Ο “Μάκης” από τη σειρά του Mega “Εμείς κι εμείς”, κατά κόσμον Γιώργος Γιαννούτσος, επέστρεψε στο θεατρικό σανίδι και είναι αγνώριστος.
Ειδικότερα, ο ηθοποιός, μετά το τέλος της σειράς του Mega, που αγαπήθηκε πολύ από το τηλεοπτικό κοινό και μάλιστα συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά τηλεθέασης και στις παναλήψεις, χάθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά μετά από διάφορες περιπέτειες, επανέρχεται.
Ο Γιώργος Γιαννούτσος, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έγινε γνωστός στο κοινό ως “Μάκης” στη σειρά “Εμείς κι εμείς” και ήταν από τους αγαπημένους ήρωες.
Μετά από 21 χρόνια από το τελευταίο επεισόδιο, παίζει στην παράσταση «Η μικρή μας πόλη», στο θέατρο Λαμπέτη, έχοντας στα παρασκήνια παρέα την κόρη του.
Ο ηθοποιός σε δηλώσεις του στο altsantiri.gr, μίλησε για την παράσταση, για τον ρόλο του «Μάκη» που τον καθιέρωσε, αλλά και για τον λόγο που μετά τη μεγάλη αυτή επιτυχία, έκανε επιλεκτικές δουλειές και απέφευγε τα φώτα της δημοσιότητας.
Κύριε Γιαννούτσο αυτό το καλοκαίρι σας βρίσκουμε στο θέατρο «Λαμπέτη» στην παράσταση «Η μικρή μας πόλη». Πείτε μας δύο λόγια για τον ρόλο σας.
Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι του γιατρού Γκίμπς, που είναι κάτοικος της μικρής αυτής κωμοπόλεως. Είναι συμφιλιωμένος, ίσως ο πιο συμφιλιωμένος από όλους, με τον τρόπο της ζωής του και τις επιλογές του και έχει συνειδητά επιλέξει να ζει σε αυτή την πόλη. Δεν επιζητά αλλαγές, φαίνεται να αρκείται σε αυτό που ζει, φτάνοντας στο σημείο να αρνείται επίμονα στη σύζυγό του ακόμα και ένα ταξίδι, θεωρώντας ότι κάθε άνοιγμα στον κόσμο δύσκολα σε γυρίζει στην αρχική σταθερή, βολική σου κατάσταση. Έχει έτσι βρει μια εσωτερική ισορροπία και ζει, θα λέγαμε, αρμονικά με τους άλλους και τον εαυτό του σε αυτή την πόλη.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Γιάννη Κακλέα;
Είναι η έβδομη φορά που συνεργάζομαι μαζί του. Πάντα είναι μια γοητευτική και πολύ εσωτερική εμπειρία η συνεργασία αυτή, γιατί ο Γιάννης Κακλέας πέρα από εμπνευσμένος σκηνοθέτης που δεν αφήνεται ποτέ στο τυχαίο και το τετριμμένο, έχει και την ικανότητα να δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας στον ηθοποιό, να τον κάνει να χαίρεται τις πρόβες, χωρίς να του επιβάλλει τρόπο ερμηνείας ενός ρόλου, αλλά να του εμπνέει τρόπους, να τον πείθει για το «πώς» ενός ρόλου και μετά να τον αφήνει ελεύθερο για να βρει, στη γραμμή της παράστασης, το προσωπικό του στίγμα.
Αγνώριστος ο “Μάκης” από το “Εμείς κι εμείς”
