Ήταν Σάββατο 18 Αυγούστου του 1917. Τα ρολόγια έδειχναν πέντε το απόγευμα. Στη βορειοδυτική άκρη της πόλης της Θεσσαλονίκης και μέσα από τα τείχη κάποιες σπίθες φωτιάς, που ξέφυγαν από τον έλεγχο δύο γυναικών, κάπου στην τουρκική συνοικία του Μεβλεχανέ, σ᾽ένα φτωχόσπιτο της σημερινής οδού Ολυμπιάδος, έγιναν η αιτία της μεγάλης καταστροφής.
Οι σπίθες απλώθηκαν από την κουζίνα στην αποθήκη του σπιτιού όπου υπήρχαν άχυρα και όλα τα υπόλοιπα έγιναν γρήγορα και τραγικά.
2. Φυσούσε ισχυρός βόρειος άνεμος, που ευνόησε τη διάδοση της φωτιάς.
3. Η έλλειψη ρυμοτομίας, τα στενά δρομάκια, τα σοκάκια των οθωμανικών πόλεων, διευκόλυναν τη μετάδοση της φωτιάς από σπίτι σε σπίτι.
4. H έλλειψη οργανωμένης πυροσβεστικής υπηρεσίας.
«Βοήθεια» από τους Συμμάχους
Οι συμμαχικές δυνάμεις που υπήρχαν στην πόλη, κυρίως οι Άγγλοι και Γάλλοι, έσπευσαν να βοηθήσουν στην κατάσβεση και είχαν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της φωτιάς. Ωστόσο, έκαναν σφάλματα: Για να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες, ανατίναζαν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, δημιουργώντας έτσι νέες εστίες φωτιάς. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι βοήθησαν σημαντικά στην εκκένωση των φλεγόμενων περιοχών από τον πληθυσμό και περιέθαλψαν τους πυροπαθείς πρόσφυγες. Οι Άγγλοι, μάλιστα, οργάνωσαν γρήγορα και υποδειγματικά στρατόπεδα προσφύγων.
Η εβραϊκή κοινότητα ήταν αυτή που χτυπήθηκε περισσότερο. Ολόκληρες συνοικίες όπου διέμεναν εβραϊκές οικογένειες από αιώνες καταστράφηκαν ολοσχερώς, κάηκαν επίσης τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της κοινότητας, οι βιβλιοθήκες με πολύτιμα βιβλία, πολλές συναγωγές, ενώ η φωτιά έπληξε τις περισσότερες εβραϊκές επιχειρήσεις και κατέστρεψε τα περισσότερα καταστήματα εβραίων ιδιοκτητών.
Στην αρχή, ο κόσμος πίστευε ότι η φωτιά θα σταματούσε στην οδό Εγνατίας, που ήταν πλατύτερη σε σχέση με τα στενά σοκάκια της Πάνω Πόλης· όμως πέρασε απέναντι και εξαπλώθηκε γρήγορα προς τη θάλασσα, καταστρέφοντας τις μεσαιωνικές σκεπαστές Αγορές, τα κομψά νεοκλασικά κτίρια της προκυμαίας, της Πλατείας Ελευθερίας, και της οδού Αγ. Σοφίας, δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, ξενοδοχεία πολυτελείας, καφέ και μπυραρίες, λέσχες…σχεδόν τα πάντα που εύρισκε στο πέρασμά της.
Ό,τι δεν έκαναν οι πόλεμοι
Η πυρκαγιά δημιούργησε μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα σε μία πόλη που ήταν ήδη επιβαρυμένη από πληθυσμούς προσφύγων από τη βουλγαροκρατούμενη Θράκη και από περιοχές της ευρύτερης Μακεδονίας λόγω του πολέμου στο Μακεδονικό Μέτωπο.
Η ανοικοδόμηση της πόλης
Μία από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης Βενιζέλου, ήταν η σύσταση επιτροπής που την αποτελούσε μία ομάδα Ελλήνων και ξένων επιστημόνων με σκοπό τον επανασχεδιασμό και την ανοικοδόμηση του κέντρου της πόλης. Δεν θα επιτρεπόταν η ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση της πόλης, αλλά μόνο στη βάση ενός νέου πολεοδομικού σχεδίου, που εκπόνησε ο υπουργός συγκοινωνιών Αλέξανδρος Παπαναστασίου.
Με απόφαση του Παπαναστασίου ιδρύθηκε «Διεθνής Επιτροπή Νέου Σχεδίου Θεσσαλονίκης». Επικεφαλής αυτής της ομάδας ήταν ο γνωστός Γάλλος αρχιτέκτων και πολεοδόμος Ερνέστος Εμπράρ. Το σχέδιο δεν εφαρμόστηκε πλήρως και εξαιτίας της δυσκολίας εξεύρεσης επαρκών κονδυλίων, ακόμη και πιέσεων εκ μέρους μεγαλοϊδιοκτητών· υπέστη πολλές μεταβολές, αλλά βελτίωσε, σε σχέση με την πρωτύτερη κατάσταση, την πόλης, δίνοντάς της σύγχρονη ρυμοτομία και όψη.
