Για αρχή ας πάμε λίγο πίσω…Η ιστορία μας ξεκινάει στο μακρινό 1928. Όταν παραχωρήθηκε στους πρόσφυγες η περιοχή, από τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Προσφύγων Θεσσαλονίκης, προκειμένου να πατήσουν σε μια γη την προσφυγιά τους.
Επιμέλεια: Κωστής Ουζούνογλου
Στο συγκρότημα χτίστηκαν διώροφα κτίρια που οι επάνω τους όροφοι ήταν κατοικίες και τα ισόγειά τους εμπορικά μαγαζιά. Μάλιστα τα κτίρια εγκαινιάστηκαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τα μαγαζιά πουλούσαν και αγόραζαν τα πάντα, ενώ στις δεκαετίες που ακολούθησαν πολλά από αυτά τα μαγαζιά πουλούσαν μοναδικές αντίκες.
Μπιτ Παζάρ σημαίνει «Αγορά της ψείρας», όνομα που προήλθε από τα παλιά ρούχα που πωλούνταν στα καταστήματα τα οποία ήταν γεμάτα ψείρες.
Η πλατεία του Μπιτ Παζάρ έχει επτά στοές και εξόδους στις οδούς Τοσίτσα και Oλύμπου.
Και έτσι σιγά σιγά γεννήθηκε το Μπιτ Παζάρ, η ιστορία του οποίου μέσα στα χρόνια πέρασε από την “αγορά της ψείρας” σε αγαπημένο στέκι των νέων, με όμορφα ουζερί και καφενεδάκια.
Γνώρισε δόξες που ίσως κάμία άλλη τόσο μικρή και κρυμμένη πλατεία δεν είχε ζήσει.Φωνές από φοιτητές,μυρωδιά ούζου και τσίπουρου,μεζεδάκια και γεμάτα τραπέζια…
Σήμερα όπως όλος ο κόσμος έχει αλλάξει άλλαξε και το Μπιτ Παζάρ. Περπατώντας βλέπεις κλειστά καταστήματα σε όλο το κομμάτι της Ολύμπου που περικλείει τη «μυστική» πλατεία του Μπιτ Μπαζάρ, και τίποτα δε θυμίζει σε τίποτε από τις ένδοξες ημέρες που έζησαν μέχρι πρόσφατα. Καταστήματα σπιθαμή προς σπιθαμή καλυμμένα με διαφημιστικές αφίσες, χαρτόνια και γκράφιτι.
Το Μπιτ Παζάρ θέλει να ανεβάσει ξάνα τα ρολά και περιμένει τον κόσμο του πίσω…
