Πολλοί Θεσσαλονικείς αγνοούν ότι στην δυτική πλευρά της πόλης, κρυμμένο πίσω ακριβώς από τα συμμαχικά κοιμητήρια του Ζέιτενλικ, βρίσκεται το καθολικό νεκροταφείο του Αγίου Βικεντίου του Παύλου.
Επιμέλεια: Κωστής Ουζούνογλου
Το κοιμητήριο λειτουργεί από το 1870 και διατηρεί αρκετούς παλιούς τάφους του 19ου και 20ού αιώνα, που ανήκουν σε εμπόρους, προξενικούς υπαλλήλους και μοναχούς του τάγματος των Λαζαριστών.Πρόσωπα που κάποτε έγραψαν σελίδες στην ιστορία της Θεσσαλονίκης να κοιμούνται για πάντα στην σιωπηλή του ατμόσφαιρα.
Στο καθολικό κοιμητήριο διατηρούνται οι τάφοι των δύο μεγάλων Ιταλών Αρχιτεκτόνων της Θεσσαλονίκης Πιέρο Αριγκόνι και Βιταλιάνο Ποζέλι που άφησαν στην πόλη εξαιρετικά αρχιτεκτονήματα στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Εντυπωσιακός είναι και ο οικογενειακός τάφος-μαυσωλείο της οικογένειας Σαρνώ (Sharnaud), αν και βρίσκεται σε ερειπιώδη κατάσταση.
Άλλοι οικογενειακοί τάφοι είναι των Μουρατόρι, Φέντι (Fedi), Πέπε (Pepe), Παλαμάρι (Pallamari), Ακουαρόνε (Aquarone), Μαρόκο (Marocco), Τσίτεριχ Citterich) κ.ά. Αρκετοί τάφοι έχουν καλαίσθητα επιτύμβια ανάγλυφα (σταυροί, άγγελοι κλπ).
Το κοιμητήριο των Καθολικών παραμένει εν ενεργεία και σήμερα για τη θρησκευτική κοινότητα της πόλης είναι ιδιωτικό όμως και θεωρείται ευθύνη των μελών της οικογένειας του εκάστοτε ταφέντα να φροντίζουν και να συντηρούν το ανάλογο μνήμα. Έτσι βλέπουμε πολλά αφρόντιστα και ετοιμόρροπα μνήματα καθώς αν δεν υπάρχουν απόγονοι που να διαμένουν στην Θεσσαλονίκη ή εν ζωή απόγονοι γενικότερα τα μνήματα αφήνονται στην τύχη τους.
Ποιός ήταν ο Βιταλιάνο Ποζέλι
Ο Ιταλός Βιταλιάνο Ποζέλλι (Vitaliano Poselli) είναι ο διάσημος αρχιτέκτονας που σχεδίασε τα σημαντικότερα δημόσια κτήρια που έχτισε η οθωμανική διοίκηση στη Θεσσαλονίκη κατά τον 19ο αιώνα.
Το Διοικητήριο (υπουργείο Μακεδονίας Θράκης), οι στρατώνες του Γ΄ Σώματος Στρατού, και η σχολή Idadie (παλιό κτήριο της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ) είναι έργα του.
Έβαλε επίσης τη σφραγίδα του σε εμβληματικά κτήρια της πολυεθνικής Θεσσαλονίκης κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου και την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Έχτισε το τζαμί των ντονμέδων (Γενί τζαμί), τις εκκλησίες των Καθολικών και των Αρμενίων, την Τράπεζα Θεσσαλονίκης των Αλλατίνι (στοά Μαλακοπής), τη συναγωγή Μπετ Σαούλ, που ανατινάχτηκε το 1943 από του Γερμανούς ναζί, τους μύλους Αλλατίνι και τη βίλα Αλλατίνι (πρώην έδρα περιφερειακής διοίκησης Θεσσαλονίκης).
Ο μηχανικός Πιέρο Αριγκόνι και το χρυσό διάδημα των Κιμμερίων
Ο Ιταλός πολιτικός μηχανικός Πιέρο Αριγκόνι (Pierro Arrigoni) έζησε και δραστηριοποιήθηκε στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη.
