“Κομμωτήριο με τη μορφή ομόρρυθμης εταιρείας στη Θεσσαλονίκη διαπιστώθηκε μετά από επεξεργασία κατασχεμένων αρχείων ότι δεν εξέδωσε 111.300 αποδείξεις παροχής υπηρεσιών συνολικής αξίας 680.000 κατά τις χρήσεις 2015 έως 2019”.
Η ανακοίνωση που εξέδωσε προ ημερών η ΑΑΔΕ εντυπωσιάζει, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και ερωτήματα. Πώς είναι δυνατόν ένα και μόνο κομμωτήριο να έχει υποπέσει σε μια φορολογική παράβαση επί… 111.300 φορές που σημαίνει ότι κουρεύτηκε και χτενίστηκε ο πληθυσμός μιας μεγάλης ελληνικής πόλης χωρίς καν να εκδοθεί μια απόδειξη από την ταμειακή μηχανή; Και το κυριότερο: πώς μέτρησαν οι ελεγκτικές αρχές τα “κεφάλια” από τη σωστή που δεν υπήρχε κάποιο αποδεικτικό στοιχείο;
Πίσω από τη συγκεκριμένη υπόθεση, όπως και άλλες παρόμοιες που έρχονται κατά καιρούς στο προσκήνιο μέσα από τις ανακοινώσεις της ΑΑΔΕ, κρύβονται οι λεγόμενες “έμμεσες πρακτικές ελέγχου” στις οποίες καταφεύγουν συστηματικά το τελευταίο διάστημα οι ελεγκτές προκειμένου να εντοπίσουν “μαύρες συναλλαγές” και αδήλωτα κέρδη. Πρακτικές οι οποίες θα γίνουν ακόμη πιο αποδοτικές μέσα στους επόμενους μήνες από τη στιγμή που λειτουργήσει η ηλεκτρονική διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με το Taxis αλλά και η ηλεκτρονική αποστολή όλων των τιμολογίων που συμπεριλαμβάνει μια επιχείρηση στα “βιβλία της” στις φορολογικές αρχές.
Στο κομμωτήριο της Θεσσαλονίκης είναι αυτονόητο ότι δεν κρύφτηκε κανένας ελεγκτής της εφορίας πίσω από τον πάγκο με την ταμειακή για να μετρήσει τις 111.300 “μαύρες αποδείξεις”. Όπως αναφέρει και η ανακοίνωση, ο ελεγκτής προχώρησε στην κατάσχεση των φορολογικών στοιχείων -τιμολόγια, “Ζ” της ταμειακής, τιμοκαταλόγους κλπ- και εξήγαγε συγκεκριμένα συμπεράσματα.
Πόσες βαφές εμφανίζονται στα τιμολόγια αγορών τα οποία επικαλέστηκε ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ως “αγορά πρώτων υλών” για να μειώσει τα φορολογητέα του κέρδη; Για πόσες σχετικές υπηρεσίες υπάρχει απόδειξη παροχής υπηρεσίας; Με την παραδοχή ότι μέρος των πρώτων υλών “καταστρέφεται” ή ιδιοκαταναλώνεται, προκύπτει ο αριθμός των “κεφαλιών” που δέχτηκαν υπηρεσίες βαφής χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη απόδειξη. Και αυτός είναι ένας μόνο από τους “δείκτες” που χρησιμοποιεί ο ελεγκτής κατά τη διαδικασία του ελέγχου.
Λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των κομμωτών που εμφανίζεται να δουλεύει στην επιχείρηση, συγκριτικά στοιχεία με άλλες ομοειδείς επιχειρήσεις, η εποχικότητα (όποιο κομμωτήριο εμφανίζεται να μην κόβει αποδείξεις Χριστούγεννα και Πάσχα είναι ούτως ή άλλως ύποπτο για φοροδιαφυγή) αλλά και τα ευρήματα των “εφόδων” που μπορούν να κάνουν ελεγκτές για να πιάσουν στα “πράσα” τον πελάτη που έφυγε χωρίς απόδειξη.
Τι είναι λοιπόν οι 111.300 συναλλαγές χωρίς απόδειξη που εντόπισαν οι ελεγκτές στην περίπτωση του κομμωτηρίου στη Θεσσαλονίκη; Είναι το συμπέρασμα από την εφαρμογή των έμμεσων πρακτικών ελέγχου οι οποίες και εφαρμόστηκαν για μια περίοδο 5 ετών ή περίπου 1250 εργάσιμων ημερών (σ.σ συνήθως τα κομμωτήρια είναι κλειστά Δευτέρες και Κυριακές). Ή πιο απλά, περίπου 90 συναλλαγών ημερησίως, αριθμός “λογικός” για μια επιχείρηση που μπορεί να απασχολεί και 5-6 άτομα προσωπικό ή να διαθέτει και ένα υποκατάστημα.
Στη συγκεκριμένη επιχείρηση, όπως και σε όλες τις υπόλοιπες που κατηγορούνται για φοροδιαφυγή ύστερα από την εφαρμογή των έμμεσων πρακτικού ελέγχου, επιβάλλονται πρόστιμα που φτάνουν στο 50% επί του ποσού της φοροδιαφυγής (ή και 100% αν η επιχείρηση έχει συλληφθεί στο παρελθόν να μην έχει κόψει απόδειξη), προσαυξήσεις οι οποίες “τρέχουν” με ρυθμό 0,74% ανά μήνα και φυσικά ο φόρος εισοδήματος και ο ΦΠΑ που έχει αποκρυβεί. Συνήθως, οι ελεγχόμενοι καταφεύγουν στη διαμεσολάβηση ή στα φορολογικά δικαστήρια για να περιορίσουν το μέγεθος της “καμπάνας”.
Ωστόσο, όσο πιο “τεκμηριωμένες” είναι οι πρακτικές που εφαρμόζει ο ελεγκτής κατά την διαδικασία του έμμεσου ελέγχου, τόσο πιο δύσκολο είναι να απορριφθεί το πόρισμά του. Το δε επόμενο χρονικό διάστημα που η “πρώτη ύλη” του ελέγχου (οι συναλλαγές των ταμειακών μηχανών αλλά και τα τιμολόγια) θα αρχίσουν να φτάνουν ηλεκτρονικά στην ΑΑΔΕ, η όλη διαδικασία θα γίνεται χωρίς καν να σηκώνεται ο ελεγκτής από το γραφείο του.
Πηγή:thetoc.gr
