιδικής καταγγέλλει υπουργείο Παιδείας και Διοίκηση ότι πλέον δείχνουν το επικίνδυνο και αδίστακτο πρόσωπό τους:
«Μετά τις διώξεις εκπαιδευτικών τώρα έχουμε και διώξεις μαθητών, γιατί θέλουν να πάνε στο σχολείο της γειτονιάς ή του χωριού τους. Τέτοια περίπτωση αποτελεί η περίπτωση μαθήτριας του ΔΣ Σημάντρων την οποία ο Διευθυντής Εκπαίδευσης Χαλκιδικής στέλνει σε άλλο χωριό (χιλιόμετρα μακριά) – και μάλιστα με ευθύνη της οικογένειάς της – για να μην διχοτομήσει το υπάρχον τμήμα, πετυχαίνοντας έτσι την περιβόητη “εξοικονόμηση”! Για να το πετύχει, μάλιστα, έστειλε την αστυνομία στο σχολείο για να απομακρύνει την ίδια και την οικογένειά της!
Είναι εξοργιστικό, την ώρα που η ανησυχία για τη νέα σχολική χρονιά – έτσι κι αλλιώς αυξάνεται – λόγω των συμπτύξεων και των πολυπληθών τμημάτων, των κενών στην παράλληλη στήριξη, την αναγκαστική μετακίνηση μαθητών, την υποχρηματοδότηση των σχολείων, την ακρίβεια κ.ά., η κυβέρνηση και τα στελέχη εκπαίδευσης να αντιμετωπίζουν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς σαν αριθμούς και κόστος, σαν εγκληματίες, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη κανένα παιδαγωγικό κριτήριο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Χαλκιδική υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις “εξορθολογισμού” όπως και σε όλη τη χώρα. Αυτή τη στιγμή συγχωνεύουν μεταξύ άλλων τμήματα στο 2ο ΔΣ Πολύγυρου, στο Νηπιαγωγείο Ιερισσού, τμήμα στο ΔΣ Φώκαιας με 7 γνωματεύσεις από τα ΚΕΔΑΣΥ!», σημειώνει.
Καλεί κυβέρνηση, υπ. Παιδείας και ΔΙΠΕ Χαλκιδικής να αναλάβουν την ευθύνη τους για να φοιτήσει η μαθήτρια στο σχολείο του τόπου κατοικίας της.
