Την συμμετοχή της στην γενική απεργία των συνδικάτων την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου γνωστοποίησε μεσώ ανακοίνωση της η ΟΙΕΛΕ, έχοντας ως κύρια αιτήματα της την επαναφορά του καθεστώτος των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε φροντιστήρια, κέντρα ξένων γλωσσών και ΣΑΕΚ, καθώς και τις αυξήσεις στους μισθούς και επιστροφή δώρων στα ιδιωτικά σχολεία.
Συγκεκριμένα σε αυτή αναφέρεται πως σύμφωνα με την σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία απαιτείται το 80% των εργαζόμενων να καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις, όταν στην Ελλάδα η κάλυψη είναι περίπου στο πενιχρό 25%. Παράλληλα επισημαίνουν πως αυτή την στιγμή στην ιδιωτική εκπαίδευση περίπου 75000 εκπαιδευτικοί της μη τυπικής εκπαίδευσης δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις, με κάκιστες συνέπειες στους όρους εργασίας και αμοιβής τους. Αναλυτικότερα στην ανακοίνωση της ομοσπονδία ιδιωτικών εκπαιδευτικών λειτουργών Ελλάδας τίθενται μεταξύ άλλων τα εξής ερωτήματα:
“Γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων, Για ποιο λόγο η κυβέρνηση, αν και δηλώνει «φιλελεύθερη», δεν επιθυμεί την αποκατάσταση ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και κρατά τη δυνατότητα προσδιορισμού του μισθού για τον εαυτό της; Το προσχηματικό επιχείρημα είναι πως με την ατομική σύμβαση εργοδότης και εργαζόμενος, ελεύθερα και «επί ίσοις όροις», διαπραγματεύονται μια σύμβαση.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική. Καταρχάς, η συλλογική σύμβαση προβλέπει τα κατώτατα όρια των αμοιβών, για να αποφεύγεται η εξαθλίωση. Η ύπαρξη συλλογικής σύμβασης δεν απαγορεύει στον εργοδότη να δώσει περισσότερα ως αποτέλεσμα ατομικής συμφωνίας. Κατά δεύτερον, τα ανώτατα δικαστήρια στη χώρα μας απορρίπτουν τον ισχυρισμό των «φιλελεύθερων» πως εργοδότης και εργαζόμενος μπορούν να διαπραγματευτούν «επί ίσοις όροις». Ο Άρειος Πάγος σε πολύ πρόσφατη απόφασή του (υπ. αριθμόν 8320/2024, Β’ Τμήμα) δέχεται ότι «η ατομική σύμβαση ανάμεσα στον εργοδότη και τον εργαζόμενο είναι ετεροβαρής, πάντα υπέρ του ισχυρότερου».
Είναι ξεκάθαρο, επομένως, ότι η κυβέρνηση θέλει να προστατεύσει τους πολιτικούς της συνοδοιπόρους, τους εργοδότες. Πλήθος ερευνών σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνει ότι οι εργαζόμενοι που καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις έχουν κατά 20% υψηλότερες αμοιβές από αυτούς που συνάπτουν απλές, ατομικές συμβάσεις.
Υπάρχει η δυνατότητα σύναψης ΣΣΕ σήμερα; Με τον αντεργατικό Νόμο Χατζηδάκη, αν αποχωρήσει η εργοδοτική πλευρά και για να προτείνει σύμβαση ο ΟΜΕΔ (ο δημόσιος φορέας που παρεμβαίνει στη διαπραγμάτευση και προτείνει σύμβαση, αν οι δύο πλευρές δεν τα «βρουν»), θα πρέπει ο κλάδος της οικονομίας που υπογράφεται η σύμβαση να έχει ισχυρό αντίκτυπο στο Α.Ε.Π. της χώρας (άρα με το υπάρχον νομοθετικό καθεστώς η δυνατότητα σύναψης ΣΣΕ είναι σχεδόν αδύνατη για τους περισσότερους κλάδους, φυσικά και για την εκπαίδευση).
