Ανοιχτή παραμένει η «πληγή» του του εκφοβισμού στην ελληνική κοινωνία, στιγματίζοντας ανθρώπους και οδηγώντας εφήβους σε μονοπάτια τα οποία πολλές φορές έχουν τραγική κατάληξη.
Αυτό συνέβη με τη 14χρονη Γωγώ από την Επανομή Θεσσαλονίκης, η οποία βίωνε καθημερινά τον σχολικό εκφοβισμό (bullying), επειδή είχε παραπάνω κιλά.
Ήταν ο λόγος που οδήγησε την κοπέλα στην απόφαση να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για γαστρικό δακτύλιο, η οποία όμως αποδείχτηκε μοιραία.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» κοπέλα μεγάλωνε στο προστατευτικό και γεμάτο αγάπη οικογενειακό περιβάλλον, με πατέρα τον Βησσαρίωνα Καντούνη, ο οποίος είναι ιερέας του χωριού. Μέσα στην οικογένεια δεν υπήρχαν διακρίσεις ούτε κριτική για τα κιλά του καθενός. Όμως, στον «έξω κόσμο» η Γωγώ εξακολουθούσε να αισθάνεται άσχημα για τα κιλά της. Δεν ήθελε να «ξεχωρίζει» από τα υπόλοιπα παιδιά.
Δειλά δειλά, η μικρή Γωγώ άνοιγε την καρδιά της και τους έλεγε για τα «πειράγματα» των συνομηλίκων της. «Μπαμπά, με κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη μου! Μπαμπά, με κάνουν παρέα μόνο για να τους κερνάω! Μπαμπά, με λένε χοντρή», του έλεγε με παράπονο.
Και η καρδιά του πατέρα-ιερέα «έλιωνε» βλέποντας την κόρη μου να γίνεται θύμα bullying.
Ο ιερέας και η πρεσβυτέρα του αντιλήφθηκαν ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι πριν πληγωθεί περισσότερο η κόρη τους και είναι ήδη αργά. Έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να βάλει γαστρικό δακτύλιο. Και μάλιστα, να το κάνει μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων, ώστε να χαρεί το καλοκαίρι και να επιστρέψει στην τάξη τον Σεπτέμβριο με σαφώς λιγότερα κιλά.
Το σχέδιο έμοιαζε πολύ καλό και η χαρά της μικρής ήταν απερίγραπτη. «Μπαμπά μου, θα πάρω μαγιό και θα πάω, επιτέλους, στη θάλασσα για μπάνιο χωρίς να γίνομαι στόχος για τους γύρω μου» έλεγε στον ιερέα και το πρόσωπό της έλαμπε, σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος».
«Θέλαμε να κάνει την επέμβαση. Να δώσουμε του παιδιού μας λίγη ποιότητα ζωής. Τα άλλα παιδιά τής έκαναν bullying επειδή είχε κιλά», είπε ο πατέρας Βησσαρίων. «Βρήκαμε έναν γιατρό, καλό μάς τον είπανε, καλός είναι ο άνθρωπος. Εξέτασε το παιδί μας, το ζύγισε, το μέτρησε. “Είναι επικίνδυνο;”, ρωτήσαμε. “Οχι”, μας είπε. Τρίτη 15 Ιουνίου έγινε η εγχείρηση. Τετάρτη, βγήκαμε από το ιατρικό κέντρο. Ομως, το παιδί πονούσε πολύ. Πήραμε τον γιατρό δύο φορές. Μας είπε να της δώσουμε παυσίπονο, μας καθησύχασε. Παρασκευή, την πήγαμε εσπευσμένα στο ίδιο νοσοκομείο, διότι αντιληφθήκαμε ότι έχει ταχυκαρδία. Ελιωνε μέσα της.
Το γαστρικό υγρό είχε γεμίσει την κοιλιά, έκαιγε τα πάντα. Είχε κάνει το παιδάκι μας διάτρηση στομάχου εκεί όπου μπήκε το δαχτυλίδι. Πώς λέγεται αυτό; Ιατρικό λάθος. Κι αν ο γιατρός δεν ήθελε να σκοτώσει, που δεν ήθελε να σκοτώσει, το σκότωσε το παιδί μας αυτό το λάθος. Κι εμείς τώρα είμαστε με τρία παιδιά, όχι με τέσσερα. Ενα αστέρι ήταν…» λέει ο πατέρας της.
Παράλληλα, θυμάται την προσμονή της άτυχης κοπέλας να μπει στο χειρουργείο, καθώς ήθελε να το δει και να το βιώσει, αφού σκόπευε να γίνει νοσοκόμα για να βοηθάει τους συμπολίτες της.
