Ο κανονισμός των 100ml στις βαλίτσες που παίρνουμε στην καμπίνα του αεροπλάνου σύντομα θα αποτελεί παρελθόν.
Σύμφωνα με τις τρέχουσες απαιτήσεις ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις αεροπορικές πτήσεις, «τα υγρά που μεταφέρονται στις χειραποσκευές, όπως αεροζόλ, ποτά, οδοντόκρεμες, καλλυντικές κρέμες ή τζελ, πρέπει να είναι τοποθετημένα σε διαφανείς πλαστικές σακούλες μέγιστης χωρητικότητας ενός λίτρου, ενώ καμία μεμονωμένη συσκευασία δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 100 ml».
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν κάποιος έχει στην αποσκευή του ένα μπουκαλάκι με 150 ml νερού, τότε θα αναγκαστεί να το πετάξει πριν ανέβει στο αεροπλάνο.
Γιατί ισχύει ο κανόνας των 100ml στα αεροπλάνα
Προς τι, όμως, αυτός ο περιορισμός; Η απάντηση είναι πως γίνεται για λόγους ασφαλείας, μετά από ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2006.
Οι βρετανικές αρχές σε έναν μυστικό έλεγχο που έκαναν στις αποσκευές του επιβάτη Abdulla Ahmed Ali, ο οποίος επέστρεφε από ένα ταξίδι στις ΗΠΑ και τον Καναδά, εντόπισαν μια ύποπτη ουσία στο αναψυκτικό του, καθώς και έναν μεγάλο αριθμό από μπαταρίες. Τα πράγματα που είχε μαζί του ανησύχησαν τις αρχές, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια μεγάλη έρευνα, στην οποία ενεπλάκη και η MI5, η βρετανική υπηρεσία αντικατασκοπείας και ασφαλείας.
Σε κάποιο σημείο της έρευνας, οι αρχές αντιλήφθηκαν το κόλπο του Ali. Με μια σύριγγα άνοιγε μια μικροσκοπική τρύπα στα μπουκάλια του αναψυκτικού και έριχνε το εκρηκτικό σε υγρή μορφή, χωρίς να χρειαστεί να ανοίξει το καπάκι. Έτσι, το μπουκάλι θα πέρναγε από τον έλεγχο, καθώς θα φαινόταν πως δεν έχει ανοιχτεί.
Η συγκεκριμένη ιστορία έγινε μέχρι και ντοκιμαντέρ στο Netflix με τίτλο «Τρομοκρατία στο Πάρα Πέντε». Τελικά, ο Abdulla Ahmed Ali, καθώς και πολλοί συνεργάτες του, συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε ισόβια το 2009. Έκτοτε οι έλεγχοι και οι περιορισμοί στις αποσκευές των επιβατών στις πτήσεις αυξήθηκαν.
Γιατί, όμως, να μεταφέρουμε μόνο μπουκαλάκια μέχρι 100ml και μάλιστα τοποθετημένα σε διαφανείς πλαστικές σακούλες μέγιστης χωρητικότητας ενός λίτρου; Αυτό γίνεται καθώς σύμφωνα με τον πρώην αρχηγό της Διοίκησης Ασφάλειας Μεταφορών των ΗΠΑ, Kip Hawley, αποτελούν το «ανώτατο ασφαλές όριο», αποκλείοντας τη μεταφορά επαρκούς ποσότητας εκρηκτικού υγρού στο αεροπλάνο.
Παρόλα αυτά, αν κάποιος θέλει οπωσδήποτε να έχει ένα μπουκαλάκι νερό μέσα στο αεροπλάνο, μπορεί να το μεταφέρει είτε άδειο και να το γεμίσει μετά τον έλεγχο, είτε παγωμένο, καθώς οτιδήποτε βρίσκεται σε στερεή μορφή, μπορεί να περάσει κανονικά.
Τα αεροδρόμια που δεν ισχύει ο κανονισμός
Όλο αυτό φαίνεται πως σύντομα θα αποτελέσει παρελθόν, τουλάχιστον σε ορισμένα αεροδρόμια. Χάρη στους νέους σαρωτές αξονικής τομογραφίας (CT), οι οποίοι δημιουργούν τρισδιάστατες εικόνες των αποσκευών, τα υγρά μπορούν να αναλύονται ενώ παραμένουν στη βαλίτσα ή την τσάντα μας. Το ίδιο ισχύει και για τα ηλεκτρονικά αντικείμενα. Θα υπάρξει επίσης ένα νέο όριο για κάθε δοχείο υγρών που θα φτάνει τα δύο λίτρα.
Ωστόσο, δεδομένου ότι οι συσκευές αυτές είναι αρκετά ακριβές, τα αεροδρόμια τις εγκαθιστούν σταδιακά και ήδη υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις σε πέντε από τα πιο πολυσύχναστα αεροδρόμια του Ηνωμένου Βασιλείου, τα οποία είχαν προγραμματίσει να εγκαταστήσουν πλήρως τους νέους σαρωτές έως τον Ιούνιο του 2024.
Μπέρμιγχαμ
Νιούκαστλ
Gatwick, Heathrow, Luton: εν μέρει σε χρήση
Δουβλίνο: βρίσκεται σε φάση μετατροπής
Μόναχο: Έχουν μετατραπεί σταδιακά από τις αρχές του έτους. Η μετατροπή θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πλήρως το 2025.
Άμστερνταμ: μερικώς διαθέσιμοι
Eindhoven: από τον Ιούνιο
Από το 2024: Μαδρίτη Barajas και Βαρκελώνη El-Prat
Τέλος του 2024: Πάλμα ντε Μαγιόρκα
2025: Μάλαγα
2026: Γκραν Κανάρια, Τενερίφη, Φουερτεβεντούρα, Λανζαρότε, Αλικάντε, Ίμπιζα, Μπιλμπάο, Μινόρκα και Βαλένθια.
Ιταλία:
Fiumicino της Ρώμης
Milano Linate και Milano Malpensa (τερματικός σταθμός 1)
Ελσίνκι: από τις 28 Ιουνίου
Το γεγονός ότι ένα αεροδρόμιο διαθέτει τους νέους σαρωτές δεν σημαίνει αυτόματα ότι σας επιτρέπεται ήδη να παίρνετε μαζί σας μεγαλύτερα δοχείο υγρών. Πρέπει πάντα να ενημερώνεστε από την ιστοσελίδα του αντίστοιχου αεροδρομίου για τους κανονισμούς.
