«Εφόσον ακουγόταν η φωνή δεν υπήρχε λόγος να φαίνεται τόσο το πρόσωπο», ανέφερε ο Γιώργος Ρους.
Για την τεράστια επιτυχία που είχε κάνει το 2010 με το τραγούδι «Εξαιρέσεις» και τον λόγο που ακολούθησε μία διαδρομή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μίλησε σήμερα το πρωί (22.09.2024) στους Weekenders ο Γιώργος Ρους.
«Δε θα έλεγα ότι το 2010 που βγήκαν οι “Εξαιρέσεις” ήταν η πιο φωτεινή χρονιά της ζωής μου. Ήμουν 33 ετών. Ήρθε μια επιτυχία που δεν είχα ξαναβιώσει, κι εκεί ξεκινάνε άλλες αγωνίες, οπότε αποφάσισα να το πάρω πολύ χαλαρά. Δε θα έλεγα ότι ήταν φωτεινή περίοδος επειδή υπήρξε επιτυχία.
Ήταν δική μου επιλογή να μην ξέρει έντονα ο κόσμος το πρόσωπό μου. Εφόσον ακουγόταν η φωνή δεν υπήρχε λόγος να φαίνεται τόσο το πρόσωπο.
Δε με φόβιζε κάτι στο να εκτεθώ, απλά τη συγκεκριμένη περίοδο αυτό που μου ζητούσαν οι περισσότεροι ήταν να βγω στο γυαλί και να λέμε μπούρδες, πράγμα που δε με ενδιέφερε τόσο πολύ», είπε αρχικά ο τραγουδιστής.
«Βέβαια, το να είσαι δυσεύρετος και να μη φαίνεσαι πάντα έχει και το κόστος του. Υπήρχε άνθρωπος εκείνη τη περίοδο που φόραγε ένα σκουφί και πήγαινε στα μαγαζιά και έπαιζε μουσική λέγοντας ότι είμαι εγώ. Δεν κινήθηκα νομικά αλλά μου είχε φανεί παράξενο.
Από ένα σημείο και μετά το “έδωσα” στον άνθρωπο γιατί είπα ότι πρέπει να είχε πολύ κουράγιο για να το κάνει αυτό» εξομολογήθηκε ο Γιώργος Ρους.
«Είχα γνωρίσει ένα ζευγάρι, και η κοπέλα που ήταν Ελβετή – μιλούσε σπαστά ελληνικά, και όταν γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα άσπρισε το κορίτσι και μου είπε, “πριν έναν χρόνο ήμουν στο νοσοκομείο χωρίς ελπίδες, ήταν η περίοδος που βγήκαν οι Εξαιρέσεις και μου άρεσε πάρα πολύ. Πίεσα τον εαυτό μου να βγω ζωντανή και να έρθω να σε ευχαριστήσω”», αποκάλυψε.
«Μετά τις “Εξαιρέσεις” δε με χάσατε, απλά διάλεξα έναν φυσιολογικό δρόμο που να μην έχει υστερίες, αγωνίες και κακές επιλογές. Μπήκα πιο πολύ στη μουσική, άρχισα να γράφω τραγούδια και για άλλους καλλιτέχνες.
Το πρώτο μου τραγούδι για άλλο καλλιτέχνη ήταν το “Ένα φιλί” για τη Χάρις Αλεξίου σε συνεργασία με τον Νίκο Μωραΐτη», κατέληξε.
