«Ανθισμένες Μανόλιες»: Μια κωμική τραγωδία για την φιλία, την μητρότητα, την απώλεια, την οικογένεια και τον έρωτα. Ένα κομμωτήριο γίνεται «καταφύγιο» για έξι γυναίκες. Υπό τον ήχο του σεσουάρ, μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες τους, λένε τα μυστικά τους και ανταλλάσουν συμβουλές. Όταν μία από αυτές παρουσιάζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, οι υπόλοιπες πέντε της συμπαρίστανται με τον πιο τρυφερό τρόπο. Εμείς, θα δούμε τις ζωές τους από την …κλειδαρότρυπα του κομμωτηρίου στο θέατρο «Αμαλία».
Η δημοφιλής ηθοποιός Βάσω Γουλιελμάκη, που υποδύεται την Κλαίρ – μία από τις έξι πρωταγωνίστριες του έργου, μιλά στο seleo.gr.
Συνέντευξη στην Θεοδώρα Απότα
Έχουν περάσει δεκαετίες από τη συγγραφή του έργου. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες παραμένουν, κατά βάση, τα ίδια;
«Οι βάσεις δεν έχουν αλλάξει ανά τους αιώνες. Η γυναίκα είναι αυτή που θα αναγκαστεί να δουλέψει περισσότερο, να πληρωθεί λιγότερο ή να εγκαταλείψει τη δουλειά της αφού βγάζει λιγότερα από τον άντρα της. Να οργανώσει ένα σπιτικό, να φροντίσει τα παιδιά, να μαγειρέψει. Στις γυναίκες τίθεται το ερώτημα “μα, καλά δεν ξέρεις να ανοίγεις φύλλο;”. Θα το πουν ποτέ αυτό σε έναν άνδρα; Θα τον μαλώσουν επειδή δεν ξέρει; Αμέσως, δίνεται η απάντηση. Η γυναίκα επωμίζεται πολλά περισσότερα απ’ ό,τι ένας άνδρας».
Καταρρίπτεται -επιτέλους- ο μύθος της επιφανειακής φιλίας μεταξύ των γυναικών;
«Δεν μας ενδιαφέρει μόνο το πώς έχει κάνει η Τζούλια Ρόμπερτς τα μαλλιά της. Υπάρχουν βαθύτεροι προβληματισμοί και δεσμοί μεταξύ των γυναικών. Ακούνε, συμβουλεύουν, συμπαραστέκονται».
Οι «έξι» δίνουν σταθερά ραντεβού στο κομμωτήριο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτουργεί ως «καταφύγιο» για εκείνες;
«Το κομμωτήριο είναι το στέκι τους. Κάθε Σάββατο πηγαίνουν σ’ αυτό και λένε τα δικά τους, είναι ένας τρόπος να συναντηθούν. Ναι, λειτουργεί ως «καταφύγιο» για την κάθε μία διότι ξέρει ότι θα μοιραστεί ό,τι επιθυμεί και υπάρχουν εκεί πέντε ζευγάρια αυτιά να την ακούσουν, να της συμπαρασταθούν.
Ως Βάσω, όποτε πήγαινα κομμωτήριο, ήταν η μόνη στιγμή που απολάμβανα τον καφέ μου. Κανόνιζα κούρεμα και βαφή και ήξερα ότι θα απορρίπτω τις κλήσεις στο κινητό, θα ρίχνω ματιές στα περιοδικά, θα ακούω τις ιστορίες των υπολοίπων και θα απολαμβάνω τον καφέ μου».
Το έργο δίνει τροφή για σκέψη. Ποια η αίσθηση που αφήνει στον θεατή;
«Ο θεατής σε μία από τις έξι γυναίκες, θα βρει τον εαυτό του».
«Το έργο αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση. Εκτιμώ ότι μετά την τελική σκηνή, φεύγει με μία αγαλλίαση στην ψυχή του. Με τη σκέψη του πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ένας ώμος να ακουμπήσω, ένα χέρι να κρατήσω και να πάρω κουράγιο».
Ανυπομονούμε για την πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη την προσεχή Παρασκευή.
«Το κοινό της Θεσσαλονίκης αγκαλιάζει οτιδήποτε έχει να προσφέρει πνευματική τροφή. Δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ η Θεσσαλονίκη μου».
Διαβάστε πληροφορίες για το έργο εδώ: Θεσσαλονίκη: Οι «Ανθισμένες Μανόλιες» στο Θέατρο Αμαλία στις 15, 16 και 17 Οκτωβρίου
