Αντιφασιστική συγκέντρωση για τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν από μέλη της Χρυσής Αυγής. Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στις 11.00 το πρωί στην πλατεία Αριστοτέλους.
Αναλυτικά η ανακοίνωση
Λίγο πριν τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη του 2013, ο 27χρονος Πακιστανός εργάτης Σαχζάτ Λουκμάν πέφτει νεκρός από τα χέρια φασιστών. Πηγαίνοντας να βγάλει το μεροκάματο στη λαϊκή των Πετραλώνων, 2 χρυσαυγίτες σταματάν το ποδήλατό του και τον μαχαιρώνουν 7 φορές, ο ένας στην καρδιά και ο άλλος στα χέρια και το σώμα. Μετά την άγρια επίθεση, τον αφήνουν να ξεψυχήσει στη μέση του δρόμου και συνεχίζουν ατάραχοι την βόλτα τους στο κέντρο της Αθήνας, μέχρι να συλληφθούν λίγο αργότερα χάρη στις μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν κοντά στο περιστατικό.
Τα 2 αυτά σκουπίδια ούτε προηγούμενα είχαν με τον Λουκμάν, ούτε ενεπλάκησαν οι 3 τους σε «τσαμπουκά», ούτε διαπληκτίστηκαν «δια ασήμαντον αφορμήν» όπως ισχυρίστηκαν. Ήταν ένα ρατσιστικό έγκλημα μίσους ενός φασιστικού τάγματος εφόδου λόγω της διαφορετικότητας των εξωτερικών του χαρακτηριστικών, της καταγωγής και της θρησκείας του.
Στα σπίτια τους βρέθηκαν στιλέτα, μια σιδερογροθιά, ένας σουγιάς, ρόπαλα, μια κυνηγετική σφεντόνα, φυσίγγια, κάλυκες και λεπίδα αλλά και φυλλάδια και υλικό της χρυσής αυγής. Πέρα από αυτά, στο σπίτι του ενός, βρέθηκαν και κάρτες παραμονής μεταναστών -κάτι που μας κάνει μάλλον να συμπεράνουμε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που επιτίθονται σε μετανάστες- αλλά και ταυτότητα Έλληνα υπηκόου που είχε δηλωθεί κλεμμένη ύστερα από κλοπή μοτοσυκλέτας. Να σημειωθεί ότι τα αρχικά ισόβια που τους επιβλήθηκαν έσπασαν ,το 2019, σε 21 χρόνια και 5 μήνες λόγω καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη…
Μπορεί ο ηγετικός πυρήνας των ναζιστών της Χ.Α. να βρίσκεται στην φυλακή αλλά αυτό δεν είναι, ούτε ήταν, το μόνο πρόσωπο του φασισμού στον ελλαδικό χώρο. Νέες γκρούπες και προυπάρχοντα μορφώματα προσπαθούν να ξεμυτίσουν πάλι από τις τρύπες τους και να αποκτήσουν βήμα στο δημόσιο λόγο και την κοινωνική ζωή. Χτυπώντας αγωνιστές και εργάτες, κυνηγώντας μετανάστες, Ρομά, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και όποιον περισσεύει ή ξεφεύγει από τα άθλια πρότυπά τους αλλά και καταλήψεις και πολιτικούς χώρους, συντάσσονται πλήρως με τα αντιμεταναστευτικά και κατασταλτικά σχέδια κράτους και κεφαλαίου και συνεχίζουν να επιτελούν το έργο για το οποίο δημιουργήθηκαν, αποτελώντας το μακρύ χέρι του συστήματος.
Το ελληνικό κράτος, ανέδειξε και εκμεταλλεύτηκε τους φασίστες για να επιβάλλει πιο εύκολα τις πολλαπλές αναδιαρθρώσεις και τις συνθήκες φτωχοποίησης που βιώνει η κοινωνία όλα τα χρόνια της κρίσης, μέχρι σήμερα. Πραγματοποίησαν όλα αυτά που το κράτος ακόμα δεν είχε την κοινωνική νομιμοποίηση να κάνει. Διευρύναν το ρόλο τους και απέκτησαν υπόσταση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, ρίχτηκαν με τα μούτρα στην προσπάθεια καταστολής των ριζοσπαστικών κινημάτων προσπαθώντας να κάμψουν τις αντιστάσεις του είτε με τη βία, είτε διασπείροντας τον ρατσιστικό, μισανθρωπικό, μισαλλόδοξο λόγο τους. Λειτουργώντας εδώ και καιρό ως συνοριοφύλακας της Ευρώπης και ρυθμίζοντας τις ανθρώπινες “ροές” προς την αυτήν, το κράτος χρησιμοποίησε τους φασίστες στην πρώτη γραμμή της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του. Όλον αυτό τον καιρό επέδειξαν σχέσεις αγαστής συνεργασίας με μπάτσους, στρατό, λιμενικό και Frontex είτε κυνηγώντας «λαθρομετανάστες», όπως βδελυγμικά τους αποκαλούν, στα σύνορα του Έβρου, είτε με κυνήγι αγωνιστών στα νησιά του Αιγαίου, είτε επιχειρώντας ως Χ.Α. από κοινού με τους μπάτσους, ενάντια σε αντιφασίστες, στο κέντρο της Αθήνας.
