Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης και η Λένα Δροσάκη παραχώρησαν συνέντευξη στο περιοδικό OK! και μιλούν, μεταξύ άλλων, για το πόσο δύσκολα ήταν κατά τη διάρκεια της καραντίνας καθώς ο μικρός τους γιος, ο Αναστάσης, νόσησε σε ηλικία οκτώ μηνών από κορονοϊό.
Οι ίδιοι περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια αυτές τις δύσκολες στιγμές που βίωσαν…
Πριν από λίγες μέρες βαφτίσατε τον γιο σας – το «Μπουρδουμάκι» του Instagram έχει πλέον όνομα: Ανάστασης. Πώς ήταν εκείνη η ημέρα;
Λένα: Ήταν πάρα πολύ όμορφη. Φωτεινή και συγκινητική.
Αλέξανδρος: Ήταν μια πολύ γλυκιά, προσωπική στιγμή. Κι έγινε ακόμη πιο όμορφη γιατί τη μοιραστήκαμε με λίγους συγγενείς και μερικούς πολύ καλούς φίλους.
Αναστασης γιατί;
Αλέξανδρος: «Αναστάσης» ήταν το όνομα του πατέρα μου. Η Λένα το διάλεξε – υπό τον όρο να μη φωνάξουμε ποτέ το παιδί «Τάσο». (Γελάει.)
Ποιος από τους δύο είχε το περισσότερο άγχος;
Λένα: Εγώ νομίζω, αν και δεν το περίμενα. Ανησυχούσα για το αν θα τα προλάβουμε όλα και, κυρίως, για το παιδί- για το πώς θα αντιδράσει. Ευτυχώς, ο μικρός ήταν ήρεμος και γλυκός, απολάμβανε την αγάπη που έπαιρνε απ’ όλους και παρατηρούσε με περιέργεια όσα γίνονταν τριγύρω. Μόνο προς το τέλος έκλαψε λίγο, την ώρα του μυστηρίου.
Αλέξανδρος: Αγχωθήκαμε και οι δύο για τον Covid-19, για τα μέτρα, για το παιδί. Ήταν και μια ημέρα περίεργη, με άστατο καιρό. Κάποια στιγμή φαινόταν πως θα έβρεχε κι αυτό θα δυσκόλευε κι εμάς και τους καλεσμένους μας, αφού το τραπέζι γινόταν σε ανοιχτό χώρο. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά. Μάλιστα, μετά και την αλλαγή των μέτρων για τις εκδηλώσεις σε ανοιχτούς χώρους, καταφέραμε να έχουμε και μουσική – ήταν μια κανονική γιορτή.
Με πυροτεχνήματα!
Λένα: Για τα πυροτεχνήματα εγώ δεν ήξερα τίποτα. Αυτό ήταν μία από τις
εκπλήξεις του Αλέξανδρου.
Αλέξανδρος: Ναι, η Λένα ήθελε να βάλει τον μικρό για ύπνο κι εγώ της
έλεγα: «Όχι ακόμα, περίμενε λίγο ακόμα…».
«Εκπλήξεις» ακούω, άρα ήταν πολλές.
Λένα: Κάποια στιγμή ο Αλέξανδρος πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε.
Μου αφιέρωσε ένα τραγούδι.
Ποιο;
Αλέξανδρος: Το Να μ‘ αγαπάς από τους Τρίφωνο. Ήταν και είναι ένα από τα αγαπημένα τραγούδια της Λένας – από τότε που τη γνώρισα έγινε και δικό μου.
Με δυο λόγια, ήταν αυτή η ημέρα όπως την είχατε ονειρευτεί;
Λένα: Και με το παραπάνω. Εγώ ομολογώ πως δεν περίμενα να περάσω τόσο καλά.
Αλέξανδρος: Ήταν μια μέρα υπέροχη, πλούσια σε συναισθήματα, έντονη. Έτσι πρέπει. Όταν αγαπάς, πρέπει να τα ζεις όλα με ένταση και ειλικρίνεια.
Ήταν και το φωτεινό τέλος ενός κακού και σκοτεινού χειμώνα με εγκυμοσύνη και γέννα μέσα στην καραντίνα. Περιττό να ρωτήσω αν φοβόσασταν…
Λένα: Στην αρχή φοβόμασταν πάρα πολύ γιατί η κατάσταση ήταν αρκετά συγκεχυμένη. Δεν ξέραμε πολλά για τον κορονοϊό και οι γιατροί δεν μπορούσαν να μας διαφωτίσουν, δεν υπήρχαν μελέτες, τίποτα. Επιπλέον, την Πρωτοχρονιά του 2020 -εγώ ήμουν ήδη έγκυος τότε- είχαμε ταξιδέψει στο Μιλάνο χωρίς να γνωρίζουμε για τον Covid-19. Αυτό το διάστημα ήταν περίεργο και αβέβαιο για μένα, ενώ επιπλέον είχα και μια δύσκολη εγκυμοσύνη. Μετά, με το που άρχισα να συνέρχομαι λίγο, μας έκλεισαν μέσα.
Αλέξανδρος: Στο δεύτερο lockdown, όταν πια είχε γεννηθεί ο Ανάστασης, ο φόβος μετριαζόταν από τη χαρά του παιδιού. Αυτή η δεύτερη καραντίνα, η αναγκαστική παύση, αν θες, εμένα μάλλον μου έκανε καλό. Πέρασα πάρα πολλές ώρες με τον γιο μου, τον έζησα πιο πολύ, περισσότερο από το αν είχε γεννηθεί κάποια άλλη στιγμή. Από αυτή την άποψη, είμαι ευγνωμών για αυτή τη συγκυρία. Σίγουρα, όμως, δεν ήταν εύκολη η ζωή με μωρό και τον κορονοϊό.
… που στο τέλος δεν καταφέρατε να αποφύγετε. Κολλήσατε οικογενειακώς! Πώς το περάσατε; Ποιος δυσκολεύτηκε περισσότερο;
Λένα: Εγώ μάλλον. Βλέπεις, έτυχε πριν αρρωστήσω να έχω κάνει μια μικρή επέμβαση, οπότε ο οργανισμός μου ήταν πιο ευάλωτος κι έτσι ο ιός με βρήκε αδύναμη και με «έριξε» κάτω. Είχα 40 πυρετό για πολλές ημέρες, πόνους στα κόκαλα και μια αδιανόητη κόπωση που αργεί να φύγει. Ακόμα και τώρα, αν κουραστώ λίγο παραπάνω, δυσκολεύομαι στην αναπνοή. Ευτυχώς, ο Αλέξανδρος το πέρασε σχετικά ανώδυνα, οπότε πρόσεχε εκείνος τον μικρό.
Αλέξανδρος: Και ο Ανάστασης έκανε υψηλό πυρετό, ειδικά 2-3 ημέρες πολύ υψηλό. Φοβηθήκαμε. Τον πήγαμε δύο φορές στο νοσοκομείο, αλλά κι εκεί το τοπίο ήταν θολό, αφού οι γιατροί δεν ήξεραν πολλά για το πώς αντιδρά ένα μωρό 8 μηνών στη θεραπευτική αγωγή. Ευτυχώς, στο τέλος, όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Αυτή η πανδημία μας δοκίμασε και μας ένωσε πολύ!
Πηγή: ΟΚ!
