Στις 16 Οκτωβρίου 1912 ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει την πόλη της Κατερίνης στα πλαίσια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου.
Το πρωί της 15ης Οκτωβρίου δόθηκε η διαταγή να βαδίσει ο ελληνικός στρατός προς την πόλη της Κατερίνης προς εκδίωξη του τουρκικού στρατού.
Στις 2:00 μ.μ. η 20η μονάδα Συντάγματος, καθώς πλησίαζε προς το χωριό Κολοκούρι δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση από τον τουρκικό στρατό που ήταν καλυμμένος στο πυκνό δάσος. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σφοδρή και κράτησε για τρεισήμισι ώρες.
Στις 5:30 μ.μ. οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς την πόλη της Κατερίνης. Στις 3:00 π.μ. της 16ης Οκτωβρίου, το Γενικό Επιτελείο Στρατού έδωσε την εντολή να επιταχυνθεί η προέλαση του ελληνικού στρατού.
Αφού κατέλαβε τα απαραίτητα υψώματα, ο ελληνικός στρατός κατευθύνθηκε προς την πόλη της Κατερίνης, στην οποία εισήλθε στις 7:30 χωρίς να συναντήσει τουρκική αντίσταση.
Οι Τούρκοι της πόλης και ο τουρκικός στρατός είχαν εγκαταλείψει την πόλη κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τον ελληνικό στρατό υποδέχθηκε αντιπροσωπεία της πόλης προεξάρχοντας του Επισκόπου Παρθενίου Βαρδάκα.
Ακολούθησε δοξολογία στην εκκλησία της Θείας Ανάληψης και στη συνέχεια ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους για να γιορτάσει την απελευθέρωση της πόλης.
Μετά από λίγες ώρες, αφού παρέδωσε τη διοίκηση της πόλης στο Λιβαδιώτη Γεώργιο Λαναρίδη, ο ελληνικός στρατός αναχώρησε προς καταδίωξη του εχθρού προς την κωμόπολη Κίτρος.
