Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες η Ήρα Κατσαντώνη, κόρη της αγαπημένης τραγουδίστριας, Ελπίδας, φωτογραφιζόταν με τη μητέρα της και μιλούσε για τη γλυκιά αναμονή της μητρότητας αφού απέμεναν μόλις λίγες εβδομάδες μέχρι να το φέρει στον κόσμο.
Όπως όμως, αποκάλυψε η ίδια μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η εγκυμοσύνη της είχε την πιο τραγική κατάληξη που θα μπορούσε.
Χωρίς να αναφερθεί σε λεπτομέρειες, η Ήρα Κατσαντώνη έγραψε στη λεζάντα μιας ασπρόμαυρης φωτογραφίας μέσα από το μαιευτήριο:
«21.04.23 η ημερομηνία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.. Ήταν μια μέρα που βίωσα την ζωή και τον θάνατο σε μια στιγμή. 8 μήνες γεμάτοι προσδοκίες κατέληξαν σε ένα κενό. Δυστυχώς το αγγελούδι μας δεν τα κατάφερε.. Ο πόνος τεράστιος… όμως η ζωή είναι εδώ και συνεχίζεται κάθε μέρα.. και νιώθω ευγνωμοσύνη για όσο κράτησε αυτή η εμπειρία.. ευγνωμοσύνη που έχω την υγεία μου, ευγνωμοσύνη για την ζωή, ευγνωμοσύνη για τον σύντροφο που έχω δίπλα μου. Όλα τα άλλα θα τα χτίσουμε πάλι από την αρχή.. και τίποτα δεν θα με κάνει να σταματήσω ποτέ να προσπαθώ!».
Η Ήρα Κατσαντώνη περίμενε το πρώτο της παιδί μαζί με τον σύντροφό της Αλέξανδρο και μάλιστα το φύλο του μωρού ήταν αγοράκι.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της όταν είχε ερωτηθεί για την εγκυμοσύνη της, είχε πει:
«Και για μένα ήρθε χωρίς να το περιμένω, αλλά σε μια φάση κατά την οποία είμαι πολύ καλά προσωπικά, ενώ υπήρχε στο μυαλό μας ως επόμενο βήμα. Οπότε, προέκυψε ξαφνικά, αλλά φυσιολογικά. Με το σύντροφό μου, τον Αλέξανδρο, έχουμε υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης εδώ και δύο χρόνια -πολύ πριν από το μωρό, την περίοδο του κορονοϊού, γι’ αυτό και δεν πραγματοποιήσαμε γάμο- και σκεφτόμαστε να κάνουμε κάτι πιο επίσημο το καλοκαίρι.
Το ότι περιμένεις αγόρι σημαίνει κάτι ιδιαίτερο για σένα;
Στην αρχή μάς έλεγαν ότι είναι κορίτσι, στην πορεία μάς προέκυψε αγόρι. Οφείλω να ομολογήσω -μετά τη σκέψη πως το πιο σημαντικό είναι να είναι υγιές και όχι το φύλο- ότι, συζητώντας χαλαρά με φίλες μου, έκλινα λίγο προς το αγόρι ως επιθυμία. Δεν ξέρω γιατί, αισθάνομαι πως θα τα πάω καλύτερα. Ίσως σκέφτομαι εμένα μικρή, που ήθελα συνεχώς να παίζω με κούκλες, να φορώ στρας και να ντύνομαι πριγκίπισσα και ζητούσα τρελά καπέλα και ρούχα από τη μαμά μου -η οποία έβαζε makeup μόνο για τη δουλειά της, ποτέ στην προσωπική ζωή της, είναι πολύ απλή. Τώρα, λοιπόν, με θυμάμαι και λέω: «Αμάν, αν κάνω κορίτσι, τι έχω να περάσω, θα τρέχω για πούλιες και στρας!».