Ποια είναι η κατάσταση στην ιδιωτική εκπαίδευση
Μια από τις πιο δραματικές επιπτώσεις της εφαρμογής των Μνημονίων για τους εργαζόμενους όλης της χώρας ήταν η κατάρρευση επί της ουσίας των συλλογικών συμβάσεων. Στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης τα αποτελέσματα ήταν συντριπτικά. Από το ωρομίσθιο των περίπου 11 ευρώ στα Φροντιστήρια και των 10 ευρώ στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών που με αγώνες και θυσία υπέγραψαν ΟΙΕΛΕ και πρωτοβάθμια σωματεία, φτάσαμε στο άθλιο …2,92 ευρώ μετά την κατάρρευση των ΣΣΕ. Στα δε ιδιωτικά σχολεία που υπήρχε Διαιτητική Απόφαση, οι εκπαιδευτικοί έχασαν τη δυνατότητα της έκπτωσης του 90% στα δίδακτρα για τα παιδιά τους που φοιτούσαν στο σχολείο που εργάζονται (οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων έχασαν περίπου 35-40% των μισθών τους με την ένταξη στο Ενιαίο Μισθολόγιο).
Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στη μη τυπική εκπαίδευση; Σε Φροντιστήρια και σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών, και σε μια περίοδο ασφυκτικής ακρίβειας και πληθωρισμού, οι εκπαιδευτικοί λαμβάνουν καθαρά περίπου 8 ευρώ την ώρα. Ψίχουλα, δηλαδή, σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων. Στα ΣΑΕΚ (πρώην ΙΕΚ) η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, καθώς εκεί οι συνάδελφοι αμείβονται αδίκως με βάση το 40ωρο (κι όχι με βάση τις 21 ώρες που προβλέπεται για τις υπόλοιπες δομές μη τυπικής εκπαίδευσης). Διαθέτουμε, δηλαδή, με διαφορά το πιο κακοπληρωμένο επιστημονικό προσωπικό στην Ε.Ε.
Δεν πρέπει εδώ να ξεχνάμε τους συναδέλφους που εργάζονται σε ψηφιακές γαλέρες (ψηφιακές πλατφόρμες) όπου συνήθως δεν δηλώνονται και λαμβάνουν πενιχρά ωρομίσθια. Η ΟΙΕΛΕ έχει ζητήσει μεταξύ άλλων την καταγραφή των πλατφορμών και την υπαγωγή των εκπαιδευτικών στο ίδιο μισθολογικό καθεστώς με αυτό των εκπαιδευτικών σε Φροντιστήρια και ΚΞΓ (Ν. 4415/2016).
«Δεν αντέχουμε άλλο» – Γενναίες αυξήσεις και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στους εκπαιδευτικούς των ιδιωτικών σχολείων! «Δεν αντέχουμε άλλο». Αυτή είναι η επωδός κάθε εργαζόμενου. Η ακρίβεια τσακίζει τα εισοδήματα και εξαερώνει τις αναιμικές αυξήσεις που έλαβαν δημόσιοι και ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί από τις αρχές του χρόνου. Τα στοιχεία της ενδιάμεσης έκθεσης του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ είναι χαρακτηριστικά:
• Την τριετία 2020-2023 καταγράφηκε ιδιαίτερα υψηλός πληθωρισμός που τροφοδοτήθηκε από την αύξηση των τιμών στις ακόλουθες κατηγορίες:
• Έλαια και λίπη (87,4%)
• Λαχανικά (35,2%)
• Γαλακτοκομικά και αυγά (33,8%)
• Κρέατα (31,2%)
• Ψωμί και δημητριακά (25,3%)
• Οι δραματικές αυξήσεις στα καταναλωτικά προϊόντα χτύπησαν κατά κύριο λόγο τα μικρά και μεσαία νοικοκυριά, στα οποία ανήκουν οι συνάδελφοί μας. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε:
• Μεταξύ 2021 και 2022 τα νοικοκυριά με τη χαμηλότερη δαπάνη, αν και αναγκάστηκαν να μειώσουν τη μέση μηνιαία ποσότητα ενέργειας που κατανάλωσαν (θέρμανση κύριας κατοικίας, υγραέριο, ηλεκτρισμός), η δαπάνη τους αυξήθηκε υπέρμετρα σε σχέση με τα υπόλοιπα νοικοκυριά.
