Το κάνουν αυτό κάθε χρόνο. Αφού εφοδιαστούν με τις ειδικές άδειες από το Δασαρχείο, ξεκινούν νωρίς το πρωί, ανεβαίνουν στον Όλυμπο και με ένα ειδικό τρόπο κόβουν τα κλωνάρια, τα μαζεύουν σε δεμάτια με στόχο να τα προμηθεύσουν στην αγορά έτσι ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να έχει στο σπίτι λίγη από την μαγεία των Χριστουγέννων και την ομορφιά του Ολύμπου.
Είναι οι άνθρωποι του Δασικού Αγροτικού Συνεταιρισμού Καρυάς, ενός Συνεταιρισμού που υφίσταται από το έτος 1986, έπειτα από τη συνένωση των δύο δασικών συνεταιρισμών που υπήρχαν στην Καρυά.
Αυτό το διάστημα τα μέλη του βρίσκονται στο βουνό για κάτι πολύ ιδιαίτερο, όμορφο και Χριστουγεννιάτικο. Βρίσκονται για τη συλλογή αρκουδοπούρναρων για το οποίο πολλοί λένε πως φέρνουν γούρι.
«Όχι όμως γκι» ξεκαθαρίζουν «άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Μπορεί να τα μπερδεύει ο περισσότερος κόσμος αλλά δεν είναι τα ίδια» και φαίνεται πως έχουν δίκιο.
Σε αντίθεση με το αρκουδοπούρναρο, το γκι είναι ημιπαράσιτο και φύεται πάνω στα έλατα. Το αρκουδοπούρναρο από την πλευρά του θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά φυτά του χειμώνα, μαζί με τα έλατα. Έχει συνήθως θαμνώδη μορφή και φύεται σε μεγάλο υψόμετρο μέσα σε δάση. Όπως για παράδειγμα στον Όλυμπο με θέα τα μοναδικά χωριά της Καρυάς και της Σκαμνιάς. Το αρκουδοπούρναρο χρησιμοποιείται συχνά, ως καλλωπιστικό, σε πάρκα και κήπους αλλά πολλοί το αποκαλούν γκι (ή ου που είναι η γαλλική του ονομασία), που όμως είναι λανθασμένο.
Το αρκουδοπούρναρο δεν ρίχνει τα φύλλα του κατά τη διάρκεια του χειμώνα και ο καρπός του είναι ώριμος την εποχή των Χριστουγέννων.
Οι ιστορικοί αναφέρουν πως ο κόκκινος καρπός αποτελούσε ένα από τα πιο «χρωματιστά» στολίδια κατά τη διάρκεια των εορτών των ετών που δεν υπήρχαν πολύχρωμα λαμπάκια και φυσικά ηλεκτρικό ρεύμα. Ήταν δηλαδή ένα πολύτιμο στολίδι υπό διαφορετικές συνθήκες. Στολίδι όμως που ακόμα και στις μέρες μας δεν έχει χάσει την αξία του.
Όπως εξηγούν στη Larissanet οι άνθρωποι που το συλλέγουν αυτήν την περίοδο, μέχρι και προ μερικών ετών το ενδιαφέρον ήταν πολύ μεγάλο.
Φαίνεται όμως πως η πανδημία έχει αλλάξει ακόμα και αυτές τις ωραίες συνήθειες και φέτος δεν υπάρχει τόσο μεγάλη ζήτηση. Παρά τις όποιες αλλαγές όμως οι άνθρωποι του τοπικού Συνεταιρισμού κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για όσους το επιθυμούν να βάλουν λίγο ζωντανό χρώμα στο στολισμό των σπιτιών του.
