Η ομάδα ” Πυρήνες Άμεσης Δράσης-Οργάνωση Αναρχική Δράση” ανέλαβαν την ευθύνη για τον αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό, , στις 23.20 το βράδυ της Παρασκευής 19/2/2021, στην περίφραξη του ΥΜΑΘ, πίσω από καφάο της ΔΕΗ, στην οδό Προξένων.
Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους που δημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, ”ο αγώνας απαιτεί υπερβάσεις. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού χαμηλής ισχύος στην μπροστινή πύλη του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, το βράδυ της 19ης Φλεβάρη-5ης πανελλαδικής μέρας δράσης για την απεργία πείνας του επαναστάτη συντρόφου Δημήτρη Κουφοντίνα. Παρά την πυροδότηση του μηχανισμού, η έκρηξη ήταν ατελής λόγω της επέμβασης ενός διερχόμενου οδηγού που μόνο ως πληροφοριοδότης μπορεί να μείνει στην ιστορία, καθώς ενημέρωσε την αστυνομική φρουρά για την επίθεση. Οι ίδιοι οι υπεύθυνοι φύλαξης άλλωστε αποτύπωσαν την ανικανότητα τους, μέσα από τη δήλωση …από τύχη δεν εξερράγη ο μηχανισμός”.
Αναλυτικά η ανακοίνωση.
Η αμερικανόδουλη κυβερνητική μαφία, δρομολογεί το μεγαλύτερο συμβόλαιο θανάτου στην σύγχρονη πολιτική ιστορία του ελλαδικού χώρου. Ο επικείμενος θάνατος του επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα, που από τις 22 Φλεβάρη δηλώνει την συνειδητή άρνηση χορήγησης ορού ενυδάτωσης, βαραίνει αποκλειστικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη που παρασιτεί στις ζωές της μαχόμενης κοινωνικής βάσης ως κακοφτιαγμένη μαριονέτα της διεθνούς διπλωματίας. Η ιστορία των επαναστατικών κινημάτων όμως έχει καταγράψει στο διάβα της όλες τις αλήθειες, αφήνοντας θαμμένη στη λήθη τη λοιδορία, την αθλιότητα και το ψέμα. Και η αλήθεια θα λάμψει ακόμα και αν είναι βουτηγμένη μέσα στο αίμα.
Η ευθύνη, οπλίζει τη θέληση
Ο αγώνας απαιτεί υπερβάσεις. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού χαμηλής ισχύος στην μπροστινή πύλη του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, το βράδυ της 19ης Φλεβάρη-5ης πανελλαδικής μέρας δράσης για την απεργία πείνας του επαναστάτη συντρόφου Δημήτρη Κουφοντίνα. Παρά την πυροδότηση του μηχανισμού, η έκρηξη ήταν ατελής λόγω της επέμβασης ενός διερχόμενου οδηγού που μόνο ως πληροφοριοδότης μπορεί να μείνει στην ιστορία, καθώς ενημέρωσε την αστυνομική φρουρά για την επίθεση. Οι ίδιοι οι υπεύθυνοι φύλαξης άλλωστε αποτύπωσαν την ανικανότητα τους, μέσα από τη δήλωση …από τύχη δεν εξερράγη ο μηχανισμός.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας, γνωρίζαμε πως στο επιχειρησιακό σκέλος της επίθεσης ήταν αρκετά πιθανό, η έκρηξη να είναι ατελής, λαμβάνοντας υπ όψην όλα τα μέτρα ασφάλειας για τον δικό μας επιχειρησιακό βραχίονα αλλά και για όλους τους διερχόμενους πολίτες. Στόχος μας ήταν να καταστήσουμε σαφές σε όλους τους πολιτικούς προϊστάμενους της δια-κρατικής τρομοκρατίας πως μπορούμε να βηματίζουμε νύχτα με τη νύχτα ακόμα και στον πιο άρτια φυλασσόμενο στόχο σας. Η προσέγγιση του στόχου πραγματοποιήθηκε κανονικά, παρότι το Υπουργείο έχει μόνιμη πεζή και μηχανοκίνητη φρουρά στο φυλάκιο, σταθερή περιμετρική φύλαξη με επαναλαμβανόμενες περιπολίες καθώς και μια διμοιρία σκουπιδιών που βρίσκεται απέναντι και σχετίζεται με τη φύλαξη της εδώ και 7 μήνες εκκενωμένης κατάληψης Terra Incognita. Όμως στα βήματα μας δε στέκεται τίποτα και κανένας εμπόδιο. Η επίθεση μας λίγα μέτρα μακριά από τα χακί μιάσματα αποτελεί το πιο ξεκάθαρο μήνυμα στήριξης, συντροφικότητας και αλληλεγγύης στις συντρόφισσες και τους συντρόφους της κατάληψης Terra Incognita, που δίνουν τη δική τους ξεχωριστή μάχη με το χρόνο για να υπερασπιστούν την αδιαλλαξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. 17 χρόνια δεν είναι αρκετά…
