Tην μνημονιακή περίοδο της οικονομικής κρίσης και της ακραίας λιτότητας το θέμα της κοινωνικής ανισότητας φάνηκε να έρχεται με πιο έκδηλο τρόπο στην επιφάνεια. Η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι πλέον ενδημικό φαινόμενο στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 2019 το 28,9% των ανθρώπων ηλικίας 18 έως 64 ετών βρίσκονταν στο όριο της φτώχειας. Kι αυτό μολονότι το μέσο εισόδημα είχε αυξηθεί κατά 7% (σε σχέση με το προηγούμενο έτος) στα 10.041 ευρώ. Συγχρόνως όμως αυξήθηκε και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Φυσικά τα ΜΜΕ επιλέγουν να μην αναδείξουν αυτές τις συνθήκες. Για παράδειγμα το ζήτημα των συνταξιούχων που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας ή υποφέρουν από φτώχεια δεν βρίσκεται στο επίκεντρο.
Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες που έρχονται από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, με εκατοντάδες πλέον ηλικιωμένους να στήνουν ουρές έξω από την εκκλησία για να πάρουν λίγο φαγητό από το καθιερωμένο συσσίτιο. Στην πόρτα γυναίκες μοιράζουν ψωμί και κι ένα μικρό γλυκό. Η φτώχεια στην τρίτη ηλικία είναι μείζον πρόβλημα, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις. Το πρόβλημα επιδεινώθηκε ιδιαίτερα τα χρόνια της κρίσης, αναφέρει ο Ελευθέριος Κουτσαυτάκης, εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου. «Παλιά έρχονταν εδώ 50 με 60 άνθρωποι. Σήμερα 200 με 220».
Το φαγητό του συσσιτίου ετοιμάζεται από εθελοντές. «Το κάνω εδώ και 35 χρόνια» λέει μια κυρία ενώ καθαρίζει την κουζίνα. Μια άλλη εθελόντρια ετοιμάζει το φαγητό της επόμενης μέρας: «Για εμάς προέχει η αγάπη για τους ανθρώπους. Όλοι εδώ διακονούμε για να προσφέρουμε στον συνάνθρωπο ό,τι καλύτερο μπορούμε».
«Στην κρίση, με τη σύνταξη που έπαιρναν βοηθούσαν και τα παιδιά τους που ήταν άνεργα. Για αυτό τα εισοδήματά τους έπεσαν ακόμη περισσότερο και έχουν ανάγκη από βοήθεια» αναφέρει ο εφημέριος. Πλέον πολλοί δεν έχουν καν χρήματα για να πληρώσουν το ρεύμα, τη θέρμανση ή να εξασφαλίσουν ένα ζεστό γεύμα. Ο εφημέριος Ελευθέριος Κουτσαυτάκης σημειώνει ότι το πρόβλημα εμφανίζεται εντονότερο στις πόλεις, όπου η οικογενειακή συνοχή δεν είναι τόσο συμπαγής όσο στα χωριά. «Παρατηρούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν αποκομμένοι από την κοινωνία. Για αυτό προσπαθούμε να τους δείξουμε αγάπη κι ότι είναι μέλη αυτής της κοινωνίας. Όταν μοιράζεσαι το πρόβλημά σου μικραίνει», επισημαίνει.
Πηγή: Deutsche Welle
