Το «Death Of Slim Shady – Coup De Grace» κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες αλλά διχάζει κριτικούς και κοινό. Πόσο κακός μπορεί να γίνει ο Marshall Mathers; Πολύ.
Είχε πολλά χρόνια να βγάλει νέο άλμπουμ ο Eminem, κι αυτό από μόνο του δίνει ένα μεγάλο βάρος στο γεγονός. Μάλλον δεν γίνεται να μην υπάρχει διχασμός, κι όμως εμείς θα πούμε πως το «Death Of Slim Shady – Coup De Grace» είναι καλό, με τον τρόπο του. Η αλήθεια είναι πως μας πιάνει μία μελαγχολία για το παλιό ραπ που μάθαμε από την δεκαετία του ΄90, και ο Eminem δυστυχώς ή ευτυχώς ξέρει να το κάνει με την καλύτερη τεχνική που υπάρχει εκεί έξω.
Πόσο ακόμα να αντέξει κανείς όλα εκείνα τα hip hop αλμπουμ που οι ράπερ απλά μουρμουρίζουν λες και έχουν πάθει εγκεφαλικό ή είναι «too high για να τα πούνε»; Επιτέλους ο Eminem «τα λέει» ακόμη και αν δεν αρέσει σε κάποιους γιατί μπορεί να μην είναι «πρωτοποριακό» ή αρκετά «rad» για το σήμερα και το «meta» τους. Τα είδαμε κι αυτά ναι, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν μας έδωσαν και κάτι στο τέλος. Πόσο ακόμη να ακούσουμε όλο αυτό το «purple lean» αδιάφορο ραπ;
Εντάξει σίγουρα περνάνε τα χρόνια και ο Eminem δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε, αλλά αυτό δεν μας σταματάει από το να απολαύσουμε τη χροιά του και το απαράμιλλο flow του. Εντάξει οι ρίμες δεν είναι οι πιο intellectual που υπάρχουν εκεί έξω, σίγουρα η μουσική δεν είναι η πιο σούπερ-ψαγμένη, αλλά όμως ένα άλμπουμ Eminem είναι πάντα…ένα άλμπουμ Eminem. Ναι ο άνθρωπος έχει flow και το ρίχνει στα μούτρα μας με στυλ. Και ναι κάποια κομμάτια θυμίζουν τον παλιό καλό Eminem.
Ποιος όμως δεν απολαμβάνει ρε παιδιά λίγο παλιό καλό cringe Eminem; Στις εποχές που ζούμε λίγο «κακό» ραπ δεν είναι και τόσο κακό τελικά. Γιατί πρέπει να είναι όλα πρωτοποριακά και «μπροστά», για πρέπει όλα να είναι συνεχως «φιλικά προς το περιβάλλον»; Ίσως μερικά πράγματα πρέπει να παραμένουν έτσι όπως ήταν παλιά. Κι όχι δεν πάσχουμε από κάποια vintage μανία ή μία ξώφαλτση κρίση μέσης ηλικίας, απλά γουστάρουμε ακόμη ένα καλό, κλασικό ραπ κομμάτι με την φωνή του Eminem που τα χώνει χοντρά και χωρίς αύριο.
Είναι ένα άλμπουμ βαθιά «πειραγμένο» με έναν μόνο τρόπο νομίζω που μόνο ο Eminem ξέρει. Κακίες – ναι χωρίς λόγο – εκτοξεύονται σε κάθε κομμάτι και μερικές για γνωστά ονόματα όπως ο Christopher Reeves. Ο Eminem είναι «κακιασμένος» φουλ και δεν μασάει τίποτα. Κι αυτό τελικά μέσα σε όλη αυτή την αηδιαστική πολιτική ορθότητα στη οποία «βουλοπλέουμε» όλοι μας είναι μάλλον μία σανίδα σωτηρίας για μερικούς. Εδώ έχουμε έναν Slim Shady να μην μασάει τα λόγια του και να τα βάζει με όλους και με όλα, κι όταν λέμε όλα, εννοούμε ΟΛΑ.
Ναι σύμφωνοι, μπορεί ο Sim Shady να μην άλλαξε ούτε εκατοστό από εκείνο το cringe πλάσμα που μάθαμε από τα προηγούμενα άλμπουμ του, και να είναι κάπως λυπηρό για κάποιους να μην βλέπουν καμία διάθεση για αλλαγή, κι όμως εμείς θα μείνουμε σταθεροί στη θέση μας πως ΔΕΝ είναι εύκολο να μην αλλάξεις μέσα στα χρόνια. Και στην τελική όταν έχεις φτάσει στην κορυφή, τότε γιατί να θέλεις να πας πιο κάτω; Αυτή είναι η συνταγή για τον Eminem, τέλος.
Και όπως είπε κάποτε ο Oscar Wilde: «Δώσε σε κάποιον μία μάσκα και θα σου πει την αλήθεια». Αυτό ακριβώς κάνει εδώ ο Marshall Mathers και το κάνει καλά με τη μάσκα του Slim.
Το «Death Of Slim Shady – Coup De Grace» είναι απλά απολαυστικό μέσα σε μία έρημο από ατελείωτη βαρεμάρα.