Το κράτος δικαίου που ευαγγελίζονται οι νεοφιλελεύθεροι μισθοφόροι της αστικής τρομοκρατίας είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για τη μεθόδευση της πιο βάρβαρης κοινωνικής γενοκτονίας. Το ίδιο κράτος δικαίου που οδηγεί στο θάνατο τον επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα, είναι υπεύθυνο για τις εκατοντάδες δολοφονίες στα κρατικά νοσοκομεία την ίδια στιγμή που υποστελεχώνει το Εθνικό Σύστημα Υγείας για να ενισχύσει τον ιδιωτικό τομέα. Το ίδιο κράτος δικαίου σπέρνει το θάνατο στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, δολοφονώντας καθημερινά εκατοντάδες εργάτες μέσα από την εντατικοποίηση της ταξικής εκμετάλλευσης για την υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου και τη διάσωση των εκμεταλλευτικών δυνάμεων μέσα στην πανδημική κρίση. Το ίδιο κράτος δικαίου έχει μετατρέψει τα σύνορα σε ένα απέραντο νεκροταφείο μεταναστριών για τη διαφύλαξη των συμφερόντων και την κατοχύρωση των συμφωνιών της Ευρώπης-Φρούριο. Το ίδιο κράτος δικαίου αφανίζει κάθε μορφή ζωής από τον φυσικό κόσμο για τις πλουτοπαραγωγικές επενδύσεις της οικονομικής ελίτ. Το ίδιο κράτος δικαίου τρομοκρατεί και σπεκουλάρει, βασανίζει, συλλαμβάνει, φυλακίζει και εκδικείται αμετανόητα τους αγωνιστές και τους ανυπότακτους την ίδια στιγμή που δίνει χάρη σε βιαστές και παιδεραστές του πολιτικού του περιβάλλοντος, σε όσους καταλήστευσαν τα κρατικά ταμεία και υπεξαίρεσαν το δημόσιο πλούτο, σε όσους αγιοποιούν την ιερή μαφία, σε όσους εκμεταλλεύονται καθημερινά και δολοφονούν την κοινωνική βάση.
Ο ανθός της ζωής ποτίζεται με αίμα
Το επαναστατικό χρονολόγιο έχει χαραγμένο το χαμό εκατοντάδων μαχόμενων επαναστατριών και επαναστατών που αφιέρωσαν κάθε στιγμή της ζωής τους για την κοινωνική ανατροπή και τον επαναστατικό μετασχηματισμό. Περήφανων ανθρώπων που τίμησαν την αξία της ζωής, απαξιώνοντας τα βασανιστήρια και το θάνατο. Το δικό τους αίμα είναι το μελάνι της συλλογικής μας Ιστορίας. Το ελληνοαμερικάνικο κράτος οδηγεί σήμερα στο θάνατο τον σύντροφο Δημήτρη, για να σπιλώσει το παρελθόν του αντιστασιακού πολέμου και να αποσπάσει τη μετάνοια και τη συνθηκολόγηση της επαναστατικής δράσης. Μια επικείμενη δολοφονία όμως θα αλλάξει όλους τους συσχετισμούς που αφορούν το διεθνές επαναστατικό κίνημα. Δεν υπάρχουν πλέον ισορροπίες παρα μόνο κόστος και απώλειες. Η συλλογική μνήμη μας εξιστορεί πως οι επαναστάτες δε λύγισαν ποτέ τους. 12 χρόνια θαμμένοι μέσα στη σιωπή, οι Tupamaros αποτέλεσαν το σημείο αναφοράς για την όξυνση του μητροπολιτικού αντάρτικου στην Ευρώπη. Η νύχτα του θανάτου στα λευκά κελιά του Stammheim, γλύστρισε τις σφαίρες στη θαλάμη της διεθνιστικής αντεκδίκησης. Οι παρα-κρατικές δολοφονίες επαναστατών στα δημοκρατικά σωφρονιστήρια της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Τουρκίας κ.α. δε σβήσαν τη φλόγα της αντίστασης αλλά ρίξαν λάδι στη φωτιά των κοινωνικών διεργασιών για τη ριζοσπαστικοποίηση της μνήμης και του αγώνα. Σήμερα συντρόφισσες και σύντροφοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τέτοια στιγμή. Με ένα ιστορικό φορτίο των καιρών.
