Θα τον ζήλευαν ακόμη και οι Θεοί του Ολύμπου. Καθισμένος στο μικρό ξύλινο καρεκλάκι του, «βυθίζεται» στις σκέψεις του, απολαμβάνοντας πολύτιμες στιγμές γαλήνης, αλλά και απόλυτης ικανοποίησης, «στιγμές που μόνο το ψάρεμα μπορεί να του χαρίσει», όπως ομολογεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ο λόγος για τον πιο γνωστό ψαρά του ποταμού Στρυμόνα, που σήμερα παρά τα 85 του χρόνια, συνεχίζει απτόητος να παίρνει το καλάμι του και να βρίσκεται εκεί, παρόχθια του… θεού ποταμού της αρχαίας Βισαλτίας που η ιστορία του παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο.
Αν τον ρωτήσεις από πότε ψαρεύει, θα γυρίσει πίσω το χρόνο… σχεδόν 80 χρόνια. Θα θυμηθεί τα παιδικά του χρόνια, όταν έπρεπε να διανύσει μαζί, με τους φίλους του, τουλάχιστον δέκα χιλιόμετρα για να φτάσει στο σημείο εκείνο, στο «Λάκκο», όπως τον έλεγαν, εκεί που ο Στρυμόνας ήταν ρηχός για να ψαρέψουν με τα χέρια, όσα ψάρια άντεχαν να βγάλουν από τις πέτρες και τα ριζώματα.
«Τότε η πρόσβαση από το χωριό στο Στρυμόνα ήταν δύσκολη, αλλά για μας ήταν μεγάλη ευχαρίστηση. «Κρεμόμασταν» από τα κάρα ή το παίρναμε με τα πόδια για να φτάσουμε στον Λάκκο. Πετάγαμε τα παπούτσια μας και μπαίναμε ξυπόλυτοι στο κρύο νερό. «Ξετρυπώναμε» τα ψάρια κάτω από τις πέτρες και τα πιάναμε με τα χέρια. Δε γυρνούσαμε ποτέ πίσω με άδειο το καλάθι. Θυμάμαι πιάναμε και πολλές καραβίδες, ποταμίσιες καραβίδες. Βάζαμε τα χέρια μας κάτω από την πέτρα, δάγκωνε η καραβίδα και τη βγάζαμε. Όταν μεγαλώσαμε πηγαίναμε και με τα ποδήλατα, μετά τα πράγματα ήταν πιο εύκολα …», θα θυμηθεί «σκαλίζοντας» το μυαλό του, ο κυρ Τάσος ο ψαράς, ή ο Πρόεδρος, όπως τον αποκαλούν στην περιοχή, καθώς ο κύριος Τάσος Αποστολίδης διετέλεσε για πολλά συναπτά έτη πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας, του Αγίου Δημητρίου, χωριού της Δημοτικής Ενότητας Τραγίλου, του δήμου Βισαλτίας Σερρών.
«Ξέρει τον ποταμό «σπιθαμή προς σπιθαμή»», θα πουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι φίλοι του, καθώς ο κύριος Τάσος, θεωρείτε ένας από τους καλύτερους ψαράδες του τόπου, όχι μόνο της πολύχρονης πείρας του και της τεχνικής του ψαρέματος του, αλλά κυρίως των γνώσεων του για την περιοχή και τα ποταμίσια ψάρια, αλλά και της υπομονής και επιμονής που τον διακατέχει. Η εικόνα του «Προέδρου» σε κάποια από τις όχθες του ποταμού είναι η πιο γνώριμη εικόνα για τους κατοίκους των παρόχθιων οικισμών αλλά και για όλους τους φυσιολάτρες της περιοχής. Η φιγούρα του να κουβαλά στον ώμο του τα καλάμια ή να κάθεται αμέριμνος στην όχθη έχει πλέον ταυτιστεί με την εικόνα του ποταμού.
Ο Στρυμόνας, που πηγάζει από το όρος Βίτοσα της(Витоша),της Βουλγαρίας, εισέρχεται στην Ελλάδα δυτικά του χωριού Προμαχώνα ανάμεσα στις οροσειρές του Μπέλες και του Όρβηλου (Αγγίστρου), διασχίζει το νομό Σερρών και «σχίζοντας» τα Κερδύλλια όρη και το Παγγαίο χύνεται στο Στρυμονικό Κόλπο.
