«Ο Δήμος Θεσσαλονίκης σχεδόν προκλητικά αγνόησε τις εκκλήσεις του Συλλόγου για συνεργασία, δεν έλαβε υπόψη τις αρχικές μελέτες των δημιουργών, δεν ζήτησε τη γνώμη των μελετητών του έργου αλλά προχώρησε στην αντικατάσταση της πρωτότυπης θεματικής ενότητας με μία κατασκευή αμφισβητούμενης, μη υπαρκτής αρχιτεκτονικής μελέτης – τεκμηρίωσης, με αποτέλεσμα ο Κήπος του Νερού να μετατραπεί σε κάτι άλλο, μη “ευθυγραμμισμένο” με τον αρχικό βραβευμένο σχεδιασμό, που θυμίζει έντονα τον εξωτερικό χώρο μίας πολυτελούς κατοικίας ή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου».
Αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων σε ανάρτηση της η ομάδα «Φίλοι της Νέας Παραλίας», με αφορμή την πρόσφατη «ανακαίνιση» του Κήπου του Νερού, η οποία έχει δημιουργήσει μεγάλες αντιδράσεις.
Διαβάστε το σχετικό θέμα του seleo.gr ΕΔΩ Αντιδράσεις για την «ανακαίνιση» στη Νέα Παραλία- «Είναι υδροβιότοπος και όχι μπουζουκομάγαζο»
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Ο Κήπος του Νερού που λειτούργησε άψογα για μία ολόκληρη δεκαετία – υπάρχει από το 2008 όταν ολοκληρώθηκε η 1η φάση της ανάπλασης – μέσα σε δύο περίπου χρόνια από τότε που ανέλαβε η παρούσα διοίκηση έπρεπε να τροποποιηθεί γιατί όπως λένε δεν μπορούσαν να τον συντηρήσουν. Γιατί αλήθεια για μία ολόκληρη δεκαετία όλα κυλούσαν ομαλά; Ποιος θα μας πει τον πραγματικό λόγο; Ποιους διευκολύνει αυτή η εξέλιξη; Ποιοι με αθέμιτο τρόπο προσπαθούν να βάλουν την σφραγίδα τους στη Νέα Παραλία;
Η αξία του δημόσιου χώρου είναι αδιαμφισβήτητα μεγαλειώδης εφόσον πρόκειται εξ ορισμού για την επιτομή του πεδίου της δημοκρατικής αλληλεπίδρασης των πολιτών.
Η αναγκαιότητα ύπαρξης διευρυμένων δημόσιων χώρων γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική στο παγκόσμιο στερέωμα, γεγονός που αποδεικνύεται από τη “στροφή” των αναπτυγμένων και όχι μόνο χωρών, μέσα από τη χωρική εξάπλωση και την ανάδειξή τους!
Στην Ελλάδα και ειδικότερα στη χαρακτηριστικά πυκνοδομημένη πόλη της Θεσσαλονίκης, καθυστέρησε πολύ από την πλευρά της Πολιτείας να εκτιμηθούν τα πολυεπίπεδα ευεργετήματα ενός οργανωμένου, αισθητικά και ποιοτικά αναβαθμισμένου δημόσιου χώρου.
Διανύοντας τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα και ύστερα από σχεδόν 100 χρόνια που είχε σχεδιαστεί από τον Γάλλο πολεοδόμο Ερνέστ Εμπράρ η γνωστή σε όλους μας Πλατεία Αριστοτέλους, η πόλη της Θεσσαλονίκης “καλωσόρισε” και πάλι ένα εμβληματικό έργο κοινής αποδοχής. Αυτό, της ανάπλασης της Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκης, δηλαδή του κεντρικού Θαλάσσιου μετώπου της πόλης που έως τότε αποτελούσε ένα εκτεταμένο, παρηκμασμένο, αδιαμόρφωτο, μη οριοθετημένο και αισθητικά υποβαθμισμένο παραθαλάσσιο τμήμα της πόλης!
Η εν λόγω ανάπλαση μετουσίωσε τη μελέτη που βραβεύτηκε με το Ά Βραβείο Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού ενώ στη συνέχεια έγινε αποδέκτης αλλεπάλληλων (12) εγχώριων και διεθνών βραβεύσεων και διακρίσεων όπως π.χ. την πολύ τιμητική διάκριση – κατάταξη στα βραβεία Mies van der Rohe European Union Prize 2015!
Το σπουδαιότερο όμως, δεν ήταν οι βραβεύσεις και οι πολύ συχνές αναφορές σε έγκριτα εγχώρια και διεθνή επιστημονικά, αρχιτεκτονικά, πολιτιστικά και ταξιδιωτικά βιβλία και περιοδικά.
Το εξαιρετικό του όλου εγχειρήματος, ήταν η απόλυτη αποδοχή του νέου έργου από την τοπική κοινωνία και όχι μόνο.
Η Νέα Παραλία έγινε σημείο αναφοράς παγκοσμίως και πόλος έλξης για τον τουρισμό. Η πόλη απέκτησε ένα νέο τοπόσημο που συμπεριλαμβάνεται έκτοτε στα υψηλής σημασίας σημεία ενδιαφέροντος της πόλης.
Επίσης, αποτέλεσε το κίνητρο για να “συστηθεί” εκ νέου ο κάτοικος αυτής της πόλης με το υδάτινο στοιχείο, τον ορίζοντα, τον Όλυμπο, το “τοπικό” ηλιοβασίλεμα, αλλά ταυτόχρονα τον μύησε στην ωφελιμότητα της ύπαρξης του δημόσιου χώρου μέσω της προοπτικής και της δυνατότητας που του δόθηκε να αλληλεπιδράσει, να εκτονωθεί και εν τέλει να εμπνευστεί μέσα από ένα πλέγμα όμορφων, σύγχρονων και αμιγώς αστικών εικόνων και ερεθισμάτων.
