«Ραγίζει» καρδιές η επιχειρηματίας στην πρώτη της συνέντευξη μετά τον θάνατο του συζύγου της
Στο πένθος έχει βυθιστεί η Δέσποινα Μοιραράκη, μετά την απώλεια του Γιάννη Κοντούλη.
Ο επί 11 χρόνια σύζυγός της έδινε μάχη με τον καρκίνο και τα ξημερώματα της Παρασκευής (24/6) άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 58 ετών στο Ιατρικό Κέντρο, όπου και νοσηλευόταν.
Η επιχειρηματίας είπε στο ναύαρχο της καρδιάς της το τελευταίο «αντίο» την Τετάρτη (29/6) και ο επικήδειος της συγκλόνισε. Μη μπορώντας να αντέξει την κατάσταση, ξέσπασε σε λυγμούς
«Είπαμε και οι δύο ότι θα το ξεπεράσουμε μαζί»
Η ίδια, λίγα 24ωρα μετά, μίλησε για πρώτη φορά για την περιπέτεια υγείας του άνδρα της.
Στα τέλη του 2018 ο Γιάννης Κοντούλης διαγνώστηκε με καρκίνο στην αμυγδαλή. «Μας είπαν οι γιατροί: “Μη σας ανησυχεί, είναι κάτι αντιμετωπίσιμο” και ξεκίνησε αμέσως χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Μάλιστα, την ώρα που το διαπίστωσε, που του ήρθαν στο mail του τα αποτελέσματα της βιοψίας, είχα τη μεγάλη έκθεση στο Hilton και δεν μου είπε απολύτως τίποτα», είπε αρχικά στο Secret των Παραπολιτικών και την Σάσα Σταμάτη.
Και πρόσθεσε: «Μόλις τελείωσε η έκθεση και ήρθαμε στο σπίτι μας, μου το ανακοίνωσε. Είπαμε και οι δύο ότι θα το ξεπεράσουμε μαζί, κοιταχτήκαμε στα μάτια, αγκαλιαστήκαμε. Υποσχεθήκαμε να μην το μάθει κανείς. Δεν θέλω να με λυπάται κανείς, δεν θέλω να μας λυπάται κανείς. Απαγορεύεται να μας λυπούνται». 
«Η περιπέτεια ξεκίνησε και σιγά σιγά εξελισσόταν σε έναν Γολγοθά. Η νόσος προχωρούσε, κάναμε θεραπείες, χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες, άρχισε να χάνει κιλά, αλλά για εμάς το μεγάλο δώρο εκείνη τη στιγμή ήταν ότι ήρθε στην Ελλάδα ο κοροναϊός και άρχισε η καραντίνα και η απαγόρευση κυκλοφορίας. Αυτό μας βοήθησε υπερβολικά, καθώς δεν κυκλοφορούσαμε και δεν μπορούσε κανείς να τον δει από κοντά. Έτσι πέρασαν δυόμισι χρόνια μέχρι τα μέσα του 2021», σημείωσε.
«Οι εγχειρήσεις ξεκίνησαν από τον εγκέφαλο»
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην επέτειο για τα δέκα χρόνια του γάμου τους.
«Η νόσος προχωρούσε, εκείνος γνώριζε τα πάντα, αλλά είχε τεράστια θέληση και δίψα για ζωή. Πέρυσι, την 1η Ιουνίου, πήγαμε στη Μύκονο για να γιορτάσουμε τα δέκα χρόνια επετείου του γάμου μας. Από τον Σεπτέμβριο άρχισε η φθίνουσα πορεία. Ξεκίνησαν οι εγχειρήσεις στον εγκέφαλο, μετά έκανε στο έντερο.
1η Μαΐου του 2022 ήταν τα γενέθλιά μου και με ρώτησε τρεις μέρες πριν: “Δεσποινούλα, δεν θα πάμε στον Ωρωπό, στο σπίτι μας, να γιορτάσουμε τα γενέθλιά σου, όπως κάθε χρόνο”; Και του είπα: “Γιαννάκη μου, είμαι πολύ κουρασμένη, καλύτερα να το αποφύγουμε”. Με ρώτησε: “Γιατί; Συμβαίνει κάτι; Υπάρχει κάτι που μας κωλύει”; Πήγαμε τελικά και κάναμε τα γενέθλιά μου με τους γονείς μου, τα παιδιά μου και τους κουμπάρους μας», είπε.
«Μου λείπει η παρουσία του, η στήριξή του, το αγέρωχο ανάστημά του, το βλέμμα του που ήταν γεμάτο αγάπη, θαυμασμό και προστασία για μένα. Με συνόδευε παντού και ποτέ δεν με άφηνε. Δεν ξέρω γιατί μου τον στέρησε ο Θεός αυτόν τον άνθρωπο», εξομολογήθηκε στο τέλος
