Σε συνέντευξη της στο περιοδικό ΟΚ!, η Δέσποινα Βανδή μίλησε για την επιρροή που ασκούσαν πάνω της οι φήμες που υπήρχαν για εκείνη, την περίοδο της μεγάλης επιτυχίας αλλά και πώς διαχειριζόταν το παιχνίδι της δημοσιότητας.
Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε πως “για πολλά χρόνια –τα χρόνια της μεγάλης επιτυχίας- δεν απολάμβανα τα πράγματα όπως θα έπρεπε να τα απολαύσω. Έτρεχαν όλα γύρω μου με ιλιγγιώδη ταχύτητα κι εγώ έτρεχα να τα προλάβω. Μοιραία ασχολούμουν με τα σωστά αλλά και με πολλά λάθος πράγματα, όπως, για παράδειγμα, με την εξωτερική μου εμφάνιση ή ό,τι γραφόταν στον Τύπο για μένα. Με φήμες που με στενοχωρούσαν πολύ και δεν μπορούσα να αλλάξω. Ήταν ένα αίσθημα πιεστικό. Με πίκραινε το ότι κάποιοι με παρουσίαζαν σαν τέρας.”
Όσον αφορά τα παιδιά της και την περίοδο εκείνη που ήρθε η ίδια είπε πως “τα παιδιά ήρθαν γρήγορα μετά τον γάμο μας, άλλωστε ήμασταν ήδη τέσσερα χρόνια μαζί –ήταν συνειδητή επιλογή η δημιουργία οικογένειας. Ήθελα πάρα πολύ να κάνω παιδιά και ήθελα πάρα πολύ να είμαι με τον άνθρωπό μου όσο ήμουν έγκυος. Άρα το να ακολουθήσω τον Ντέμη στη Μαδρίτη ήταν για μένα κάτι πάρα πολύ φυ”σιολογικό – ούτε ασυνήθιστο ούτε ακραίο. Έτυχε απλώς να συμβεί την εποχή που το “Γεια έκανε επιτυχία στο εξωτερικό – βλέπεις, δεν μπορούσαμε να συντονιστούμε με το σύμπαν! Σκέψου πως μια μέρα που περπατούσα στους δρόμους της Μαδρίτης (ο γιατρός μου είχε πει πως έπρεπε να περπατάω μία ώρα την ημέρα για να “κατέβει” το μωρό) με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος Λεβέντης για να μου πει πως το κομμάτι είχε σκαρφαλώσει στην πρώτη θέση του αμερικανικού Billboard και σχεδόν δεν του μίλησα. Το μυαλό μου ήταν αλλού”.
Κλείνοντας, αποκάλυψε τις δυσκολίες που πέρασε στην καριέρα της λόγω των συνθηκών, τονίζοντας πως “με τη Μελίνα έζησα ολοκληρωτικά τη μητρότητα, έζησα τις πάνες, τα γάλατα, τα ξενύχτια, τα κλάματα και το σπάσιμο νεύρων από την αϋπνία και την εξάντληση. Θυμάμαι, χαρακτηριστικά, πως γράφαμε το “Στην αυλή του Παραδείσου” κι έκλειναν τα μάτια μου μέσα στο στούντιο. Ο Φοίβος νόμιζε πως ερμηνεύω ή πως έχω χαθεί μες στην ατμόσφαιρα του τραγουδιού κι εγώ κατέρρεα από τα συνεχόμενα ξενύχτια πλάι στην κούνια της Μελίνας. Δεν του το είπα ποτέ αυτό, τώρα το μαθαίνει”.
