Τη μία στιγμή βρίσκονται γύρω από χριστουγεννιάτικα οικογενειακά τραπέζια και την άλλη περιπολούν τους χώρους της φυλακής.
Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι δεν «καταλαβαίνουν» από γιορτές και αργίες αφού εκ των πραγμάτων η υπηρεσία τους δεν μπορεί να μείνει ακάλυπτη ποτέ.
Ρεπορτάζ: Θεοδώρα Απότα
«Η φυλακή “δουλεύει” 365 ημέρες το χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο» δηλώνει στο seleo.gr ο πρόεδρος των Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης, Δήμος Παπαθανασίου.
«Για εμάς», προσθέτει «δεν υπάρχουν Σαββατοκύριακα, γιορτές και αργίες».
Μάλιστα, τις ημέρες των εορτών, ο φόρτος εργασίας των σωφρονιστικών υπαλλήλων αυξάνεται καθώς είναι περισσότερα και τα επισκεπτήρια των κρατούμενων.
Τις παραμονές και ανήμερα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, όπως λέει, «όποιος θέλει να δει τον δικό του άνθρωπο, θα τον δει». Είναι ιδιαίτερα σημαντικό, όπως σημειώνει, καθώς οι κρατούμενοι έχουν την ανάγκη να έρθουν σε επαφή με τους οικείους τους. «Μας ενδιαφέρει να επικοινωνούν με τους συγγενείς τους, έτσι μένουν περισσότερο ήρεμοι, κοινωνικοποιούνται μέσω της επαφής με τις οικογένειές τους, κάτι που αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τον σωφρονισμό τους», αναφέρει ο κ. Παπαθανασίου τονίζοντας την προσπάθεια που καταβάλλεται ώστε η παραμονή του κάθε κρατούμενου να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο λειτουργική.
Πέρα από την αύξηση των επισκεπτηρίων που παρατηρείται κατά την εορταστική περίοδο, μέσα στις φυλακές δεν αλλάζουν και πολλά. Κατ’ εξαίρεση «οι κρατούμενοι παραμένουν εκτός κελιών και θαλάμων στις πτέρυγες με κλειστές τις κιγκλίδες την 31η Δεκεμβρίου έως τη 00.30 της 1ης Ιανουαρίου» και το …πρωτοχρονιάτικο τραπέζι στα καταστήματα κράτησης περιλαμβάνει το φαγητό «που πρεσβεύει η ελληνική θρησκευτική παράδοση. Βέβαια η μουσουλμανική κοινότητα έχει διαφορετικό συσσίτιο, γενικότερα όμως, ό,τι προβλέπεται από τον σωφρονιστικό κώδικα, τηρείται απαρεγκλίτως» υπογραμμίζει στο seleo.gr ο κ. Παπαθανασίου.
Για το πώς βιώνουν τις ημέρες των εορτών και την Πρωτοχρονιά εντός των φυλακών οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, ο κ. Παπαθανασίου δηλώνει ότι «ανεξαρτήτως ημέρας, εδώ μέσα χάνουμε το χρόνο, δεδομένου ότι αφήνουμε εκτός κάθε μέσο επικοινωνίας, με τον έξω κόσμο». Κλείνει, λοιπόν, κάθε δίαυλος επικοινωνίας με αποτέλεσμα -πέρα από τους κρατούμενους- να βιώνουν τον εγκλεισμό και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι. «Ζούμε τον εγκλεισμό καθημερινά, πολλοί συνάδελφοι έχουν πάθει burn out. Μιλάμε για έναν κλάδο που υποφέρει ψυχολογικά, δεν το αντέχουν όλοι» σημειώνει.
Τονίζει, τέλος, ότι «οι μειώσεις μισθών που έχουμε υποστεί οδήγησαν πολλούς συναδέλφους στο να αποχωρήσουν με αποτέλεσμα η φύλαξη, συνολικά στη χώρα, να υπολειτουργεί, αφού δεν έγιναν σε καμία περίπτωση οι προσλήψεις που χρειάζονται».
