Σε νέα πορεία διαμαρτυρίας υπέρ του παλαιστινιακού λαού στη Θεσσαλονίκη καλεί την Παρασκευή 14 Μαΐου η «Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)».
Συγκεκριμένα, το κάλεσμα έχει οριστεί στις 19.00 το απόγευμα στο Άγαλμα Βενιζέλου με αίτημα την «να παύσει η βαρβαρότητα του κράτους του Ισραήλ, για να μπλοκαριστεί η πολεμική προετοιμασία στην περιοχή, για έναν κοινό αγώνα των λαών της Μέσης Ανατολής και του κόσμου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, τον καπιταλισμό και το κράτος».
Aναλυτικά το κείμενο-κάλεσμα για τη συγκέντρωση:
«Ο εβραϊκός λαός κουβαλά στις πλάτες του μια τεράστια ιστορική εμπειρία και μια βαριά κληρονομιά αιώνων ξεριζωμού, διώξεων και αντισημιτικών πογκρόμ. Κουβαλά αιώνες περιθωριοποίησης, γκετοποίησης, χλευασμού και ρατσισμού. Και πάνω απ’ όλα, κουβαλά στη μνήμη του την κορυφαία φρίκη του Ολοκαυτώματος και της εντατικής βιομηχανοποίησης του θανάτου από τη ναζιστική κτηνωδία. Ακριβώς αυτή η ιστορική εμπειρία είναι που γεννά ένα εξίσου βαρύ ιστορικό χρέος για τον εβραϊκό λαό. Να μην επιτρέψει στο ισραηλινό κράτος να συνθλίψει την κληρονομιά αυτή κάτω από την μπότα του μιλιταρισμού, της κατοχικής βίας, της ρατσιστικής βαρβαρότητας και της νεοαποικιοκρατικής νοοτροπίας. Στον τόπο που ζούμε για αιώνες οι εβραϊκές κοινότητες αντιμετώπισαν τη δυσπιστία, τη μισαλλοδοξία, τη συκοφαντία και την αντισημιτική βία, που κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της ναζιστικής και φασιστικής κατοχής.
Δεκάδες χιλιάδες εβραίοι ξεριζώθηκαν απ’ αυτόν εδώ τον τόπο, είδαν τα σπίτια τους να λεηλατούνται και τους δικούς τους ανθρώπους να οδηγούνται στον αφανισμό. Δεκάδες χιλιάδες εβραίοι οδηγήθηκαν από την Ελλάδα στα στρατόπεδα εξόντωσης και λίγοι απ’ αυτούς κατάφεραν να σώσουν τις ζωές τους. Ταυτόχρονα, όμως, σ’ αυτόν εδώ τον τόπο χιλιάδες εβραίοι σώθηκαν από την αλληλεγγύη της Αντίστασης και εκατοντάδες απ’ αυτούς συμμετείχαν ενεργά στον αντικατοχικό αγώνα, στο πλευρό του Εαμικού κινήματος και του πολυεθνικού λαϊκού στρατού του ΕΛΑΣ.»
Από κείμενο του πολιτικού κρατουμένου Πολύκαρπου Γεωργιάδη
Λίγες μέρες πριν τις 15 Μαΐου, ημέρα της 73η επετείου της Νάκμπα, που στα αραβικά σημαίνει καταστροφή, οπότε και είχε αρχίσει ο ξεριζωμός του λαού της Παλαιστίνης, το κράτος του Ισραήλ πραγματοποίησε αεροπορική επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας, δολοφονώντας 20 ανθρώπους, ανάμεσά τους και 9 παιδιά και τραυματίζοντας περισσότερους από 300.
Τα τελευταία χρόνια τα φτωχότερα τμήματα του παλαιστινιακού λαού βρίσκονται αντιμέτωπα με έναν διαρκή κύκλο βίας με εξώσεις από τα σπίτια τους και επιθέσεις από φονταμενταλιστές Ισραηλινούς και την αστυνομία. Καταστολή δέχονται ταυτόχρονα και αντικατοχικές/ διεθνιστικές ισραηλινές οργανώσεις που αντιστέκονται στον μιλιταρισμό και τον σιωνισμό, ανάμεσά τους και δεκάδες αρνητές και αρνήτριες στράτευσης.
Τελευταίο καρέ της αιματοβαμμένης ιστορίας της Παλαιστίνης, είναι το απάνθρωπο σχέδιο εκτοπισμού των Παλαιστινίων από την Ανατολική Ιερουσαλήμ με εξώσεις οικογενειών Παλαιστινίων από τα σπίτια τους, με άμεση εγκατάσταση στη θέση τους Ισραηλινών εποίκων, με διακοπή των θρησκευτικών τελετουργιών των Παλαιστινίων γύρω από το τέμενος Αλ-Ακσά, με διαδηλώσεις φανατικών Εβραίων υπό την κάλυψη της αστυνομίας και με βίαιες αστυνομικές επιχειρήσεις.
