Για την επίθεση που δέχτηκε και που του άλλαξε τη ζωή, αφού είχε ως αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό του ποδιού του, μίλησε ο Ετεοκλής Παύλου, με τα λόγια του να συγκλονίζουν. Ο αθλητής και παρουσιαστής βρέθηκε μαζί με τη σύζυγό του, Ελένη Χατζίδου, στην εκπομπή «Status» και περιέγραψε πώς επηρεάστηκε έκτοτε η ζωή του, ενώ αποκάλυψε και τις αντιδράσεις του όταν ξύπνησε από το κώμα που είχε πέσει μετά τον τραυματισμό του, και ήρθε αντιμέτωπος με μια νέα πραγματικότητα. «Το συγκεκριμένο, ως συμβάν είναι για να σου καταστρέψει τη ζωή. Θεωρώ ότι είναι πολύ στενάχωρο για τους ανθρώπους γενικότερα ότι καταλαβαίνουμε το νόημα της ζωής πέντε με δέκα δευτερόλεπτα πριν πεθάνουμε. Τότε είναι που καταλαβαίνεις και νιώθεις αυτή τη ματαιότητα και λες “αυτό ήταν η ζωή, πέρασε”. Ακούγεται πολύ απλό, αλλά είναι πολύ σοκαριστικό.
Το κρύο του θανάτου είναι πολύ βαρύ να το νιώσεις. Αφού έχεις νιώσει όμως αυτό το συναίσθημα, είναι πολύ μεγάλη ευλογία και τύχη να μπορείς να ξαναέρθεις στη ζωή και να την διεκδικείς από την αρχή. Είσαι σε μια πολύ πλεονεκτική θέση, ακόμα και έχοντας μια μεγάλη και σοβαρή αναπηρία, όπως είναι το να χάσεις το πόδι σου», είπε αρχικά ο Ετεοκλής Παύλου. «Ήμουν στην υποδοχή ενός μαγαζιού. Στη διάρκεια μιας συμπλοκής ανάμεσα σε δυο παρέες, ένας από αυτούς είχε ένα όπλο και το έβγαλε. Οι σφαίρες ήρθαν επάνω μου και από εκεί και πέρα ξεκίνησε όλο αυτό το ταξίδι. Ξύπνησα μέσα στο νοσοκομείο και νοσηλεύτηκα για σχεδόν δυο χρόνια. Έκανα 16 χειρουργεία, από τα οποία το θέμα του ποδιού ήταν το πιο απλό», συνέχισε ο ίδιος. «Στην ουσία, η σφαίρα μπήκε από την αριστερή πλευρά και βγήκε από την δεξιά οπότε όλα ζωτικά μου όργανα είχαν τρυπήσει και είχα εσωτερική αιμορραγία. Όσο και αν ακούγεται κάπως άσχημο και άκομψο, έπρεπε να μου τα ράψουν από την αρχή για να λειτουργήσουν. Κάτι το οποίο είναι τεράστιο ερωτηματικό κατά πόσο θα πετύχει όλο αυτό και οι πόνοι είναι τεράστιοι», περιέγραψε ο ίδιος.
«Ήμουν 1,5 μήνα σε κώμα. Ξύπνησα χωρίς πόδι, δεν το ήξερα. Οι δικοί μου είχαν ενημερωθεί ότι έπρεπε να ακρωτηριαστεί το πόδι μου, και είπαν το “εντάξει”, δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Όταν ξύπνησα, έβλεπα τι έχει μείνει από το σώμα μου. Εκείνο το βράδυ στο πεζοδρόμιο ήξερα ότι πεθαίνω, δεν ήξερα ότι θα ξαναξυπνήσω. Ένιωσα ότι πεθαίνω. Όταν ξύπνησα μετά από 1,5 μήνα μού ανακοίνωσαν ότι για να με σώσουν έπρεπε να ακρωτηριάσουν το δεξί μου πόδι, μαζί με όλα τα υπόλοιπα που είχα, για αυτό ήταν το λιγότερο. Τα συναισθήματα είναι πολλά. Έκανα νόημα, ήθελα δύο πατερίτσες για να φύγω. Αυτό ένιωθα. Έκανε έξι μήνες θεραπείες για να ανοίξω ένα μπουκάλι με νερό μόνος μου. Μετά από έξι μήνες τα κατάφερα. Ήμουν σε πλήρη ακινησία. Μόνο τα βλέφαρά μου ανοιγόκλεινα μόνος μου. Ανέπνεα με μηχανική υποστήριξη. Μετά από 8 μήνες κατάφερα να πάω τουαλέτα μόνος μου, και ένιωσα συγκίνηση. Όταν είσαι στο μείον 100 το να φτάσεις στο μηδέν είναι άθλος», τόνισε ολοκληρώνοντας τη συγκλονιστική περιγραφή των όσων κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
