Η ανακοίνωση της δημοτικής παράταξης, «Μένουμε Θεσσαλονίκη» σχετικά με τον ποδηλατόδρομο της Παπάφη:
Πώς γίνεται το ποδήλατο να είναι ένα μέσο φιλικό για την πόλη και ο σχεδιασμός των ποδηλατοδρόμων να το μετατρέπει σε εχθρικό μέσο για τους κατοίκους της; Γίνεται αν οι ποδηλατόδρομοι που χαράσσονται δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις κοινωνικές ανάγκες, και την «αξία χρήσης» των οδών που επιλέγονται.
Αυτό ακριβώς συνέβη με τον ποδηλατόδρομο της Κ. Καραμανλή, το ίδιο ετοιμάζεται να συμβεί και στον ποδηλατόδρομο της Παπάφη. Γιατί δεν λαμβάνει υπόψη του τις καθημερινές μετακινήσεις των πολιτών, καθώς και την οικονομική ζωή των οδών, και προχωράει σαν να σχεδιάζει σε λευκό χαρτί «πολιτικές εχθρικές προς το αυτοκίνητο». Είναι άλλο όμως να σχεδιάζει κανείς, για να διευκολύνει τον περιορισμό χρήσης του συγκεκριμένου μέσου, και άλλο να σχεδιάζει κανείς ενάντια στους χρήστες του μέσου αυτού, το οποίο, ελλείψει επαρκών Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, καταντάει πολλές φορές η μοναδική επιλογή για την μετακίνηση στην πόλη.
Για να μην μιλήσουμε για τις περιπτώσεις που το αυτοκίνητο είναι εργαλείο της δουλειάς, και όχι απλά «μέσο μετακίνησης». Χώρια που, επειδή ακριβώς δεν λαμβάνουν υπόψη τους πραγματικές ανάγκες, οι ποδηλατόδρομοι καταλήγουν να δημιουργούν μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα, αντί να ανακουφίζουν τους δρόμους της πόλης. Όπως μαθαίνουμε, οι κάτοικοι όχι μόνο δεν διαφωνούν με τους ποδηλατόδρομους γενικά, αλλά έχουν να καταθέσουν και συγκεκριμένη πρόταση, που αντιμετωπίζει τα πρακτικά προβλήματα της καθημερινότητας που δημιουργούνται από τον μέχρι τα τώρα σχεδιασμό.
Η διοίκηση του Κ. Ζέρβα οφείλει να τους ακούσει, γιατί ο διάλογος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι παραγωγικός και διευκολύνει στην επίλυση των προβλημάτων. Η πόλη εξ άλλου, έχει ανάγκη από έναν αστικό σχεδιασμό που λύνει προβλήματα, και δεν παρεμβαίνει με τις καλύτερες των προθέσεων για να δημιουργήσει και άλλα.