• Στο ίδιο διάστημα, τα νοικοκυριά χαμηλής και μεσαίας δαπάνης περιόρισαν δραστικά την ποσότητα λαχανικών, ψαριών και ζυμαρικών που κατανάλωσαν, αλλά η δαπάνη τους σε αυτά τα προϊόντα αυξήθηκε σημαντικά, τάση που ήταν πιο έντονη στα φτωχότερα νοικοκυριά.
• Σε βασικά αγαθά, όπως το ψωμί, τα φτωχότερα νοικοκυριά δεν είχαν τη δυνατότητα να περιορίσουν την ποσότητα που κατανάλωσαν, επομένως επιβαρύνθηκαν περισσότερο.
• Μεγάλη ήταν η πτώση στην ποσότητα κρέατος που καταναλώθηκε σχεδόν για το σύνολο των νοικοκυριών, ενώ ιδιαίτερα άνιση ήταν η επίδραση του πληθωρισμού στην κατανάλωση τυριού.
Δεν αντέχουμε άλλο. Αυτή είναι η επωδός κάθε ιδιωτικού εκπαιδευτικού. Όχι μόνο επειδή ο μισθός τους δεν φτάνει για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των οικογενειών τους. Αλλά επειδή οι συνθήκες εργασίας τους είναι οι χειρότερες από το 1977 και μετά, όταν ψηφίστηκε μετά από αγώνες ο νόμος 682/77.
Πώς να αντέξουν οι συνάδελφοί μας, όταν:
• Τα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας και το γονεϊκό bullying οξύνονται;
• Ο φόρτος εργασίας με τα παράλληλα προγράμματα, τις εξτρά υποχρεώσεις, τον απίστευτο όγκο γραφειοκρατίας έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 15 χρόνια χωρίς καμιά ουσιαστική οικονομική αύξηση;
• Η απλήρωτη εργασία απογεύματα, Σαββατοκύριακα, αργίες και διακοπές αποτελούν την σκληρή πραγματικότητα σε πολλές μονάδες ιδιωτικής εκπαίδευσης;
• Ακόμη και εξόφθαλμες περιπτώσεις παραβίασης της εκπαιδευτικής και της εργατικής νομοθεσίας εις βάρος συναδέλφων μας κουκουλώνονται από τις αρμόδιες εποπτικές αρχές;
• Τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία έχουν μεταβληθεί σε Κρανίου Τόπο για τους συναδέλφους μας που εργάζονται 10-12 ώρες την ημέρα, κυρίως κάνοντας εργασίες εκτός διδακτικών καθηκόντων, λαμβάνοντας σπάνια το νόμιμο μισθό;
• Το νομοθετικό πλαίσιο για τα ιδιωτικά σχολεία δεν διασφαλίζει ούτε την στοιχειώδη παιδαγωγική αυτονομία των εκπαιδευτικών ούτε το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης που αυτά παρέχουν κατά παραχώρηση του Συντάγματος;
Ενώνουμε, λοιπόν, τις φωνές μας με τον κόσμο της εργασίας και ζητούμε επαναφορά του καθεστώτος των συλλογικών διαπραγματεύσεων εδώ και τώρα! Ζητούμε γενναίες αυξήσεις και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού! Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να εργάζονται με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και αμοιβής, πρέπει να μπαίνουν στις τάξεις τους με το κεφάλι ψηλά κι όχι εξαθλιωμένοι και ταπεινωμένοι. Όλες και όλοι συμμετέχουμε στην μεγάλη Γενική Απεργία των συνδικάτων της 20ης Νοέμβρη.”
