Κάλεσμα για πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες σήμερα Τρίτη 15/6 στη Θεσσαλονίκη.
Συγκεκριμένα, είναι προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στις 19:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Το κάλεσμα αναφέρει:
“ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
Όσο το ελληνικό κράτος και η Ε.Ε ενισχύουν με την αντιμεταναστευτική πολιτική τους τα ρατσιστικά, κανιβαλιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας (που ήδη υπάρχουν), αφουγκράζονται παράλληλα τις ανάγκες εκτόνωσής τους ανά καιρούς και δρουν αντιστοίχως, πάντα με γνώμονα την πολιτική ατζέντα που προσπαθεί να εγγυηθεί την αναπαραγωγή των υπάρχουσων κοινωνικών σχέσεων.
Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες στον πόλεμο που εξαπολύει το κράτος εναντίον των μεταναστ(ρι)ών και στις πρακτικές που χρησιμοποιεί, είτε αυτές θεωρούνται νόμιμες είτε παράνομες. Ο συνολικότερος σκοπός, να θέσει όλο και περισσότερο υπό τον έλεγχό του τον μεταναστευτικό πληθυσμό, να τον περιορίσει στοιβάζοντας τον σε καμπς και κέντρα κράτησης, να τον καταστήσει «αόρατο» και παράνομο μέσω του εγκλεισμού και του αποκλεισμού του.
Έτσι, τα καμπς μετατρέπονται από ανοιχτές δομές (που ούτως ή άλλως οι συνθήκες αντιστοιχούσαν σε αυτές μιας φυλακής) σε κλειστές. Σε αυτές τις κολάσεις έρχεται να προστεθεί ένας εκτεταμένος έλεγχος εισόδου/εξόδου, καθ’ υπόδειξη του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης και με ευθύνη του ελληνικού κράτους, που πατάει πάνω στην λογική της ασφάλειας αυτών που μένουν μέσα και ένα τείχος, πλέον εκτός από την μεταφορική διάσταση και με υλική υπόσταση, έρχεται να μπει ανάμεσά μας. Άλλο κομμάτι της στρατιωτικής διαχείρησης των μεταναστ(ρι)ών είναι και τα pushbacks που το κράτος πλέον προσπαθεί να νομιμοποιήσει (με Κοινή Υπουργική Απόφαση η Τουρκία αναγνωρίζεται ως ασφαλής τρίτη χώρα για αρκετούς αιτούντες άσυλο), δολοφονική-και τεκμηριωμένα-πρακτική απαγωγής μέσα από καμπς και επιχειρήσεις ‘σκούπα” σε κέντρα πόλεων. Μια ακόμα πιο αόρατη και δυσπρόσιτη συνθήκη όταν έχει να κάνει με την κίνηση των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα, από τον Έβρο μέχρι και το Αιγαίο όπου συνοριοφύλακες και λιμενικό δεν έχουν να ανησυχούν πολλές φορές για μάρτυρες. Σε πλήρη συμφωνία με αυτά βρίσκεται και η αυστηροποίηση της νομικής διαδικασίας χορήγησης ασύλου αλλά και η νομοθεσία γενικότερα, όσον αφορά την πρόσβαση σε στέγαση, εκπαίδευση και περίθαλψη. Στεγαστικά προγράμματα που περνάνε στα χέρια του κράτους, με μηδενική στόχευση στην κοινωνική ένταξη των μεταναστ(ρι)ών και πάντα αναμειγμένες ΜΚΟ που απλά τσεπώνουν χρηματοδότηση και πετάνε κόσμο έξω από τα σπίτια του με τραμπούκικες μεθόδους. Φυσικά, ένα μέρος του μεταναστευτικού πληθυσμού το «ενσωματώνει» με καθεστώς μαύρης εργασίας, ασκώντας εκβιαστικά την εκμετάλλευση πάνω στα σώματά τους.
Μόνα εμπόδια στις πολιτικές του κράτους η ορατότητα και οι κοινοί αγώνες
Πολλά από αυτά τα ζητήματα γνωστά, άλλα λιγότερο, αλλά σίγουρα η οπτική που μένει εκτός δημόσιας σφαίρας είναι η διαχείριση αυτών των ζητημάτων από τους ίδιους τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Γι’ αυτό και συχνά, οι πράξεις των μεταναστ(ρι)ών εκλαμβάνονται ως παράλογες από τους ντόπιους, όταν παρουσιάζονται αποκομμένες από το πλαίσιο των διεκδικήσεων, κάτι που υιοθετείται από το κράτος ως όπλο στην περαιτέρω παρανομοποίηση κάθε πτυχής της ζωής τους. Η θεαματική αναπαραγωγή των αρνήσεων των μεταναστ(ρι)ών λειτουργεί ως ένα ακόμα εργαλείο εναντίον τους (και ταυτόχρονα ως η “απόδειξη ότι διαφέρουν από τους ντόπιους”), κάτι που βλέπουμε από τις δίκες μεταναστών που κατηγορούνται για παράνομη διακίνηση ανθρώπων, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ελλάδα, μέχρι και τις κατευθυνόμενες δίκες των ανηλίκων (οι οποίοι έχουν ήδη καταδικαστεί) και των ενηλίκων (έφηβοι οι οποίοι αντιμετωπίζουν βαριές ποινές) που κατηγορούνται για το κάψιμο του ΚΥΤ της Μόριας.
Όσο όμως υπάρχει κόσμος που αντιδρά στην επιβολή του εγκλεισμού του σε κέντρα κράτησης και καμπς και στην επιβολή του αποκλεισμού του από στέγαση, περίθαλψη (εν μέσω κόβιντ μάλιστα), ελευθερία στην μετακίνηση και γενικότερα από κάθε πτυχή αξιοπρεπούς ζωής, τόσο περισσότερο θα εντείνεται η επίθεσή εναντίον του. Η επίθεση αυτή όμως πάντα θα συναντά αντίσταση, κομμένους φράχτες, αυτοοργανωμένα σχολεία μέσα σε καμπ, την συνεχή κίνηση των ανθρώπων πέρα από σύνορα, στάχτες στις κολάσεις που επινοήθηκαν για χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες.
Και σίγουρα αυτό που θα βρίσκει μπροστά του από εμάς θα είναι η επιθυμία μας για συνάντηση, στους δρόμους, τις γειτονιές και τις πλατείες, εκεί που χτίζονται οι σχέσεις και οι κοινότητες αγώνα, εκεί που το μοίρασμα των εμπειριών και των βιωμάτων γεννάει την επιθυμία για ξεπέρασμα αυτού του κόσμου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΩΣ “ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ” ΤΗΣ ΜΟΡΙAΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΟΥΤΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΟΥΤΕ ΑΝΟΙΧΤΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΧΑΡΤΙΑ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΤΡΙΤΗ 15/06, 19:00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ”
