Μετά από 10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, τα μεγαλύτερα βάρη της οποίας σήκωσε στις πλάτες της η εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, αύξηση του κόστους ζωής, καθιέρωση ελαστικών σχέσεων εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις και μαζική ανεργία, το νομοσχέδιο που έρχεται τις επόμενες βδομάδες προς ψήφιση στη Βουλή, έρχεται να:
-Καταργήσει ουσιαστικά το 8ωρο αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για 10ωρη απασχόληση, να υπερδιπλασιάσει και να επισημοποιήσει τις απλήρωτες υπερωρίες αλλά και την Κυριακάτικη εργασία για περισσότερους κλάδους. Ουσιαστικό σημείο και πυρήνας σκέψης του νομοσχεδίου, είναι η εμπέδωση της ατομικής διαπραγμάτευσης για το ωράριο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Δεν υπάρχουν τάξεις παρά μόνο άτομα και έτσι καμία συλλογική διαπραγμάτευση/ σύμβαση δε θα μπαίνει μπροστά στις ατομικές συμφωνίες αφεντικών και εργατών/ εργατριών που “σαν ίσοι” θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το αν και πόσο θα δουλεύουν οι δεύτεροι για τις ανάγκες και τα κέρδη των πρώτων.
-Να δώσει το οριστικό χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με τη ΝΔ να παίρνει την σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ τελειοποιώντας το ψηφιακό φακέλωμα των σωματείων και την εγκαθίδρυση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας κάτι που σε συνδυασμό με διάταξη της προηγούμενης κυβέρνησης για υπεδιπλασιασμό των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία, ουσιαστικά την καταργεί ως μέσο διεκδίκησης και πάλης των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή ορίζεται πως τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων επιχειρήσεων και φορέων που η λειτουργία τους θεωρείται κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο οφείλει να δουλεύει ακόμα και σε περίπτωση κήρυξης απεργίας.
Επίσης, δίνεται η δυνατότητα στην εργοδοσία να επικαλεστεί ψυχολογική ή σωματική βία κατά τη διάρκεια της απεργιακής περιφρούρησης κάτι που οδηγεί αυτοδικαίως στην απόλυση αλλά και σε ποινικές διώξεις, ενώ η απεργία θα κρίνεται παράνομη και η εταιρεία θα μπορεί να διεκδικεί αποζημιώσεις.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται σε μια περίοδο όπου έχουν γίνει κανόνας τα ελλιπή μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς που κοστίζουν στην υγεία και στις ζωές πολλών εργαζομένων. Κάτι που αφορά τόσο την πανδημία κατά τη διάρκεια της οποίας κανένα μέτρο δεν έχει παρθεί σε εργοστάσια, εμπορικά κέντρα, σχολεία με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να μετακινούνται από και προς τις δουλειές τους στιβαγμένοι σε λεοφωρεία, όσο όμως και ευρύτερα τις συνθήκες εργασίας που εντατικοποιούνται με τους καπιταλιστές να βάζουν διαρκώς πιο ψηλά στο ζύγι τα κέρδη τους από τις ζωές μας.
Η ανάγκη συσπείρωσης της βάσης ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι επιτακτική, μπαίνει ως κύρια αιχμή, αλλά στέκεται για εμάς ως μία ακόμη πινελιά, ίσως και η τελειωτική, στο κάδρο του κύκλου της τρέχουσας ιστορίας που βιώνουμε.
Ενός νέου κύκλου όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης που επιταχύνθηκε από την πανδημία, ενός κύκλου ακόμα πιο μαζικής ανεργίας και φτώχειας, ενός κύκλου ακόμα πιο βίαιης αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, ενός κύκλου εντατικών ιδιωτικοποιήσεων.
Ενός κύκλου όπου μέσα σε ένα χρόνο καραντίνας έχουν περάσει νομοσχέδια που σπαταλούν δισεκατομμύρια για την πολεμική προετοιμασία της χώρας και για την καταστολή, νομοσχέδια που απαγορεύουν διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, νομοσχέδια που αφήνουν το περιβάλλον βορά στις ορέξεις των καπιταλιστών, νομοσχέδια που ιδιωτικοποιούν την Παιδεία, που μειώνουν τα κρατικά έξοδα για την Υγεία και τις κοινωνικές ανάγκες.
Ενός κύκλου όπου οι μετανάστες και οι μετανάστριες ζουν μία διαρκή κόλαση από τα σύνορα μέχρι τα κέντρα κράτησης και δεν τους δίνεται η δυνατότητα να εργαστούν, να μορφωθούν, να έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη, όπου οι έγκλειστοι και οι έγκλειστες σε φυλακές και ψυχιατρεία μένουν εκτεθειμένοι στον ιό και στερούνται των βασικών δικαιωμάτων τους.
Ο αγώνας ενάντια στην μισθωτή εργασία, ο αγώνας ενάντια στην ίδια την κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, ο αγώνας για το πέρασμα σε έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, προϋποθέτει και δένει διαλεκτικά με τον αγώνα που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι της εργατικής τάξης, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, μέσα από τα σωματεία αλλά και μέσα από πολιτικούς και κοινωνικούς σχηματισμούς, ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Ενάντια στις γραφειοκρατικές και αναθετικές λογικές που οδήγησαν την εργατική τάξη και την κοινωνία σε εκφυλισμό τόσο των σωματείων, όσο και των μαζικών αγώνων του 2010-2012 η “Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο” που συστάθηκε στη Θεσσαλονίκη καλεί σε μοτοπορεία το ερχόμενο Σάββατο 15/5 στις 12.00 στην Καμάρα.
Ελάστικα ωράρια, δεκάωρη δουλειά αυτή είναι η ανάπτυξη για τ’ αφεντικά
Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, τους ταξικούς αγώνες και την απεργία
Μοτοπορεία: Σάββατο 15/5 στις 12.00 στην Καμάρα
