Ο Θοδωρής Αθερίδης μίλησε σε συνέδριο που αφορούσε τη μείωση της βλάβης από εθιστικές συνήθειες και αναφέρθηκε στην εξάρτησή του από το αλκοόλ. «Είχα ένα background από έναν πατέρα που ήταν πότης, όχι αστεία. Στα 15 μου εμφάνισα ξαφνικά από το πουθενά κρίσεις πανικού, πίστευα ότι έρχονται δαίμονες ή ο διάολος είχε μπει. Κοιμόμουν με την εικόνα της Παναγίας. Με πήγαν στο ΙΚΑ σε έναν νευρολόγο, ο οποίος είπε ότι στην εφηβεία εμφανίζονται αυτά και μου έδωσε κάτι φάρμακα.
Στην τρίτη κρίση πανικού, Νοέμβριο βράδυ, έτρεξα στο ουζερί που τα έπινε ο μπαμπάς μου με τους φίλους του. Με βλέπει και μου λέει “Πάλι;” και του λέω “Ναι”. Μου λέει “κάτσε εκεί” και λέει “Γιάννη, πιάσε μια μπύρα”. Η κρίση πανικού κρατάει 20 με 30 λεπτά κι επειδή χαλάρωσε με την μπύρα, κάθε φορά έπαιρνα μια μπύρα και σιγά σιγά την έβαλα στη ζωή μου» ανέφερε ο Θοδωρής Αθερίδης.
«Όλοι μου οι φίλοι έπαιρναν ηρωίνη κι εγώ δεν πήρα ποτέ γιατί φοβόμουν. Αυτό με έσωσε, γιατί με τα προβλήματα που είχα εγώ αν είχα δοκιμάσει και καταλάβαινα ότι δεν με πειράζει, θα ξαναέπαιρνα και θα είχα μια άλλη εξέλιξη. Με το αλκοόλ την πάτησα και κατέληξα να πίνω ένα μπουκάλι ουίσκι την ημέρα με πάρα πολλές μπύρες.
Δεν είχα ποτέ εικόνα μεθυσμένου, παρά μόνο αργά το βράδυ πια. Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα μπορούσα να γράψω ή να παίξω χωρίς αλκοόλ. Κοιμόμουν μία ώρα και ξυπνούσα με έναν πόνο στο στήθος, ο οποίος δεν έφευγε αν δεν έπινα μπύρα στις 4 το πρωί. Έπινα από τις 4 το πρωί μέχρι τις 2 το βράδυ.
Μου έλεγαν πολλά χρόνια ότι πίνω, έλεγα όχι και τι είναι αυτά που λέτε. Αν δεν παραδεχτείς ότι έχεις πρόβλημα, δεν κάνεις τίποτα. Το Αύγουστο του 1999 ήπια 26 καραφάκια τσικουδιά και ξαφνικά έπεσα με το κεφάλι στο τραπέζι και με πήγαν στη θάλασσα να κάνω εμετό. Ο εξευτελισμός είχε χτυπήσει πάτο. Μια φορά αλκοολικός, πάντα αλκοολικός. Είναι ασθένεια προοδευτική, θανατηφόρα. Πάντα είσαι υπεύθυνος για την ανάρρωσή σου» είπε ο Θοδωρής Αθερίδης.