Με κεντρικό στόχο και σκοπό τη διαφύλαξη στο ακέραιο της σωστής χρήσης της Νέας Παραλίας από όλους και τη διατήρηση της αρχικής της καλής εικόνας, το 2012 συστάθηκε ο Σύλλογος των Φίλων της Νέας Παραλίας.
Ο Σύλλογος από την πρώτη στιγμή ήταν και είναι πάντα έτοιμος να ανταποκριθεί, να συμβάλλει και να συνεργαστεί με την εκάστοτε Δημοτική Αρχή σε οτιδήποτε άπτεται της συντήρησης, του καθαρισμού, της προβολής, της προστασίας και της ανάδειξης της Νέας Παραλίας.
Δυστυχώς και πολύ λίγο μετά την αποπεράτωση της ανάπλασης, ξεκίνησαν τα προβλήματα. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά την ολοκλήρωση του έργου δεν λειτουργούσαν τα σιντριβάνια του Κήπου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Αργότερα δεν λειτουργούσαν τα σιντριβάνια στις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου ενώ η ίδια κατάσταση παρουσιάστηκε σύντομα στις γραμμικές δεξαμενές νερού και στα μαρμάρινα “επεισόδια νερού” τα γνωστά δηλαδή μαρμάρινα και φωτιζόμενα σημεία νερού κατά μήκος της Νέας Παραλίας.
Τα ίδια αποκαρδιωτικά φαινόμενα συνέχισαν να ανακύπτουν στον καθαρισμό, στον φωτισμό (περισσότερες από 1000 καμένες λάμπες), στις κλοπές διάφορων στοιχείων του εξοπλισμού, στους βανδαλισμούς, στην ερασιτεχνική “συντήρηση” των φυτεύσεων όλων των θεματικών πάρκων και στη μη διατήρηση της καλής κατάστασης και εικόνας των εγκαταστάσεων και των υποδομών στο σύνολό τους.
Με το πέρασμα του χρόνου η Νέα Παραλία σταθερά χάνει κάτι από την αρχική της αίγλη και τα σημάδια της γενικευμένης παρακμής είναι πλέον έντονα και χαρακτηριστικά.
Σε όλη αυτήν τη διαδρομή, ο Σύλλογος των Φίλων της Νέας Παραλίας δεν σταμάτησε ποτέ να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και να προτείνει συνεργασία με την εκάστοτε Δημοτική Αρχή με μόνο μέλημά του τη διάσωση της Νέας Παραλίας.
Για λόγους δυσνόητους έως και σήμερα, ο Δήμος Θεσσαλονίκης (η προηγούμενη και η σημερινή Δημοτική Αρχή) αντιμετώπισαν τη Νέα Παραλία και τον Σύλλογο της, εχθρικά, ανταγωνιστικά και απαξιωτικά σαν να πρόκειται για κάποιο είδος απειλής και όχι για ένα πολύτιμο δημόσιο αγαθό που διαχρονικά η πόλη είχε τόση ανάγκη.
Η απόλυτη επιβεβαίωση όλων των παραπάνω που ήλθε ως η “χαριστική βολή” για τη Νέα Παραλία, ήταν το κυριολεκτικό ξήλωμα του γνωστού Κήπου του Νερού με τα γοητευτικά νούφαρα.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης σχεδόν προκλητικά αγνόησε τις εκκλήσεις του Συλλόγου για συνεργασία, δεν έλαβε υπόψη τις αρχικές μελέτες των δημιουργών, δεν ζήτησε τη γνώμη των μελετητών του έργου αλλά προχώρησε στην αντικατάσταση της πρωτότυπης θεματικής ενότητας με μία κατασκευή αμφισβητούμενης, μη υπαρκτής αρχιτεκτονικής μελέτης – τεκμηρίωσης, με αποτέλεσμα ο Κήπος του Νερού να μετατραπεί σε κάτι άλλο, μη “ευθυγραμμισμένο” με τον αρχικό βραβευμένο σχεδιασμό, που θυμίζει έντονα τον εξωτερικό χώρο μίας πολυτελούς κατοικίας ή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για μία τουλάχιστον αντιδεοντολογική προσέγγιση από πλευράς της Δημοτικής Αρχής, μη σεβόμενη την αρχική δημιουργία!!
Πολίτες που δεν γνώρισαν τον Κήπο του Νερού στην αρχική του μορφή, ενδεχομένως να εντυπωσιαστούν με τη νέα δομή. Πολίτες που βιωματικά προσέγγισαν τον αρχικό Κήπο, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα απογοητευτούν.
Όλοι όμως θα αντιληφθούν την ενέργεια του μη σεβασμού της πρωτότυπης μορφής του έργου από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής και των αρμόδιων Υπηρεσιών της.
Η Νέα Παραλία δεν θα είναι ΠΟΤΕ η ίδια ύστερα από την πολύ πρόσφατη αλλοίωσή της!
Ο Σύλλογος των Φίλων της Νέας Παραλίας δεν θα σταματήσει ΠΟΤΕ να προσπαθεί για να μην καταλήξει το “ευλογημένο” αυτό δημόσιο αγαθό της Θεσσαλονίκης στο σημείο μηδέν χωρίς επιστροφή!!!
Οι Φίλοι της Νέας Παραλίας
