Ο ιδρυτής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Παύλος Ζάννας, προσέφερε ένα σημαντικό ποσό για να ολοκληρωθεί το 1982 η ταινία «Περί Έρωτος» της Μαρίας Γαβαλά. Σήμερα, στην αιθουσα που έχει το όνομά του, λίγο πριν προβληθεί η εν λόγω ταινία, απονέμεται στη δημιουργό, από την 63η διοργάνωση του Φεστιβάλ, ο Χρυσός Αλέξανδρος.
Συγκινημένη η Μαρία Γαβαλά, αφηγήθηκε τη συγκεκριμένη ιστορία στο κοινό που παρεβρέθηκε το βράδυ της Πέμπτης στην ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, στο πλαίσιο του spotlight που πραγματοποιεί το Φεστιβάλ στην πρωτοποριακή και πολυσύνθετη Ελληνίδα δημιουργό. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στο έργο της με τις ταινίες Περί έρωτος (1982), Το άρωμα της Βιολέτας (1985) και Μαγικό Γυαλί (1988), τις οποίες ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, χαρακτήρισε «ταινίες-εργόχειρα, με λεπτές, πολύχρωμες κλωστές και απαλά υφάσματα».
Ο κ. Ανδρεαδάκης μάλιστα, έκανε την απονομή στη Μαρία Γαβαλά και μίλησε τόσο για το έργο της, όσο και για την ίδια: «Θυμάμαι μία αναγεννησιακή γυναίκα, μία ανήσυχη και πολυσύνθετη δημιουργό, η οποία έχει αφήσει πολύτιμη παρακαταθήκη ως σκηνοθέτης, θεωρητικός του κινηματογράφου και συγγραφέας. Σκηνοθέτησε μοναδικές ταινίες, έγραψε κριτικές, μετέφρασε θεωρητικά κινηματογραφικά κείμενα, καθώς και λογοτεχνικά έργα. Παράλληλα, έγραψε δέκα έργα πεζογραφίας, ενώ συμμετείχε με κείμενά της και σε καταλόγους του Φεστιβάλ», είπε χαρακτηριστικά.
Ανεβαίνοντας στη σκηνή η κ. Γαβαλά για την παραλαβή του βραβείου, ευχαρίστησε τους ανθρώπους με τους οποίους έχει συνεργαστεί όλα αυτά τα χρόνια, ενώ εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, για την πρωτοβουλία τους να αποκαταστήσουν τεχνικά τις ταινίες της και να τις ψηφιοποιήσουν. «Πραγματικά αυτές οι ταινίες ήταν θαμμένες. Υπήρχαν σε πατάρια, σε περιβάλλον τελείως ακατάλληλο, όπου υπήρχε πολύ μεγάλη φθορά και κάποια στιγμή θα ήταν για πέταμα, αν δεν υπήρχε η μέθοδος της αποκατάστασης και της ψηφιοποίησης», είπε η σκηνοθέτης, που δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένη με το το αποτέλεσμα.
Μάλιστα αναφέρθηκε στη μακρινή εποχή των γυρισμάτων, αποκαλύπτοντας ότι υπήρχαν πολλές δυσκολίες στην πραγματοποίησή τους. «Οι ταινίες αυτές είναι προϊόν της δεκαετίας του ’80, έγιναν με χρήματα που συγκέντρωνα δουλεύοντας ως φιλόλογος, ενώ μάζευα αντικείμενα και τα έδινα στην παραγωγή για να γυριστεί η ταινία, κάτι που δεν θα συνιστούσα σήμερα», είπε χαριτολογώντας. «Εν πάση περιπτώσει, ήταν ωραίες εποχές, γιατί δουλέψαμε με πολύ κέφι. Ήταν περίεργα, αλλά παρόλα αυτά κάναμε ταινίες εκείνη την εποχή, μέσα σ’ όλες αυτές τις δυσκολίες και με το χρήμα να πέφτει με το σταγονόμετρο», κατέληξε η κ. Γαβαλά.
