Μήνυμα του δημάρχου Νεάπολης-Συκεών Σίμου Δανιηλίδη με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την εισβολή του «Αττίλα» στη Μεγαλόνησο.
Την άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών από την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΗΕ και της διεθνούς κοινότητας για την αποχώρηση των τουρκικών Στρατευμάτων Κατοχής από την Κύπρο, όπως επίσης και τη συνέχιση του αγώνα έως την τελική δικαίωση της Μεγαλονήσου, ζητά με μήνυμα-δήλωσή του ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την εισβολή του «Αττίλα».
«Το στίγμα της ντροπής παραμένει ακόμη για όλη την παγκόσμια και διεθνή τάξη και νομιμότητα, αναδεικνύοντας έτσι τις τεράστιες ευθύνες της παγκόσμιας κοινότητας και των διεθνών Οργανισμών απέναντι στο ζήτημα», τονίζει μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Σίμος Δανιηλίδης, με εντολή του οποίου από σήμερα η σημαία της Κύπρου κυματίζει στο δημαρχείο Νεάπολης-Συκεών δίπλα στις σημαίες της Ελλάδας και της Ε.Ε. «Είναι η ελάχιστη συμβολική πράξη που οφείλουμε να κάνουμε για τη διατήρηση στη συλλογική μας μνήμη της αποφράδας εκείνης ημέρας της 20ης Ιουλίου του 1974, αλλά και την απόδοση ελάχιστης τιμής στους χιλιάδες νεκρούς ήρωες και αγνοούμενους», δηλώνει ο Σίμος Δανιηλίδης, τονίζοντας την ανάγκη «ως έθνος να αγωνιστούμε ενωμένοι για την επανένωση και την αποκατάσταση της ακεραιότητας και της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αποτελεί εθνικό μας χρέος και πρέπει να αποτελεί εθνικό στόχο και ύψιστη προτεραιότητα».
Αναλυτικά, το μήνυμα-δήλωσης του δημάρχου Νεάπολης-Συκεών Σίμου Δανιηλίδη έχει ως εξής:
«20 Ιουλίου 1974-20 Ιουλίου 2024… Πέρασε ήδη μισός αιώνας από την αποφράδα εκείνη ημέρα που οι βάρβαρες ορδές του ‘‘Αττίλα’’ εισέβαλαν στο ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος της Κύπρου, με τον τραγικό απολογισμό σε θύματα και αγνοούμενους να αποτελεί έως και σήμερα το μαύρο στίγμα και το όνειδος της σύγχρονης παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας.
Ήταν η αποφράδα ημέρα που ο ‘‘Αττίλας Ι’’, προετοιμαζόμενος ήδη από την Άγκυρα και ευρισκόμενος πλέον σε κατάσταση αναμονής, ‘‘αξιοποίησε’’ το προδοτικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών της Αθήνας και της Λευκωσίας. Ήταν 15 Ιουλίου όταν οι υπό τον Νίκο Σαμψών μαριονέτες των επίορκων συνταγματαρχών της Αθήνας, και σε εκτέλεση του προδοτικού σχεδίου τους, ανέτρεψαν τον εθνικό ηγέτη Μακάριο. Επρόκειτο για το πρώτο μέρος του σχεδίου που άνοιξε τον δρόμο για να πατήσει την μπότα του ο Τούρκος κατακτητής, για να ακολουθήσει η ολοκλήρωση του σχεδίου με τον ‘‘Αττίλα ΙΙ’’ στις 14 Αυγούστου, θέτοντας υπό τουρκική κατοχή σχεδόν το 40% της Μεγαλονήσου, με την ΕΝΟΧΗ πολιτική της ηγεσίας της νέας κυβέρνησης των Αθηνών τον Αύγουστο 1974 που έκρινε ότι «η Κύπρος κείται μακράν».
