Την «γλυκιά» της φήμη φαίνεται ότι διατηρεί η Θεσσαλονίκη, ακόμα και εν μέσω ακρίβειας και ενεργειακής κρίσης, με τους κατοίκους της να επιλέγουν να γευτούν μικρότερες ποσότητες από τα αγαπημένα τους γλυκά παρά να τα στερηθούν.
Ρεπορτάζ: Θεοδώρα Απότα
«Μπορεί το γλυκό να είναι “πρώτη ανάγκη” στη Θεσσαλονίκη αλλά, δεδομένης της κατάστασης, όταν “μικραίνει” το πορτοφόλι, “μικραίνει” σε όλα τα γούστα» τονίζει στο Seleo.gr ο πρόεδρος της Συντεχνίας Καταστηματαρχών Ζαχαροπλαστών Θεσσαλονίκης και αντιπρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου της πόλης, Μάριος Παπαδόπουλος, εξηγώντας ότι οι τούρτες και τα ταψιά έχουν αντικατασταθεί με πάστες και τάρτες.
Ερωτηθείς για το πώς διαμορφώνονται τα πράγματα στον κλάδο ο κ. Παπαδόπουλος περιγράφει με μελανά χρώματα τις συνθήκες που επικρατούν εξαιτίας του υπέρογκου κόστους της ενέργειας και των ανατιμήσεων στις πρώτες ύλες. «Το ρεύμα είναι 250% πάνω συγκριτικά με πέρυσι, οι αυξήσεις στις πρώτες ύλες ξεπερνούν το 70-80% ενώ και οι τιμές των γαλακτοκομικών καταγράφουν μεγάλη άνοδο» υπογραμμίζει εξηγώντας ότι πέρυσι συγκεκριμένου τύπου βούτυρο κόστιζε 5,40 ευρώ και φέτος έφτασε τα 8,50 ευρώ. «Προσπαθούμε να κρατήσουμε την πελατεία μας και να μην ανεβάσουμε τις τιμές αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι πια στο χέρι μας» αναφέρει.
Πάντως, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, η θερινή σεζόν για τα ζαχαροπλαστεία της Θεσσαλονίκης έκλεισε με θετικό πρόσημο. «Ο παλμός του τουρισμού έδειξε τα χνάρια του και στα ταμεία» σημειώνει τονίζοντας την ανάγκη να καθιερωθεί η Θεσσαλονίκη ως «πόλη του γλυκού» για την τουριστική της ανάδειξη. Άλλωστε, «η επίσκεψη στην πόλη συνδέεται με την επίσκεψη σε ένα ζαχαροπλαστείο» και αυτό πλέον δεν ισχύει μόνο για τους Έλληνες αλλά φαίνεται ότι… επεκτείνεται και στους τουρίστες από το εξωτερικό.