Σύμφωνα με ειδικούς, όπως για παράδειγμα το GardenGuide.gr, τοίλεξ ή αρκουδοπούρναρο είναι αειθαλής δίοικος θάμνος (τα αρσενικά και τα θηλυκά άνθη παράγονται σε διαφορετικά φυτά) που μπορεί να διαμορφωθεί και σαν μικρό δέντρο, με το κατάλληλο κλάδεμα. Στο γένος Ilex ταξινομούνται τουλάχιστον 300 είδη φυλλοβόλων και αειθαλών δέντρων και θάμνων που κατάγονται από τις χώρες της Ευρώπης, της Β. Αφρικής και της Δυτικής Ασίας. Ανήκει στα φυτά εκείνα που είναι πολύ ανθεκτικά στις μεταβολές του καιρού, δεν προσβάλλεται συχνά από εχθρούς και ασθένειες και δεν απαιτεί ιδιαίτερες καλλιεργητικές φροντίδες.
Σχετικά με τη μορφολογία του φυτού, μαθαίνουμε μέσω της ίδιας πηγής ότι, σε ορισμένες περιοχές, το ύψος του φυτού μπορεί να φτάσει τα 10 μέτρα. Χαρακτηρίζεται από πολύ αργό ρυθμό ανάπτυξης. Στη χώρα μας, το ίλεξ διαμορφώνεται συνήθως ως θάμνος και το ύψος του φτάνει περίπου τα 3 μέτρα ενώ το πλάτος του είναι περίπου ίσο με το 1/3 του ύψους του.
Το αρκουδοπούρναρο, όπως πληροφορούμαστε από σχετικό παλιότερο άρθρο του ΑΠΕ/ΜΠΕ, σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, τους αρχαίους χρόνους έφερνε γούρι, έδιωχνε τα μάγια και έφερνε ευτυχία στα νεόνυμφα ζευγάρια.
Το λιόπρινο (όπως το ονομάζουν σε μερικές περιοχές), είναι ένα από τα πιο γνωστά νεραϊδόδεντρα: για τις νεράιδες ο καρπός του είναι από τους αγαπημένους και σαν φυτό τις προσελκύει, “τις αρέσει να στολίζονται με τα κόκκινα “μηλαράκια” και με τους άσπρους ανθούς του στολίζουν τα μαλλιά τους”.
Ο Πλίνιος το περιγράφει με το όνομα Aquifolius και αναφέρει ότι αν το φυτό φυτευτεί κοντά σε ένα σπίτι ή αγρόκτημα, διώχνει μακριά το δηλητήριο, το προστατεύει από τους κεραυνούς και τη μαγεία, ότι τα λουλούδια του κάνουν το νερό να παγώνει και το ξύλο του, αν το πετάξεις σε οποιοδήποτε ζώο ακόμα και χωρίς να το αγγίξει, έχει την ιδιότητα να κάνει τα ζώα να γυρίσουν πίσω και να ξαπλώσουν δίπλα του. Στις παραδόσεις και τους μύθους των διάφορων λαών, το αρκουδοπούρναρο συμβολίζει την αειθαλή πτυχή ολόκληρης της ζωής. Για άλλους φέρνει καλή τύχη και προστατεύει από τις αρνητικές δυνάμεις και σε άλλες παραδόσεις, συμβολίζει τη μακροβιότητα της ζωής.
Οι διακοσμήσεις τον Δεκέμβριο με αρκουδοπούρναρο, πιθανότατα προέρχονται από ένα έθιμο των Ρωμαίων οι οποίοι συνήθιζαν να στέλνουν κλαδιά δέντρων μαζί με άλλα δώρα στους φίλους τους κατά τη διάρκεια του εορτασμού των Σατουρνάλια, της γιορτής αφιερωμένης στο θεό Σατούρνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον ελληνικό θεό Κρόνο.
Όπως και να χει πάντως πολλά Λαρισινά σπίτια αλλά και καταστήματα επιλέγουν για διακόσμηση όλο αυτό το διάστημα το αρκουδοπούρναρο καθώς χαρίζει μια πολύ διαφορετική «νότα» στο χώρο.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