«Πέρασαν ήδη 50 χρόνια Κατοχής και το στίγμα της ντροπής παραμένει ακόμη για όλη την παγκόσμια και διεθνή τάξη και νομιμότητα, αναδεικνύοντας έτσι τις τεράστιες ευθύνες της παγκόσμιας κοινότητας και των διεθνών Οργανισμών απέναντι στο ζήτημα, η οποία ανέχεται και επιτρέπει στην Άγκυρα, αν δεν την ενθαρρύνει κιόλας, να απολαμβάνει τη διχοτόμηση της Κύπρου, φθάνοντας ακόμη και στο σημείο να μιλά όχι μόνο για ντε φάκτο αλλά ακόμη και για ντε γιούρε παγίωση των γεγονότων, οδηγώντας σταδιακά και μελετημένα προς την απόλυτη τουρκοποίηση των Κατεχόμενων εδαφών, κάτι αποτελεί το επόμενο βήμα της Άγκυρας για τη σταδιακή υλοποίηση του σχεδίου της ‘‘Γαλάζιας Πατρίδας’’.
«Κι ενώ όλη η παγκόσμια κοινότητα καταγγέλλει τον αναθεωρητισμό του Πούτιν και την εισβολή στην Ουκρανία, δεν βρίσκει λέξη για την κατοχή του κυπριακού εδάφους από την Τουρκία. Πρόκειται για μια άκρως υποκριτική και εγκληματική αδιαφορία, πιστή στην τακτική του στρουθοκαμηλισμού που θέλει να αγνοεί το γεγονός ότι πρόκειται για κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους το οποίο πρέπει άμεσα να απελευθερωθεί.
«Το φρικαλέο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου από την τουρκική εισβολή και η βάρβαρη κατοχή μεγάλου τμήματος της Κύπρου, που διαπράχθηκε κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς νομιμότητας και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ, όσο και αν το θέλουν κάποιοι και το επιδιώκουν με τον οποιοδήποτε τρόπο.
«Ως έθνος δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και θα συνεχίσουμε στο διηνεκές να τιμούμε τους ήρωές μας που έχασαν τη ζωή τους και τους αγνοούμενους που ποτέ δεν γύρισαν πίσω. Κυρίως, όμως, δεν θα διαγράψουμε ποτέ από τη συλλογική μας μνήμη τις τεράστιες ιστορικές ευθύνες που οδήγησαν στην εθνική τραγωδία της Κύπρου, όσο και αν κάποιοι, και με τον οποιοδήποτε τρόπο, προβάλλουν εμπόδια στην πλήρη αποκάλυψη της ιστορικής αλήθειας και της απόδοσης ευθυνών σε όλη την ιεραρχία του καθεστώτος και του συστήματος της εποχής εκείνης, εγχώριου και διεθνούς.
«Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση της Κύπρου, που ως μόνη τέτοια είναι η άμεση αποχώρηση του τουρκικού Στρατού Κατοχής από τα κατεχόμενα εδάφη. Η επανένωση και η αποκατάσταση της ακεραιότητας και της ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί εθνικό μας χρέος και πρέπει να αποτελεί εθνικό στόχο και ύψιστη προτεραιότητα.
«Οφείλουμε, ενωμένοι, να ορθώσουμε ουσιαστικό ανάχωμα στα προωθούμενα διχοτομικά σχέδια στην Κύπρο, τα οποία προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής και κατοχής.
«Επιτέλους, η υπόθεση πρέπει να γίνει και ευρωπαϊκή όσο η Κύπρος, ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκεται υπό κατοχή, και η ευρωπαϊκή ηγεσία να αναλάβει τις ευθύνες της αναπτύσσοντας ουσιαστικές και δυναμικές πρωτοβουλίες για την άμεση αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής ώστε η Μεγαλόνησος να μπορέσει να επαναλειτουργήσει ως ενιαίο και ανεξάρτητο κράτος της ευρωπαϊκής οικογένειας, όπως το ίδιο οφείλουν να πράξουν ο ΟΗΕ και οι διεθνείς Οργανισμοί».
