Η καθημερινότητα στο κέντρο του ΕΚΑΒ, στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, έχει αλλάξει άρδην αυτό το διάστημα που η πανδημία βρίσκεται στο πιο κρίσιμο -μέχρι στιγμής- σημείο της στη βόρεια Ελλάδα και η «πίεση» είναι ο όρος που τη χαρακτηρίζει.
«Η καθημερινότητά μας τώρα είναι πίεση, πίεση, πίεση… Και άγχος να δώσουμε στον κόσμο οδηγίες για μια πρωτόγνωρη κατάσταση», εξηγεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, μέσα από τον θάλαμο επιχειρήσεων, ο Γιώργος Κοντός, συντονιστής ΕΚΑΒ ΕΚΕΠΥ. «Κατά μέσο όρο, τη μέρα μπορεί να δεχόμαστε και πάνω από χίλια τηλεφωνήματα, που αφορούν διάφορα περιστατικά. Τα μισά πλέον είναι covid. Σε σχέση με τον Μάρτιο που είχαμε ένα 20%, αυτή τη στιγμή μπορεί να είναι και 50%», εξηγεί ο κ. Κοντός, με τα τηλέφωνα στον χώρο να χτυπούν ασταμάτητα και τους ανθρώπους του ΕΚΑΒ να προσπαθούν ν’ απαντήσουν σε κάθε απορία, σε κάθε αγωνία του συνανθρώπου τους στην άλλη πλευρά της γραμμής.
«Η πίεση εδώ μέσα (στο κέντρο επιχειρήσεων) είναι αφόρητη. Όπως βλέπετε κι εσείς, το τηλέφωνο χτυπά το ένα πάνω στο άλλο», τονίζει ο κ. Κοντός, ενώ την ίδια ώρα από το κέντρο δίνονται συνεχώς εντολές σε διασώστες και πληρώματα να μεταβούν σ’ ένα ακόμη περιστατικό.
«Είμαστε οι τελευταίοι που θα τα παρατήσουμε»
Στον κάτω όροφο του κτιρίου στην πάροδο Μπιζανίου (Πυλαία), η Ευαγγελία, διασώστρια- πλήρωμα στο ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης και ο συνάδελφος της, Αντώνης, φορούν με γρήγορες αλλά προσεκτικές κινήσεις τις ειδικές στολές για περιστατικά covid. Για πολλοστή φορά το τελευταίο τρίμηνο καλούνται να φέρουν εις πέρας, έγκαιρα και με ασφάλεια, τη διακομιδή ασθενούς με κορωνοϊό σ’ ένα από τα νοσοκομεία αναφοράς της Θεσσαλονίκης και, όπως εξηγούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, το κυρίαρχο συναίσθημα που συναντούν είναι αυτό του φόβου. «Οι άνθρωποι είναι δύσκολα, φοβούνται και ζορίζονται πάρα πολύ. Προσπαθούμε να είμαστε καθησυχαστικοί γιατί ο περισσότερος κόσμος είναι φοβισμένος. Τους λέμε πως όλα θα πάνε καλά, να μην ανησυχούν», λένε με μια φωνή.
Το βάλε – βγάλε της ολόσωμης φόρμας προστασίας, η σχολαστική απολύμανση μετά τη μεταφορά κάποιου περιστατικού αλλά και προτού διαβούν την πόρτα του σπιτιού τους, εκεί που τους περιμένουν οι δικές τους οικογένειες, συνηθίζεται, όπως λένε. Αυτό που δεν συνηθίζεται είναι το συναίσθημα του άγχους και του φόβου, που νιώθουν και οι ίδιοι αλλά δεν έχουν την «πολυτέλεια» ν’ αφήσουν να τους κυριεύσει, αφού πρέπει να βοηθήσουν αυτόν που βρίσκεται σε ανάγκη. «Έχουμε κι εμείς τον φόβο ως άνθρωποι. Προσπαθούμε, όπως διαχειριζόμαστε τα περιστατικά, έτσι να είμαστε ψύχραιμοι και στους δικούς μας ανθρώπους», σημειώνει η Ευαγγελία, με τον Αντώνη να συμπληρώνει: «Έχουμε αγωνία πώς να το χειριστούμε όλο αυτό καλά και γι’ αυτούς (για τους ασθενείς) και για εμάς ώστε να μη φτάσει αυτό και στο δικό μας το σπίτι».
