Ο Θοδωρής Αθερίδης σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τη φιλία του με τον Νίκο Σεργιανόπουλο.
«Όλοι μου οι φίλοι έπαιρναν ναρκωτικά αλλά εμένα με φύλαξε ο φόβος. Δεν έπαιρνα ούτε καν τα αντιβιοτικά που μπορεί να μου έγραφε ο γιατρός. Το αλκοόλ ήταν κοινωνικά αποδεκτό. Όταν αυτό με έναν ωραίο τρόπο σε χαλαρώνει, είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να την πατήσεις.
Είχα κρίσεις πανικού και με το αλκοόλ χαλάρωνα. Έκανα αγχόλυση. Δεν θα είχα γίνει αλκοολικός αν η αγχώδης ψυχονεύρωση που έχω εμφανιζόταν παρωδικά, αλλά με έλουζε και για να φύγει έπινα», είπε αρχικά ο Θοδωρής Αθερίδης.
Για τον πολύ καλό του φίλο, τον Νίκο Σεργιανόπουλο, ο Θοδωρής Αθερίδης είπε: «Με ξύπνησε η σύζυγός μου τότε και μου είπε “σφάξανε τον Νίκο”. Ήταν μεγάλο σοκ. Με τον Νίκο γνωριστήκαμε το 1989 σε θίασο και από το 1991 γίναμε κολλητοί μέχρι που αποτραβήχτηκα εγώ το 2000 για να μην ξαναπέσω στο αλκοόλ, αντί να βγάλω αυτόν από εκεί. Ο Νίκος έπινε πάρα πολύ. Τα είχε κάνει λίγο κουλουβάχατα. Δεν γνωρίζω κάποιον που να τον έχει αντιπαθήσει».
Ο Θοδωρής Αθερίδης συμπλήρωσε για τον Νίκο Σεργιανόπουλο: «Όλες οι γυναίκες ήταν ερωτευμένες μαζί του, ενώ σου έδινε διαρκώς την αίσθηση ότι πρέπει να τον προστατεύσεις γιατί θα σπάσει. Μιλάγαμε στο τηλέφωνο, αλλά δεν βρισκόμασταν από κοντά. Τον απέφευγα για να μην ξανακυλήσω εγώ στο αλκοόλ και του το είχα πει κιόλας.
Δεν τον πείραζε αυτό, ούτε είχα ενοχικό σύνδρομο. Η ψυχή του ήταν ζεστό ψωμί. Δεν είχε έλλειψη αυτοεκτίμησης. Ήταν ένας τρόπος να διαβάζει την πραγματικότητα με γκολ από τα αποδυτήρια και ότι το ματς δεν γυρίζει. Ο Νίκος θα μπορούσε να είναι ένας Καρυωτάκης και αυτό εννοώ όταν μιλάω για την ήττα».