Αγαπάμε τη ζωή όσο τίποτα. Γι’ αυτό και την τιμάμε σε κάθε μας βήμα σε πείσμα όσων υποβαθμίζουν την ανθρώπινη αξία μέρα με τη μέρα. Όμως τα βήματα μας όσο και αν βαραίνουν έχουν έναν και μόνο προσανατολισμό: να βαδίζουμε σταθερά στρέφοντας το βλέμμα μας στον ουρανό και όχι στο χώμα. Γιατί έτσι στεκόμαστε με το κεφάλι ψηλά απέναντι στις ιστορικές ευθύνες και τα διλήμματα της εποχής. Και το βλέμμα μας καρφώνεται στα ολόφωτα άστρα, για να κοιτάμε κατάματα τους επαναστάτες που φωτίζουν τον δρόμο μας μέσα από το χαμό τους.
Η υποστήριξη του συντρόφου Δημήτρη είναι αδιαπραγμάτευτο καθήκον της κοινότητας μας
Μαχόμενες συντρόφισσες και σύντροφοι, ετοιμαζόμαστε για την ύστατη μάχη υπεράσπισης της συλλογικής ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Ο κοινός μας αγώνας με τον σύντροφο Δημήτρη πλησιάζει προς το τέλος. Και αυτό το τέλος θα αποφασίσουμε εμείς αν θα αποτελέσει ιαχή πολέμου ή επιθανάτιο ρόγχο. Δίνουμε και παίρνουμε δύναμη από την κάθε ξεχωριστή δράση επαναστατικής αλληλεγγύης που εκδηλώνεται στα μητροπολιτικά πεδία αυτές τις μέρες, για να συνεχίσουμε αμετανόητοι. Έχουμε το δίκαιο και την οργή. Και αυτό αρκεί για να φτάσουμε μέχρι το τέλος, με πίστη και προσήλωση για την αναγκαιότητα της επαναστατικής δικαιοσύνης. Μέχρι την νίκη, για να παραδώσουμε τις πόλεις στις φλόγες. Κάθε μέρα, κάθε νύχτα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή.
Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας-το αντάρτικο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη
Και ο θάνατος δε θα ‘χει πια εξουσία…
ΥΓ: Η απεργία πείνας του συντρόφου είναι ένας συλλογικός αγώνας κοινωνικά και ταξικά δικαιωμένος. Και αυτό μαρτυρά η υποστήριξη που βρίσκει από τα κατώτερα λαϊκά στρώματα μέχρι και τις προοδευτικές δυνάμεις διεθνώς. Μέσα σε αυτή τη δυστοπική συνθήκη αγωνιζόμαστε για να πολώσουμε τον ταξικό πόλεμο διαιρώντας τους εκμεταλλευόμενους με βάση τη κοινωνική συνείδηση. Σε αυτή τη στιγμή όξυνσης της ταξικής πάλης καταθέτουμε την βαθειά εκτίμηση μας προς την ιατρική κοινότητα που παρά τον παραγκονισμό που βιώνει ως εξαιρεμένη εργατική δύναμη μέσα στην πανδημική κρίση, στηρίζει τον αγώνα του συντρόφου υπερασπιζόμενη το ύστατο μέσο πάλης ενός κρατούμενου. Στη συντριπτική πλεοψηφία τους οι γιατροί ακόμα και με επίσημη ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ καταγγέλουν στην πράξη την απόπειρα αναγκαστικής σίτισης του απεργού ως σύγχρονο βασανιστήριο και αντιστέκονται στην τρομοκρατία που δέχονται από την αμερικανόδουλη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η αμέριστη αλληλεγγύη και η δύναμη στους κοινούς μας αγώνες είναι δεδομένη και θα φανεί στην πράξη.
Πυρήνες Άμεσης Δράσης-Οργάνωση Αναρχική Δράση