Είναι άραγε αυτός ο φόβος ικανός να τους «λυγίσει», να τους οδηγήσει να πουν «δεν μπορώ άλλο πια»; Η απάντηση έρχεται από τον Αντώνη και είναι κατηγορηματική: «Όχι! Οι περισσότεροι που ασχολούμαστε μ’ αυτό θέλουμε να το κάνουμε και δεν σκεφτόμαστε ποτέ να τα παρατήσουμε. Είμαστε οι τελευταίοι που πρέπει να τα παρατήσουμε σ΄ αυτή την περίπτωση, ειδικά που τώρα είναι δύσκολα για όλους μας».
Οι διασώστες και τα πληρώματα των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ, οι -κατά κυριολεξία- άνθρωποι της «πρώτης γραμμής» στα περιστατικά covid είναι κουρασμένοι και πιεσμένοι αλλά δεν λιγοψυχούν μπροστά στην πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση. «Είμαστε πάρα πολύ δύσκολα, είναι πολύ κουρασμένο το προσωπικό μας. Έχουν φτάσει στα όριά τους οι διασώστες του ΕΚΑΒ αλλά δίνουν τα πάντα, δίνουν και την ψυχή τους για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά όσο το δυνατόν καλύτερα», διαβεβαιώνει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Χριστίνα Καραμπελίδου, διευθύντρια ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης/Β’ παράρτημα.
Μάλιστα, οι διασώστες δεν έχουν να διαχειριστούν μόνο τον φόβο των ασθενών covid αλλά και των υπόλοιπων που αντιμετωπίζουν διαφορετικά προβλήματα αλλά το άγχος της πανδημίας τους κάνει διστακτικούς ώστε να βρεθούν στο νοσοκομείο. «Έχουμε πολλές κλήσεις που πάμε και δεν είναι covid. Πολλές φορές αυτοί οι άνθρωποι φοβούνται να πάνε στο νοσοκομείο», εξηγεί ο Πρόδρομος Δεδεόγλου, εκπρόσωπος εργαζόμενων στο ΕΚΑΒ Κεντρικής Μακεδονίας.
Η αγωνία για τον ασθενή και τους …συγγενείς
Η σωματική κούραση, ωστόσο, δεν είναι η μόνη που καταβάλλει τους διασώστες και τα πληρώματα του ΕΚΑΒ, αφού και η ψυχολογική πίεση είναι μεγάλη. «Μου ‘χει τύχει δύσκολο περιστατικό για το οποίο είχα ζοριστεί αρκετά αφού είχε ταυτοχρόνως κι άλλα νοσήματα. Θυμάμαι περιστατικό με έντονα καρδιακά προβλήματα, με το οποίο έπρεπε να έρθουμε σε επαφή πολύ στενή, με τους οικείους του να είναι μέσα στο σπίτι σ’ έναν πολύ στενό χώρο… προσπαθούσαμε να καθησυχάσουμε κι άλλα άτομα ταυτόχρονα», εξηγεί ο Αντώνης.
Στο μυαλό της Ευαγγελίας έχει μείνει χαραγμένη η περίπτωση ενός 60χρονου με πολύ χαμηλό κορεσμό, ο οποίος, όταν έφτασε το ΕΚΑΒ, δεν είχε καθόλου επικοινωνία. «Με το που πήγαμε στο νοσοκομείο διασωληνώθηκε αμέσως. Δεν είχε υποκείμενα νοσήματα, έπεσε πολύ ξαφνικά. Η σύζυγός του έλεγε πως πριν από μια ώρα ήταν καλά και μιλούσαν και ξαφνικά σιγά σιγά άρχισε να καταρρέει. Εμείς τον βρήκαμε με πολύ χαμηλό κορεσμό και δεν είχε καθόλου επικοινωνία μαζί μας. Οπότε αναγκαστήκαμε να πάμε με φάρο, σειρήνες, όσο πιο γρήγορα μπορέσαμε, χορηγήσαμε φουλ οξυγόνο, διασωληνώθηκε άμεσα από τους γιατρούς του Παπανικολάου και …δεν γνωρίζω την εξέλιξη», λέει με φωνή που προδίδει την αγωνία της γι’ αυτόν τον άνθρωπο.
