Η τέχνη της δεν είναι από τις συνηθισμένες και η …καλλιτεχνία της έλκεται από την πρωτοτυπία. Η Άννα Λαζοπούλου μπορεί ως αντικείμενο καθημερινής εργασίας να έχει τα ανταλλακτικά αυτοκινήτων, αλλά ο περισσότερος χρόνος της είναι αφιερωμένος στο να κεντά και να εμπορεύεται χειροποίητες τσάντες, δίνοντας ξεχωριστό στυλ σ’ ένα από τα απαραίτητα γυναικεία αξεσουάρ.
Τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει, μάλιστα, να δημιουργήσει δικές της μοδάτες συλλογές και στην τελευταία έχει δώσει τον τίτλο «μπουζούκι» καθώς έχει αντλήσει τις ιδέες για τα χειροποίητα κεντήματα πάνω στις τσάντες, από τα μοτίβα και τα σχήματα του δημοφιλέστερου λαϊκού μουσικού οργάνου.
Σε μία εποχή που τα αξεσουάρ χαμηλού κόστους έχουν πλημμυρίσει την ελληνική αγορά, στη Θεσσαλονίκη, ελάχιστοι είναι πλέον οι βιοτέχνες που επιμένουν να επεξεργάζονται το δέρμα με άλλα διακοσμητικά υλικά για να δημιουργήσουν ένα γνήσιο χειροποίητο προϊόν. Οι λιγοστοί αυτοί τεχνίτες είναι ωστόσο οι μοναδικοί συνεργάτες και «σύμμαχοι» στην προσπάθεια της κ. Λαζοπούλου να συνθέσει δέρμα, κέντημα και στυλ για να κυκλοφορήσουν στην αγορά ξεχωριστές τσάντες και τσαντάκια.
«Πριν ξεκινήσω το κάθε κέντημα, έχω στο μυαλό μου ακριβώς το στιλ της τσάντας που θα το “φιλοξενήσει”, το χρώμα της, την ποιότητα του δέρματός της, ακόμη και το ακριβές σημείο στο οποίο θα τοποθετηθεί», λέει στο Αθηναϊκό / Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η κ Λαζοπούλου. «Μερικές φορές»- προσέθεσε- «έχω εκ των προτέρων στο μυαλό μου και την φιγούρα της γυναίκας που θα την κρατήσει». «Αν για παράδειγμα πρόκειται για μία μαύρη τσάντα με πολλές “χρυσές” λεπτομέρειες, φαντάζομαι να την κρατάει μία κυρία. Όταν δημιουργώ κάτι πολύχρωμο, το φαντάζομαι πάνω σε μία νέα κοπέλα που πάει το βράδυ σε ένα κλαμπ».
Κάθε μία από αυτές τις χειροποίητες τσάντες είναι μοναδική και απαιτούνται έως και τέσσερις μήνες για την κατασκευή της. Γι’ αυτό και πωλείται ως «έργο τέχνης» και δεν απευθύνεται σε όλα τα βαλάντια.
Όλα ξεκίνησαν όταν η 60χρονη ιδιοκτήτρια επιχείρησης με ανταλλακτικά αυτοκινήτων, στην αναζήτηση του τρόπου που θα της διώχνει το άγχος της δουλειάς, έβγαλε το κέντημα από το μπαούλο, εκεί όπου το είχε κλείσει μαζί με τις παιδικές της αναμνήσεις. «Στα μαθητικά μου χρόνια κεντούσαν όλα τα κορίτσια. Αποφάσισα να αρχίσω ξανά το κέντημα ως χόμπι και παρατήρησα ότι με ηρεμεί και με αποφορτίζει», λέει η κα Λαζοπούλου.
Όσο όμως το κέντημα λειτουργούσε θετικά στην ψυχολογία της, τόσο τα εργόχειρα… περίσσευαν. Η στενάχωρη διαπίστωση που της προκαλούσε το γεγονός ότι δεν βρίσκουν μία θέση που να τους αξίζει, την έφερε ένα βήμα πριν παρατήσει για δεύτερη φορά αυτήν την ασχολία. Και τότε, όπως είπε, μία τσάντα σε μία βιτρίνα της έδωσε τη λύση!
«Η δουλειά μου προϋποθέτει πολλά ταξίδια στην Ευρώπη. Σε ένα από αυτά, είδα μία κεντημένη τσάντα και αποφάσισα να κάνω το ίδιο. Από την ιδέα αυτή, γεννήθηκε η εταιρεία της που δημιουργεί χειροποίητες, κεντημένες τσάντες.
Έμπνευση για την Άννα Λαζοπούλου αποτέλεσε το ίδιο το κέντημα, που πρωταγωνιστεί σε εργόχειρα μιας παλαιότερης εποχής, στην παράδοση και τη λαογραφία και μάλιστα όχι μόνο την ελληνική. «Δεν μένω μόνο σε κλασικά μοτίβα. Συχνά κάνω συνδυασμούς παραδοσιακών σχεδίων με άλλα της φαντασίας μου, ενώ υπάρχουν και εξ ολοκλήρου δικά μου σχέδια».
Για την πρόσφατη έμπνευσή της, για τα σχέδια που προέρχονται από τον διάκοσμο του μπουζουκιού, ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι η «συγκεκριμένη σειρά αποτελείται από έξι διαφορετικές τσάντες σε ίδιες όμως αποχρώσεις. Έχουν όλες μαύρο, χρυσό και ασημί και το μοτίβο τους μοιάζει με αυτό πάνω στο ελληνικό αγαπημένο όργανο». Οι επόμενες δύο συλλογές της που είναι στα… σκαριά, θα είναι τα “νυχτολούλουδα” και τα “κοσμήματα”…
