Για τη Θεσσαλονίκη το 2020 ήταν μια «μαύρη» χρονιά. Όμως ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη του κακού.
Κανείς δεν περίμενε τι εξέλιξη περίμενε την πόλη όταν κατέγραφε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού, τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου, «εισαγόμενο» από την Ιταλία. Τότε που η ασθενής «0», μια νέα γυναίκα, επιχειρηματίας νοσηλεύτηκε μαζί με το ανήλικο παιδί της στο ΑΧΕΠΑ.
Βλέπαν το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει
Από τα 2 κρούσματα στις αρχές Οκτωβρίου του 2020 η Θεσσαλονίκη έφτασε να μετρά 400 θανάτους τον Νοέμβριο. Και είναι βαριές οι ευθύνες όσων οδήγησε την πόλη σε αυτή την τραγωδία. Αλλά ουδείς φαίνεται διατεθειμένος να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Από τον δήμαρχο της Πόλης, τον Περιφερειάρχη, τον κυβερνητικό υπεύθυνο πολιτικής προστασίας έως τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
- Δεν ήταν η αμεριμνησία των πολιτών. Τα όποια λάθη των κατοίκων της πόλης δεν εξηγούν με τίποτα όλα όσα έγιναν. Η μη έγκαιρη λήψη μέτρων περιορισμού της ανεξέλεγκτης διασποράς του SARS-CoV-2, ήταν αυτή που οδήγησε την πόλη σε μια τραγωδία, που ακόμα συνεχίζεται.
- Δεν ευθύνονται οι υγειονομικοί των νοσοκομείων της συμπρωτεύουσας για το χάος που κλήθηκαν να διαχειριστούν, ξεπερνώντας διαρκώς τις αντοχές του.
Ο πρωθυπουργός επέλεξε να επιμερίσει τις ευθύνες για την τραγωδία της Θεσσαλονίκης, στους τοπικούς άρχοντες της πόλης, οι οποίοι δεν του έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου.
Ο Ν. Χαρδαλιάς πρόσφατα στην εφημερίδα «Μακεδονία» έβγαλε από το «κάδρο» των ευθυνών μόνο τον Απ. Τζιτζικώστα, αλλά πέταξε το «μπαλάκι» των ευθυνών μακριά από τον πρωθυπουργό και προς την πλευρά της επιτροπής των επιστημόνων για την αργοπορία στη λήψη περιοριστικών μέτρων από την πλευρά της κυβέρνησης. Όμως οι νεκροί είναι νεκροί…
Το μοιραίο τριήμερο
Με τούτα και με ‘κείνα έφθασε ο «μαύρος Νοέμβριος». Κι ας έλεγαν στις 5 Οκτωβρίου ότι τα επιβεβαιωμένα κρούσματα στην Περιφερειακή Ενότητα είναι μόλις δύο κι η «η Θεσσαλονίκη πάει πολύ καλά». Έφθασαν γρήγορα τα 839 τέλος του μήνα! Μάλιστα μια μέρα πριν από τους εορτασμούς της 26ης Οκτωβρίου ο ΕΟΔΥ είχε ανακοινώσει 181 κρούσματα και δυο – τρεις μέρες αργότερα ξεπερνούσαν τα 500.
Το lockdown επιβλήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 3 Νοεμβρίου, μια εβδομάδα νωρίτερα από το πανελλαδικό. Την εβδομάδα που προηγήθηκε είχαν καταγραφεί πάνω από 4.000 νέα κρούσματα, ενώ στις 18 Νοεμβρίου η πόλη κατέγραψε το αρνητικό ρεκόρ των 905 κρουσμάτων σε μια μέρα.
Μόνο τον Νοέμβριο οι θάνατοι από κορονοϊό ξεπέρασαν τους 400 στη Θεσσαλονίκη και αρμόδιος αντιδήμαρχος Γιώργος Αβαρλής δεν έκρυψε ότι «έχουμε δεκάδες κηδείες καθημερινά» στους ειδικούς τεφρώνες που άνοιγαν στα κοιμητήρια της Θέρμης.
Ούτε και ο Δεκέμβριος ήταν πολύ καλύτερος σε επίπεδο θυμάτων. Οι τριψήφιοι αριθμοί στα ημερήσια κρούσματα συνεχίστηκαν, με εξαίρεση το τριήμερο των Χριστουγέννων, αλλά και οι θάνατοι στις ΜΕΘ και στις «κοβιντοκλινικές» δεν έχουν μειωθεί δραστικά, μήτε και ο αριθμός των διασωληνωμένων.
Ένα από τα νεότερα θύματα του κορονοϊού στη χώρα μας, είναι εργαζόμενος στον υγειονομικό τομέα στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα χωρίς υποκείμενα νοσήματα. Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), άφησε την τελευταία του πνοή από covid-19, λίγες ώρες προτού εκπνεύσει το 2020. Πρόκειται για άντρα 35 ετών, ο οποίος εργαζόταν ως ηλεκτρονικός ιατρικών μηχανημάτων στην Δ’ ΥΠΕ.
Είναι ο 18ος υγειονομικός που χάνεται από την πανδημία ενώ ακόμη 13 είναι διασωληνωμένοι.
Η άνιση μάχη των νοσοκομείων
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι τα νοσοκομεία της πόλης, στο μεσοδιάστημα δεν «θωρακίστηκαν» ούτε ενισχύθηκαν με ιατρικό και άλλο προσωπικό. Φυσικό επόμενο λοιπόν να καταρρεύσουν μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου. Κι ακόμα παλεύουν να πάρουν ανάσα.
Οι ΜΕΘ τους γέμισαν και συνεχίζουν να είναι γεμάτες, όλα μετατράπηκαν σε νοσοκομεία μιας νόσου και πολλές παραδοσιακές κλινικές τους παραμένουν ακόμη κλειστές για άλλους ασθενείς, παρά το γεγονός ότι έχουν μειωθεί σημαντικά οι νέες εισαγωγές ασθενών με Covid-19. Η ποιότητα νοσηλείας έπεσε κατακόρυφα και η κυβέρνηση, αντί να επιτάξει τις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές, προχώρησε σε «ακριβή ενοικίαση» δύο ιδιωτικών δομών, για νοσηλεύουν μη Covid ασθενείς.
Η ζωή συνεχίζεται
Οι κάτοικοι προσπαθούν να κρατήσουν όσο γίνεται ομαλό τον ρυθμό της ζωής τους. Η πόλη όμως χρειάζεται χρόνο για να συνέλθει, για να θρηνήσει τους πολίτες που χάθηκαν, για να νιώσει ασφαλής. Έχει πολύ δρόμο μπροστά της και πολλά να συλλογιστεί.
https://www.flash.gr/