Όμως δεν είναι μόνο ο φόβος, η σωματική και ψυχολογική κούραση που έχει να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή το ΕΚΑΒ, αλλά και η …καραντίνα. Την περασμένη Παρασκευή, σε σύνολο 232 εργαζόμενων, οι 36 ήταν σε καραντίνα, σύμφωνα με τον πρόεδρο εργαζόμενων ΕΚΑΒ στην Κεντρική Μακεδονία κ. Δεδεόγλου. «Δυστυχώς ανεβαίνουμε. Ήμασταν 31 προχθές, βγήκαν πέντε χθες το μεσημέρι», επισημαίνει, ενώ δεν ξεχνά ν’ αναφερθεί στην πολύτιμη συνεισφορά των επικουρικών που, όπως τονίζει, «μας έχουν δώσει τρομερή βοήθεια και αποδεικνύεται ότι όντως υπάρχουν πραγματικές ανάγκες, που σημαίνει ότι αυτό κάποια στιγμή πρέπει να εξεταστεί».
«Αυτή τη στιγμή είμαστε σε πλήρη σύνθεση, δηλαδή 28 ασθενοφόρα. Ξεκινάμε δηλαδή με 28 αλλά αν προκύψουν προβλήματα στο υπαλληλικό προσωπικό που εργάζεται με covid, κάποια ασθενοφόρα μένουν εκτός ώσπου να βρεθούν και “ρεπατζήδες”, που κι αυτοί δεν υπάρχουν πλέον, για να καλύψουμε τις ανάγκες», αναφέρει ακόμη ο κ. Δεδεόγλου.
Έκκληση στους πολίτες για σωστή ενημέρωση και τήρηση των μέτρων
Μέσα σ’ αυτές τις ούτως ή άλλως δύσκολες συνθήκες που καλείται ν’ αντιμετωπίσει το ΕΚΑΒ, αυτό που χρειάζεται, όπως τονίζουν οι άνθρωποι του, είναι η καλή συνεργασία από την πλευρά των πολιτών. «Οι πολίτες πρέπει να βοηθήσουν όλους τους εργαζόμενους στο ΕΚΑΒ και τα νοσοκομεία με το να μένουν στα σπίτια τους, να κρατάνε αποστάσεις, να φοράνε τη μάσκα σε όλους τους χώρους και να ενημερώνουν όταν καλούν το ΕΚΑΒ ανάλογα με τη συμπτωματολογία που έχουν ώστε να μπορούμε κι εμείς να είμαστε προετοιμασμένοι όταν φτάνουμε στον τόπο του περιστατικού», τονίζει η κ. Καραμπελίδου.
«Το 166 το χρησιμοποιούν για πάρα πολλούς λόγους. Από τους πολίτες που θα πάρουν να ρωτήσουν ποιο νοσοκομείο εφημερεύει, αν και υπάρχει άλλη γραμμή, από την οποία μπορεί να γίνει η ενημέρωση, από πολίτες που θα πάρουν να ρωτήσουν πού πήγε ο ασθενής τους, από πολίτες που έχουν κάποιο πρόβλημα ή έπεσαν από το κρεβάτι και θα πρέπει να πάμε να τους σηκώσουμε. Η καθημερινότητά μας έχει μια γκάμα πάρα πολύ μεγάλη», εξηγεί, από την πλευρά του, ο κ. Κοντός και καλεί τους πολίτες «αυτοί που είναι ασυμπτωματικοί να μείνουν στα σπίτια τους κι αυτοί που μπορούν να πάνε με τα ΙΧ τους να πάνε μόνοι τους γιατί το ασθενοφόρο δεν είναι ταξί». Το ασθενοφόρο δεν έχει προτεραιότητα για ένα περιστατικό περιπατητικό», υπογραμμίζει και λέει πως και το ΕΚΑΒ, όπως κάνει ήδη η Περιφέρεια, θα βγάλει ένα βαν που θα παίρνει κάποια περιστατικά, περιπατητικά. «Θα πηγαίνουμε να τους παίρνουμε κι αυτά τα περιστατικά που περίμεναν ώρες στο νοσοκομείο για να γυρίσουν στο σπίτι τους θα τα εξυπηρετούμε πλέον πιο άμεσα», σημειώνει.
Το πιο σημαντικό, ωστόσο, μήνυμα που στέλνουν με μια φωνή οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ είναι η ανάγκη για τήρηση των μέτρων. «Σε όλο τον κόσμο πρέπει να στείλουμε μήνυμα ότι πρέπει να τηρούνται τα μέτρα, πρέπει να προσέχουν όλοι πάρα πολύ», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Δεδεόγλου και διαβεβαιώνει πως «εμείς δεν θα φύγουμε, θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ για όλους»