Πολλά από τα αρχιτεκτονικά του αριστουργήματα, σώζονται έως σήμερα στην Μακεδονική πρωτεύουσα, όπως η «Κάζα Μπιάνκα», η «βίλα Αχμέτ Καπαντζί» κ. α.
Ήταν ο εργολήπτης της σιδηροδρομικής ένωσης Θεσσαλονίκης – Κωνσταντινούπολης, από την εταιρία «Compagnie Francaise des chemins de fer:» Jonction- Salonigue- Constantinople», Γαλλικών συμφερόντων.
Το έργο διήρκεσε από το 1893 έως το 1896,συνολικης έκτασης 510χλμ.Κατα τις εργασίες του λοιπόν στην Ξάνθη, υπάρχει η πληροφορία από τον Χαρίλαο Μπλάτσιο, ότι «κατά την διάνοιξιν και κατασκευήν» της σιδηροδρομικής γραμμής στο ύψος των Κιμμερίων και συγκεκριμένα στην περιοχή «Τούμπες»,(ανάμεσα Κιμμέρια–Πηγάδια) όπου υπήρχαν αρχαίοι τύμβοι και τυγχάνοντας η γραμμή να περάσει ενδιάμεσα ενός εξ’αυτων, να βρεθεί χρυσό διάδημα, το οποίο ο επιβλέπων Ιταλός μηχανικός Pierro Arrigoni, αφού το τοποθέτησε εντός «δοχείου εκ λευκού σιδήρου», το απέκρυψε και το οικιοποιηθηκε!
Τελικά, ο «κλέφτης» του χρυσού διαδήματος των Κιμμερίων, Pierro Arrigoni, δολοφονήθηκε εντός της οικίας του από άλλον κλέφτη, με σκοπό την ληστεία, το 1940.
Ο βαρόνος Frédéric De Charnaud και το ΔΕΛΑΣΑΛ
Το Δάσος ΔΕΛΑΣΑΛ (De La Salle) αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της φύσης στη Μακεδονία, αφού πρόκειται για έναν ιστορικό Βοτανικό Κήπο. Βρίσκεται ελάχιστα χιλιόμετρα από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, στο Ρετζίκι και, συγκεκριμένα, στο βορειοδυτικό άκρο του πολεοδομικού συγκροτήματος της πόλης, από την οποία χωρίζεται με το Σέιχ Σου.
Είναι το παλιό φημισμένο κτήμα του Τζέικ Άμποτ (Jake Abbott, γεν. 1798).
Μέσα στο δάσος του ΔΕΛΑΣΑΛ το κεντρικό κτίσμα (ένα πυργόσπιτο), είναι άγνωστο πότε ακριβώς κτίστηκε. Κάποια στιγμή πύργος και κτήμα περνούν στην ιδιοκτησία των Abott και γνωρίζουν μεγάλες δόξες, με αποκορύφωση την επίσκεψη του Σουλτάνου Abdoul-Medzid.
Ο πάμπλουτος Djeck Abott σπαταλάει τεράστια ποσά παντού, η οικογενειακή επιχείρηση (βδέλλες) περνάει ζόρια και το κτήμα περνάει στον βαρόνο Frederic De Charnaud, μετά στον Pascal Ruggiero και τέλος το 1902 στους Freres (και έτσι γίνεται η έδρα του Δελασάλ) που το περιποιούνταν μέχρι το 1968.
Ο πύργος πρέπει να ήταν πιο ψηλός απ’ ότι είναι σήμερα (επιχωματώθηκε η γύρω περιοχή), έχει παράθυρα χαμηλά (απόκλιση από τα κλασικά πυργόσπιτα) και η μεγάλη ρωγμή δεξιά της θύρας εισόδου μαρτυρεί για αλλαγές που έγιναν μετά την αρχική κατασκευή, ίσως για να προστεθούν τα οξύκορφα οθωμανικά τόξα (που ξενίζουν με την κάπως ασύμμετρη τοποθέτησή τους πάνω από την πόρτα).
Πηγή φωτογραφιών: tnedelkos.blogspot.com , thessmemory.gr
