Άλλες φορές ήταν η κακιά πεθερά, άλλες η αυστηρή μάνα, άλλες η αδερφή με το βλοσυρό βλέμμα. Ο ρόλος της κακιάς ήταν εκείνος που συνήθως δινόταν στην Τασσώ Καββαδία στον κινηματογράφο και η ηθοποιός έτσι έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μας, αν και στην πραγματικότητα ήταν το ακριβώς αντίθετο. Η Τασσώ Καββαδία γεννήθηκε στην Πάτρα στις 10 Ιανουαρίου του 1921 και έζησε εκεί τα παιδικά και νεανικά της χρόνια.
Όταν θέλησε να σπουδάσει, ο πατέρας της, της το απαγόρευσε. Μάλιστα την πάντρεψε, το 1942, με τον βιομήχανο Αντώνη Σαλαπάτα και από τον γάμο αυτό απέκτησε τρία παιδιά, τον Γιώργο, τον Βασίλη και την Ευγενία. Σύντομα πήρε όμως διαζύγιο και έφυγε για να σπουδάσει στην Αθήνα. Έκανε και δεύτερο γάμο με τον συγγραφέα Βασίλη Καζαντζή το 1965.
Σπούδασε πιάνο στην Αθήνα, ζωγραφική και διακόσμηση στο Παρίσι, σκηνογραφία και ενδυματολογία κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης κοντά στον Κάρολο Κουν.
Από το 1954 έως το 1967 εργάστηκε στο ραδιόφωνο ως δημιουργός και εκτελέστρια. Από το 1955 ως το 1969 εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά ως συντάκτρια του ελεύθερου και καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Επίσης, ασχολήθηκε με λογοτεχνικές και άλλες μεταφράσεις.
Έχει συμμετάσχει από το 1954 σε ελληνικές και ξένες παραστάσεις και έργα στο θέατρο και τον κινηματογράφο ενώ έχει εμφανιστεί και στην τηλεόραση. Στο θέατρο έπαιξε ρόλους που κάλυπταν σχεδόν όλη την γκάμα του ρεπερτορίου εκτός από αρχαία τραγωδία.
Πέθανε στις 18 Δεκεμβρίου 2010 και η κηδεία της έγινε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Η Φίνος Φιλμ τιμά την Τασσώ Καββαδία – Το βίντεο για τα 13 χρόνια από τον θάνατό της
Η Τασσώ Καββαδία πέθανε λίγο πριν κλείσει τα 90 της χρόνια και ανήμερα της 18ης Δεκεμβρίου η Φίνος Φιλμ την τίμησε με ένα βίντεο με σκηνές της από τις ταινίες «Όλγα Αγάπη μου», «Ιστορία μιας Ζωής», «Το Κλωτσοσκούφι», «Η Στεφανία», «Κοινωνία Ώρα Μηδέν», «Πολύ Αργά για Δάκρυα» και «Μια Τρελλή Τρελλή Σαραντάρα».
Στη λεζάντα της ανάρτησης γράφει: «Με φυσική ευγένεια και ξεχωριστή φυσιογνωμία, η Τασσώ Καββαδία δημιούργησε το δικό της προσωπικό στυλ, με το οποίο θα μείνει για πάντα στη συλλογική μνήμη. Η υψηλή υποκριτική της ικανότητα, η θεατρική της παιδεία και το καθηλωτικό της βλέμμα αποτέλεσαν το διαβατήριο για μία γεμάτη και δημιουργική καριέρα».