Το 2013 και μετά από πολλαπλές φασιστικές επιθέσεις και δράσεις, αλλά κυρίως μετά την δολοφονία του αντιφασίστα ράπερ Π. Φύσσα, το αντιφασιστικό κίνημα των από τα κάτω ισχυροποιήθηκε και ανέπτυξε περαιτέρω την πολύπλευρη δράση του, αμφισβητώντας σε κάθε επίπεδο τον λόγο, τις δράσεις και την ίδια την ύπαρξη των φασιστών. Μετά από αυτή τη δολοφονία, το Κράτος αναθεώρησε το είδος της συνεργασίας του με τους φασίστες και επιχείρησε να ξεπλυθεί, επανεδραιώνοντας τον εαυτό του ως εγγυητή της ομαλής κοινωνικής ζωής και ασφάλειας, επαναδιεκδικώντας και από το κίνημα αλλά και τους φασίστες το μονοπώλιο στη βία, οικοδομώντας το «τείχος της Δημοκρατίας» και στέλνοντας, υπό την έντονη πίεση του κινήματος, τους ναζί στην φυλακή.
Όμως, το τέρας του φασισμού έχει απλώσει πολύ βαθύτερα τα πλοκάμια του σε αυτήν την κοινωνία η οποία διέρχεται εδώ και καιρό από μια διαδικασία έντονου εκφασισμού. Πολιτικές που μερικά χρόνια πριν μπορεί να φάνταζαν μειοψηφικές απόψεις νεοναζιστικών ομάδων, έχουν ενσωματωθεί στην πολιτική και της τωρινής κυβέρνησης (έχουμε εξάλλου αρκετούς φασίστες και στο υπουργικό δυναμικό) και αναγνωρίζονται ως στοχεύσεις του συστήματος ενώ αποτελούν πλέον και ρητή ή ασαφή, υπόρρητη θέση πολλών συνανθρώπων μας.
Αυτό είναι φανερό από την αποκτήνωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό που αντικρύζουμε παντού τριγύρω μας, τις δολοφονίες από μπάτσους και νοικοκυραίους στα κέντρα των πόλεών μας, σε μια πορεία ή ένα καφενείο που πίνουν τον καφέ τους Αλβανοί εργάτες, από τους νέους που ανοίγουν κεφάλια στο όνομα του έθνους ή ανυπομονούν να ψηφίσουν πρώτη φορά για να ρίξουν την ψήφο τους στο Κασιδιάρη και άλλα εθνικιστικά/ φασιστικά μορφώματα ως «αντίδραση» στο καθεστώς, το «καλά του κάναμε, μπαίνουν οι αλλοδαποί στα σπίτια μας» που φέρονται να ξεστόμισαν οι δολοφόνοι του Λουκμάν μετά τη δολοφονία και όλα τα «καλά του κάνανε του γύφτου», μετά τις κρατικές δολοφονίες των Ρομά, Σαμπάνη και Φραγκούλη.
Πολύ περισσότερο όμως, ο εκφασισμός της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, κανονικοποιείται και γίνεται φανερός από την ποινικοποίηση των απεργιών, των διαδηλώσεων αλλά μέχρι και των συναθροίσεων στην covid εποχή, τη ρατσιστική πολιτική του κράτους ενάντια στους μετανάστες και τους Ρομά, τη διαρκή αστυνόμευση των γειτονιών και των πανεπιστημίων μας και τον πλήρη έλεγχο της κοινωνικής ζωής, τις ταξικές αναδιαρθρώσεις σε κάθε πεδίο, τις παρακολουθήσεις, τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ, τα «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει», την απομάκρυνση των αστέγων για χάρη της αγοράς, στον εξευγενισμό των γειτονιών για χάρη του real estate, την ταξική βία της ακρίβειας, τον ασταμάτητο εξοπλισμό του νομικού οπλοστασίου του κράτους αλλά και την συνεχή υλικοτεχνική αναβάθμιση των μονάδων καταστολής.
Εμείς, αναγνωρίζοντας τον φασισμό ως δημιούργημα και απαραίτητο δεκανίκι του συστήματος που κυριαρχεί στις ζωές μας, αρνούμαστε να συνηθίσουμε στον θάνατο και να παραδοθούμε στον κανιβαλισμό και την ρατσιστική βαρβαρότητα. Απέναντι στον μη θεσμικό αλλά και τον θεσμικό φασισμό που διεκδικεί χώρο σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας εμείς προτάσσουμε την συλλογική, αυτοοργανωμένη, ταξική, αντιφασιστική πάλη των εκμεταλλευόμενων. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον φασισμό, αγωνιζόμενοι ενάντια στην κυριαρχία και τις αιτίες που τον γεννούν, στις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία, τα πανεπιστήμιά μας αλλά και στο δρόμο. Το αντιφασιστικό κίνημα να στείλει τους φασίστες εκεί που τους αξίζει, στον βούρκο της Ιστορίας.