«Η κλιμάκωση της βίας τόσο στα Ιεροσόλυμα όσο και στην Γάζα θα πρέπει να σταματήσει. Η Ελλάδα εκφράζει την έντονη ανησυχία της για τις πρόσφατες πυραυλικές επιθέσεις εναντίον αμάχου πληθυσμού στο Ισραήλ, οι οποίες είναι καταδικαστέες και καλεί για τον άμεσο τερματισμό τους.»
Από την ανακοίνωση του Ελληνικού ΥΠ.ΕΞ.
Σε αυτό το συνεχές έγκλημα στη Μέση Ανατολή συνένοχο είναι και το ελληνικό κράτος. Η Ελλάδα έχει πολλάκις στηρίξει την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών αλλά και τις μαζικές δολοφονίες των παλαιστινίων, ενώ τα τελευταία χρόνια η οικονομική/ ενεργειακή/ στρατιωτική συμμαχία των δύο αστικών τάξεων αναβαθμίζεται διαρκώς κάτω από την κηδεμονία των Η.Π.Α.. Από τον Τσίπρα που σε επίσκεψή του στο Ισραήλ δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσει ως «ιστορική πρωτεύουσα» του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ, βαθαίνοντας ταυτόχρονα τα εμπορικά και πολεμικά αλισβερίσια των δύο χωρών, μέχρι τον Μητσοτάκη που χάρισε την ΕΛΒΟ στην Ισραηλινή Πολεμική Βιομηχανία και υπογράφει τη μία πολεμική συμφωνία μετά την άλλη με μία χώρα που διατηρεί καθεστώς απαρχάιντ στο εσωτερικό της, η Ελλάδα ήταν και είναι συνένοχη.
«Αυτή η ιστορική κληρονομιά δυστυχίας και πόνου, αλλά και φιλίας και αλληλεγγύης, δεν μπορεί ούτε να σβηστεί, ούτε να εκφυλιστεί από την αστική ελληνοϊσραηλινή συμμαχία, από τους τυχοδιωκτικούς πολεμοκάπηλους άξονες, από τις αιματοβαμμένες επενδύσεις, από τους ανταγωνισμούς για τον έλεγχο ενεργειακών και εμπορικών οδών, τις μιλιταριστικές οχυρώσεις που εμφανίζονται ως “άμυνα”, τους γεωπολιτικούς ελιγμούς και τις κυνικές απόπειρες για γεωστρατηγική αναβάθμιση».
Από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ μέχρι την ΝΔ και την ακροδεξιά, σύσσωμη η ελληνική αστική τάξη έχει διατάξει το πολιτικό της προσωπικό να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο τον πολεμικό άξονα μεταξύ του Ισραήλ, της Ελλάδας, της Κύπρου και της στρατιωτικής δικτατορίας της Αιγύπτου, προσβλέποντας στα πιθανά κέρδη από τις εξορύξεις στις υπό διαμόρφωση ΑΟΖ.
Τη στιγμή που τα σύννεφα μιας περιφερειακής πολεμικής ανάφλεξης ή ακόμα ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου ρίχνουν μαύρη τη σκιά τους στο ήδη βαριά επιβαρυμένο από την 11ετή οικονομική λεηλασία, κοινωνικό σώμα.
Τη στιγμή που η ελληνική αστική τάξη και το κράτος της μπαίνουν ακόμα πιο βαθιά στο ρόλο του καλού και πειθήνιου στρατιώτη των ιμπεριαλιστών μετατρέποντας τη χώρα σε «πεδίο βολής φθηνό».
Τη στιγμή που ολόκληρη η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μία απέραντη Νατοϊκή βάση.
Τη στιγμή που για μεγάλο κομμάτι του λαού, της εργατικής τάξης, της νεολαίας αυτής της χώρας μοναδική προοπτική είναι η ανεργία, η φθηνή και πειθαρχημένη εργασία, η λουμπενοποίηση και ο εκφασισμός ή ακόμα το «κρέας στα κανόνια» αστών και ιμπεριαλιστών ∙
Ήρθε η ώρα να βγούμε μπροστά, να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν ως εργάτες, ως προλετάριοι, ως κομμουνιστές, ως αναρχικοί: για να ακουστεί η φωνή της Παλαιστίνης στα μετόπισθεν των δυτικών μητροπόλεων και να σπάσει η σιωπή που προωθούν οι κυβερνήσεις της Ευρώπης. Για να παύσει η βαρβαρότητα του κράτους του Ισραήλ, για να μπλοκαριστεί η πολεμική προετοιμασία στην περιοχή, για έναν κοινό αγώνα των λαών της Μέσης Ανατολής και του κόσμου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, τον καπιταλισμό και το κράτος.
